"မင်ဟို..မင်ဟို.."
"ဘာလဲ ချန်းဘင်.."
"မင်းရန်ဖြစ်ပြန်ပြီဆို.."
"အင်း နည်းနည်း ပညာပေးလာတာ"
"ရား အကိုချန် ဆူမှာပေါ့.."
"ရား မင်းဘဲ အကိုချန်ကို ကြောက်နေတာ အလကား.."
"ရား ချစ်တာကို ကြောက်တာပေါ့.."
"ဟိုက မင်းကိုတောင် ခေါင်းထဲမြင်လို့လား.."
"အဲ့လိုမပြောစမ်းနဲ့ ရင်နာရတယ်.."
"တော်တော် ငါ့ငါ အေးဆေးတစ်ယောက်ထဲနေတော့မယ်"
ချန်းဘင်ကို ပြောဆိုကာ ကျောင်းခေါင်မိုးထပ်ကို တစ်ယောက်ထဲတက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
အီမင်ဟို အထက်တန်းဒုတိယနှစ်..
ဆောချန်းဘင် အထက်တန်းဒုတိယနှစ်..
မင်ဟိုရဲ့ အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်း
-Where is Yongbok ?-
တစ်ယောက်ထဲခေါင်မိုးထပ်မှာ အအေးလေးတစ်ဘူးနဲ့ ထိုင်ကာ လေညင်းခံနေတုန်း..
တစ်ရေးအိပ်လိုက်ရင် ကောင်းမလားဆိုပြီး မင်ဟိုတွေးလိုက်မိတယ်။
"ငါ အိပ်လိုက်ရင် ကောင်းမလား..ဟုတ်တယ် တစ်ရေးလောက်မှေးလိုက်တာ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးလေ."
ဆိုပြီး အနီးနားက ခုံတန်းပေါ်ကို လှဲလိုက်ကာ တစ်ရေးမှေးနေလိုက်တော့တယ်။လေတွေဟာလည်း ပုံမှန်ထက်ပိုပြီး တိုက်ခတ်နေခဲ့တယ်။
အိပ်နေပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့နားကို လမ်းလျှောက်လာတဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရတယ်။
ဒါပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်အိပ်နေခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီ့လူဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့နားကိုနီးကပ်လာကာ သူလှဲနေတဲ့ခုံတန်းလေးရဲ့လွတ်နေတဲ့နေရာကို ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ဟေ့လူ..ဟေ့လူ.."
ထိုသူရဲ့ ခေါ်သံကြောင့် မင်ဟိုတစ်ယောက်မထချင်ဘဲထလာခဲ့လိုက်ရတယ်။
မျက်လုံးလေးကို ဖြေးဖြေချင်း ဖွင့်လိုက်တဲ့အခါမှာ သူ့ကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေး
YOU ARE READING
Where is Yongbok
Fanfiction"နှုတ်ဆက်ပါတယ်" "မင်း ဘယ်ပျောက်သွားပြန်တာလဲဟာ..ထပ်ပြီးတော့ ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့တော့လား"
