Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir...
Çok yorucu bir haftaydı bu yüzden yorumlarınızla enerji depolayacağım bol bol yorumlarınızı bekliyoruum. Oy vermeyi de unutmayalım lütfen.
Instagram ve twitter hesaplarıma beklerim. adım her yerde aynı; ebyide
Bu bölüm için sınırımız: 1.8k oy, 1.8k yorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♫ Sezen Aksu-Bu gece
♫ Cihan Mürtezaoğlu-Şimdiden
Bölüm 15: Aşk İzi
Dersleri anlamakta ne kadar zorluk çeksem de insanları anlamakta pek zorluk çektiğim söylenemezdi. Hatta çoğu zaman keşke psikoloji okuyacak sabrım olsa da en azından eninde sonunda anlayabileceğim bir yerlerde olup, zekâm varmış diyebilseydim diye gezerdim. Kendimi anlamakta bazen zorluk çeksem de Sarp hayatıma girdiğinden beri kendimi anlamak işinde de iyice ilerlemiştim. Artık ne istediğimi ne için savaşmam gerektiğini biliyordum.
Bildiğim bir diğer şey ise bu evlilik ne kadar anlaşma olarak başlasa da öyle devam etmediğiydi. O gece konuşurken de ertesi gün ararken de benim aklımda sadece bir gün gideceğim vardı. Sarp, beni tanıyor ve istiyor olsa bile bende durum buydu. Hatta bazen amacımdan her saptığımda kendime hatırlatmak ister gibi papağan misali gideceğimi tekrarlayıp durmuştum. Çünkü ben bu evliliği sonsuza kadar yürütmeyi düşünmüyordum.
Bir şeyler değişmişti. Bir şeyler demek az kalırdı çok şey değişmişti. Sarp ve ben günden güne değişmiştik. Birbirimizi tanımıştık, aramızdaki çekimin farkına varmıştık. Birbirimizi kandırmaya gerek yoktu öpüşürken de, aynı sofrada gülüşürken de ikimizin aklında da bu evliliğin sahte olduğu gerçeği yoktu. Ben Bella'yı kendime alıştırırken, Sarp ailemle bu kadar iyi geçinirken de eminim ayrılacağımızı düşünmüyorduk. Düşünüyorsak sıkıntı olurdu çünkü hayat böyle deli saçması iki insan için eziyet olurdu.
Ona aşık değildim. Belki de henüz değildim. Bir gün olurdum çünkü Sarp ile olmak bu zamana kadar yaşadığım hiçbir şeye benzemiyordu. Evlilik benim için bir yerden sonra tutsaklık ve fazla sorumluluk gibi bir şeydi fakat Sarp ile olmak ne tutsaklıktı ne de fazla sorumluluk... Aksine onunla olduğum zamandan beri daha özgürdüm, huzurluydum. Kafam da rahattı. Her güne güzel başlıyor, geceyi huzurla bitiriyordum. O olmayınca onu arıyor, onunlayken saçmalasam bile rezil olmuş hissetmiyordum.
Uzun bir zaman sonra ilk kez birisinin yanında mutlu olmuşsam ve ait hissedebilmişsem, neden nankörlük yapıp geri tepecektim ki? Şans verebilirdim. Karşımdaki kişi şartlar olmadığında beni bir şeylere zorlayacak biri değildi. Aksine olmadığında asıl o gitmemi isteyecek kişiydi. Bazen bir şeyler aşkla başlamazdı ama eğer denenirse aşkla bitebilirdi. Belki de bu evlilik de öyle olacaktı.
