"မင်ဟို..ဘန်ချန်းဟျောင်း ဘယ်မှာလဲ.."
"အခုလေးတင်ခွဲခန်းထဲဝင်သွားတယ်"
ချန်းဘင်ဟာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချပြီးတော့ ငိုကျွေးမိတယ်။
"တောင်းပန်ပါတယ် ချန်းဘင် ငါ့အပြစ်တွေပါ..ဟျောင်း ဟျောင်းက ငါ..ငါ့ကို ကယ်-ကယ်ဖို့အတွက်နဲ့.."
"မင်းအမှားမဟုတ်ဘူး မင်ဟို..လောလောဆယ်တော့လန့်နေမှာဘဲ.."
"ငါအဆင်ပြေတယ်...ငါသွားစရာလေးရှိလို့ ခွဲခန်းထဲကထွက်လာရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော်"
"အင်း.."
မင်ဟိုဟာ ချန်းဘင်ကိုထားခဲ့ပြီး တစ်နေရာဆီဦးတည်ခဲ့တယ်။
-
-
-
-
"အန်တီရာနာ"
"အော် ဂျောင်အင်နီးရဲ့ သူငယ်ချင်းဘဲ.."
"ကျွန်တော့ကို အီယုံးဘို့ ဆိုတဲ့သူအကြောင်းပြောပြပါလား"
"........"
ရာနာဟာအနည်းငယ်စဉ်းစားလိုက်ပြီး...
"ပြောပြပေးမယ်.."
-
-
-
"အိုပါးက အရမ်းသနားဖို့ကောင်းခဲ့တာ.."
- - - - - - -
In the past-
"ရာနာ အိုပါးပြောတာတွေမှတ်မိတယ်မလား.."
"အင်း အားလုံးမှတ်မိပါတယ်..ဒါနဲ့ဘာလို့အဲ့လိုပြောတာလဲ..အကြောင်းရင်းရှိလို့လား"
"ဟင့်အင်း ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ရာနာ အဲ့အတိုင်းလေးဘဲမှတ်ထားနော်.."
"ဟုတ် အိုပါး.."
ယုံးဘို့ဟာ ကျောင်းကိုအရင်ထွက်လာလိုက်တယ်။
ရွှေရောင်ဆံပင်..ထူခြားတဲ့မျက်လုံးအရောင်နဲ့ မျက်နှာလေးကြောင့် အဲ့ခေတ်တုန်းကလူတွေအတွက်ဆို ယုံးဘို့ဟာ အရမ်းကို အနိုင်ကျင့်ချင်စရာလေးဖြစ်နေခဲ့တယ်။
"ဟိုင်း ယုံးဘို့.."
"ဘေးဖယ် ငါ မင်းမျက်နှာမမြင်ချင်ဘူး.."
"အဟား မင်းကများပြောရတယ်ရှိသေး..ဟေ့ကောင်တွေသူ့ကိုခေါ်လာလိုက်.."
ထိုသူဟာ သူ့နောက်လိုက်လိုသူတွေကို အမိန့်ပေးလိုက်တော့တယ်။
YOU ARE READING
Where is Yongbok
Fanfiction"နှုတ်ဆက်ပါတယ်" "မင်း ဘယ်ပျောက်သွားပြန်တာလဲဟာ..ထပ်ပြီးတော့ ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့တော့လား"
