VAVEYLA

2.ZEMHERİ JANBERK

***

Daha fazla dayanamayıp telefonumu kapattım. Zemheri'nin tepkisini görmek için arkama doğru döndüm. Telefona bakıyordu ve sırıtıyordu. Kaşlarımı çatık önüme döndüm. Mesajı okuduğuna eminim. Peki niye sırıtıyordu bu manyak?

Servisin durması ile okula geldiğimizi anladım. Herkes teker teker çıkıyordu. Yanımdaki adını bilmediğim varlık indikten sonra bende indim.

Ayaz benden önce inip okulun bahçesine girmişti bile. Servisten inip kenara geçtim ve bağcığımı bağlıyormuş gibi yaptım.

Bu çocuğun en son inme fantezisini sikeyim. O da indikten sonra ayağa kalktım ve yürümeye başladım. O önde bende arkasında ilerliyordum.

Kulağıma gelen köpek sesleri ile arkama baktım. Hassiktir!

İki köpek koşarak bana doğru koşuyordular. Korkuyla bağırarak bende koşmaya başladım. Tabî can havli, önümde kim varsa ya onu ittiriyor ya da çarparak geçiyordum. Zemheri'ye de çarparak koşmaya devam ettim.

Okulun bahçesine girdiğimde neyse ki görevli onların girmesine izin vermemişti. Ben de ellerimi bacaklarıma koyarak nefesimi düzene sokmaya başladım.

Gel de hayata sövme. Kendimi düzelttiğim sırada birisi bana çarptı. Hoşt.

Çarpan kişiye baktığımda Zemheri'nin o iğrenç yüzünü gördüm. Tamam biraz yakışıklı olabilir. Birazı fazla gibi... Aman neyse işte.

Ona tip tip baktıktan sonra okula girdim. Çocuğun ilgisini çok güzel çektin Aren, bravo sana. Alkış! Gözlerimi devirip yeni sınıfımı aramaya koyuldum. Bi'on beş dakika sonra sınıfımı bulduğumda Allah'a şükrettim. Neyseki   sınıfa girdiğimde hoca ayaktaydı. Demekki yeni gelmişti.

Hocaya gülümseyip konuşmaya başladım. "Hocam merhaba. Ben Aren, yeni öğrenciyim."
Anksiyeten tutmadı. Helal kız sana.

"Merhaba Aren. Ben Fizik hocası Selma Er, boş bir yere geçebilirsin."

Gülümseyip, sınıfa baktım. Ayaz'ın yanının boş olduğunu görüp oraya oturdum. Tabikide bu bir tesadüfdü. Kesin! Sende hiç yalan söylemezsin zaten.

Hoca ilk önce yoklamayı aldı ve derse başladığında sınıfa bi'göz ucu ile baktım. Ön ikili sırada Lara ve Aysima oturuyordu. Arkalarında ise Dora ve Ateş oturuyordu. İlk günün olmasına rağmen maşşallah herkesi tanıyorsun.

Hızlı olduğum zamanlar sadece.

Bir sıra dikattimi çekmişti. Gözlerimi kısarak orda oturan kişilere baktım. Dikkatimi çeken şey ise kızın da erkeğin de ensesindeki dövmeler. Diğerlerini ensesine baktığımda birkaç kişide de olduğunu fark ettim. Sivri ucu aşağıya bakan bir kılıç ve kılıcı sarmalayan bir yılandı dövme.

İster istemez elim enseme gitti.

Başımı kaldırıp sınıfa tekrar bakacaktım ancak birisi ile göz göze gelmem gerilmeme sebep oldu. Aren, hayırdır noluyor sana? Korkuyor musun yoksa?

Sende bu manyak ile göz göze gel o zaman anlarsın beni. Yinede korkumu geri plana atıp göz temasını sürdürdüm. Gözlerini kıstığında bende kıstım. Kaşlarını çattığında ben de çattım. Güldüğünde ise önüme döndüm. O manyak herife gülecek değildim!

Sonunda zil çalmıştı ve herkes bu anı bekliyormuş gibi sınıftan çıktı. Öğrenciler hocadan önce sınıftan çıktı ulan! Hoca çıktığında birkaç kişi çantalarından telefonu çıkardı.