Whore ✟ G. Satoru [✓]

✟22

"Ah, öleceğim."

Satoru karışan saçlarını, başını yastıkta sağa sola döndürerek biraz daha karıştırdı. Baş ağrısından ölmek üzereydi. Derin bir nefes alarak bedenini esnetti ve sızlanmaya devam etti. Bir süre sonra gözlerini kamaştıran güneşe aldırış etmeden gözlerini açarak odada gezdirdiğinde kapıya yaslanmış, kendisini izleyen Yui'yi fark etti ve gözleri birkaç saniye sonra kocaman açıldı.

Dün gece olan her şeyi hatırlıyorum!

Aklına gelen sahnelerle birlikte heyecanla kasıldı ve gözlerini kaçırıp tavana dikti. Kendine kızması gerekiyordu çünkü aklına "pişmanlık"ın p'si bile gelmemişti. Hatta bir ihtimal, küçük bir ihtimal, dün geceye dönmek istiyor olabilirdi.

"Günaydın uyuyan güzel." Yui kolları göğsünde bağlı şekilde adımlayıp adamın yanında dikilerek bir süre daha onu süzdü. "Bir an uyanmayacaksın sandım cidden... Bunu sürekli yaşıyoruz, fark ettin mi?"

Satoru cevapsız kalarak tişörtü üstünden göğsünde gezinen parmağı seyretti.

"Genelde bu kadar uykucu musun?"

"Hayır."

"Anlamadım?" Satoru'nun neredeyse çıkmayan sesine karşılık kaşlarını çattı. Adamsa boğazını temizleyip yeniden konuştu.

"Değilim. O kadar şey içtikten sonra normal diye düşünüyorum, ya sen?" Gülümseyerek kıza baktığında Yui de ona soğuk bir gülümseme verdi ve kelepçeye uzanarak açtı.

"Aynen, alışık değilsin."

"Beni daha ne kadar kelepçeleyeceksin? Bir yere kaçmıyorum."

"İstesen de kaçamazsın zaten." Bu sefer sırıtarak arkasını dönüp odadan çıktı. "Gel."

Satoru itaatkâr hareketlerle kızı mutfağa kadar takip ettikten sonra Yui'nin çoktan oturduğu masada gözlerini gezdirdi.

"Otursana." Gözleriyle karşısındaki sandalyeyi işaret etti ve memnun şekilde adamın nasıl sözünü dinlediğini izledi.

"Sen mi hazırladın?"

Satoru masadaki kahvaltıya bakıp içindeki tuhaf hisse anlam veremedi.

"Evet. Misafirimin aç kalmasını istemem, değil mi? Zaten bir şey yemedin, acıkmışsındır."

Yui yemeye başlarken Satoru elleri kucağında, öylece masadaki onca şeye bakıyordu.

"Ne oldu, bir sorun mu var?"

"Yok, sadece... İlk defa biri benim için yemek hazırlıyor."

"Bu kötü bir şey mi?"

"Hayır. Tuhaf, güzel."

"Öyleyse tadını çıkar. Afiyet olsun." Gülümseyip masadaki kahvaltılıklarla Satoru'nun tabağını doldurmaya başladı. Adam da ona hala tuhaf gelen duygularla gülümseyerek yemeğini yemeye başlamıştı.

"Her şey çok güzel, cidden. Ellerine sağlık." Satoru nefes almadan devam ederken kız onun hareketlerine sessizce güldükten sonra dikkatini çekmeye çalıştı.

"Satoru."

"Hm?"

"Bu gece bir şey yapalım diyorum."

Satoru Yui'nin söylediği şeyi algıladıktan hemen sonra boğazına kaçan suyla öksürmeye başladı.

"Nasıl yani?" Kesinlikle aklına başka şeyler gelmemişti.