Gizemli Çocuk

Anıl'ın doğum günü partisi

(Medya;Egemen)
Uyandığımda saat 7yi geçiyodu. Sanırım şu uyku problemime çözüm bulmalıyım. Parti 9da başlıyo ve ben hala burada miskinler gibi yatıyodum.
Telefonuma uzandım ve olamaaaaz! 12 cevapsız arama. Beni bu kadar kim merak edebilirdi ki?
Mert (6)
Anıl (5)
Deniz (1)

Mert partiye gelmiyordu ki. Yani davet etmiştik ama akşam etütü olduğunu söylemişti. Tüm bu aramaların içinde sadece ona geri döndüm.

"Mert, aramışsın uyuyordum kusura bakma görmedim."

"Selam Gözde, ben etütü iptal ettim. Geliyorum istersen seni evden alabilirim. Babaannemdeyim suan" dedi.

Mert benim lisede ilk tanıştığım kişiydi. 4 yıldır arkadaşım olan sayılı insanlardan. Babaaannesi hemen karşımızda oturuyordu. Düsündüm. Sanırım giyeceğim elbiseyle yanımda birinin olması iyi olurdu.

"Tamam birlikte gidelim Mert. Ama hazırlanmam 1 saati bulur haberin olsun" dedim.
Güldü.

"Tamam seni 9'a doğru alıcam. Ama hazır olmazsan basar giderim ona göre." dedi kahkaha atarak.

Bende güldüm ve kapattım. Acilen hazırlanmam gerekiyordu.

Lacivert mini elbisemi giydim, gümüş rengi topuklularımla ve gümüş küpelerimle gerçekten iyi gözüküyordum.Saclarımı düzleştirip yukarıdan sımsıkı topladım. Işıltılı lacivert farımı ve parlaticimi sürdükten sonra zil caldı.Gelen Mert'ti. Birlikte cafeye doğru yürümeye başladık. Birseyler söylüyordu ama aklım Egemendeydi. Heyecanlıydım. Şu yeni çocuk gelmemeliydi. Neden bilmiyorum ama içimde kötü bir his vardı. Sanki bu gece iyi gecmicek gibi hissediyodum.

Hava kararmıştı, sokak lambalarının arasında neredeyse boş olan caddede hızlı adımlarla yürüdük. Cafenin önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı açtım. Bizimkileri gördüm. Vee ta taaa Egemen yoktu.. Sanırım kapıdan girişimden beri aldığım nefesi tutuyor olucaktım ki onu goremeyince bıraktım.

"Bebeğim, göz kamaştırıcısın." diyerek göz kırptı Caner.

"Ben doğum günü çocuğuyum ama senden erken geliyorum, nasıl is bu Gözdecim" dedi Anıl.

"Üzgünüm arkadaşlar uykuyla pek düzenli bi ilişkimiz yok şu sıralar" dedim.

Egemen ortalıklarda yoktu. Deniz'e sormak istemedim. Merak etmiyorum sonuçta, nerdeyse nerde. Yeter ki gelmesin.

Bira, çerez, cips, atıştırmalıklar.. Herşey vardı. Bu yıl bu tarz şeyleri pek yapamıcagımızı bildiğimiz için hepimiz anı değerlendirmeye çalışıyorduk.

Deniz sessizce kulağıma eğildi.

"Gözde biradan tuvaletim geldi, altıma yapmak üzereyim. Benimle gelir misin?"

"Kendin gidemez misin Deniz?" dedim. Gercekten hiç havamda değildim. Olduğum yerde oturmak ve ölene kadar kalkmamak istiyordum.

"Hadi ama üşengeç. En yakın arkadaşlar birlikte tuvalete gitmek için varlar." dedi kıkırdayarak. Yapıcak başka birsey yoktu. Kalktık.

O tuvalete girdi, bende makyajımı tazeledim. Geri döndüğümüzde ne göreyim?!!

Egemen gelmiş.

Siyah tşört, siyah saat, siyah pantolon bir insana bu kadar yakışabilirdi.. Sabahta siyah giyinmişti. Bu çocuk ürkütücüydü.

Daha önemli sorunlarım vardı şuan. Mesela Egemen Bey'in yerimde oturuyor olması gibi.
Gidip başında dikildim. Suratıma boş bakışlarından yolladı.

"Yerimde oturuyorsun Egemen" dedim.

"Ne önemli yerin varmış be" diyerek ayağa kalktı. Böyle bi tepkiyi beklemiyordum. Yan masadan yeni sandalye aldı ve sinirli bir şekilde oturdu.
Napıcağımı bilemedim resmen. Aslında ben bu şekilde yer kavgası yapıcak biri değildim. Söylemek istediğimi yanlış bir üslupla söylemiştim ve kötü hissettim. Ama o gayet rahat görünüyordu. Siniri 2 dakika içinde kaybolmuştu.