öğretmenine hem aşık hem de ondan bıkmış bir öğrencinin bir yılda başına gelenlerin derlemesi (bipolarlık, korku ve gerilim içerir) (gerçek hayattan baya esinlenilmiştir)
Aralık ayının ortasında olduğumuz için hava artık bana bile soğuk gelmeye başlamıştı. Normalde kar yağarken bile kısa kollu forma giyen ben bir değişiklik yapıp okul sweati giymiştim. Herkes artık alışıktı benim soğukta tişört giymeme o yüzden sweat giymem dikkatlerini çeker diye düşünüyordum ama ne Nurseli ne diğer arkadaşlarım sweat giydiğimi farketmedi.
Öğle arası birinci ve ikinci katın arasındaki peteğe yaslanmış duruyorduk. Sonra Hasan,Yakup ile birlikte ikinci kattan aşağı doğru inerken beni gördü. O gün biraz suratsızdım nedeni gerçekten neydi bilmiyorum ama Hasan beni öyle görünce "Okul sweatin ile çok mutsuz duruyorsun" dedi.
Sweat giydiğimi farketmişti arkadaşlarıma nazaran. Ama normaldi çünkü her gördüğünde "Üşümüyor musun?" sorusu sormaya alışıktı onada sürpriz oldu beni böyle görmek. Tabi mutsuzluğum ile sweati birbiriyle bağlaması biraz trajikomikti.
O gün benim ilk ve son sweat giyişimdi. Ve ben o günden sonra o sweati bi daha giymedim. 11 oldum hâlâ giymiyorum. Tabi artık bir yerden çıkıp "Sweat ile mutsuz duruyorsun" diyebilecek bir Hasan da yok ama giymiyorum işte. Tişört ile daha mı mutluyum. En azından hırkayı çıkartınca biraz özgür hissediyorum. Ama artık tişörtte giysem sweatte giysem hiç mutlu hissedemiyorum hocam 🙂
***
Hasan sweat ile mutsuz duruyorsun dedikten bir gün sonra sweati giymemek üzere dolaba koyup yine normal bir KIŞ günü kısa kollu tişörtümle gezerken Hasan ile karşılaştık. Bide yüzsüzce ne desin "Ecce bu tişörtle üşümeyecek misin?" HASAN NE İSTİYORSUN HASAN !! Ne yapsam bu adamı memnun edemiyorum yemin ederim 😔 Hasan'a sen benle dalga mı geçiyorsun bakışı attım. Cidden dalga geçiyor gibi gülüyordu. Sabah sabah sinirlendirmese olmaz zaten 🥰
Bir kaç teneffüs sonra biz merdivenle yukarı çıkarken Hasan aşağı doğru iniyordu. Elinde yarısı boş bir ilaç paketi vardı. Hiç beklemediğim bir anda paketi gözüme doğru salladı. Anlık refleks ile korktum normal olarak. Gözüme sokacak gibi sakladığı için. Korkmam hoşuna gidip piç gülüşü ile merdivenleri inmeye devam etti bende arkadasından bir tık sövdüm 😊🤏🏻 Bir tık.
***
Yine okulumuzda normal bir sabah geçirirken yerimde duramadığım için aşağı indim. Okul daha başlamamıştı ve Nurselide hâlâ gelmemişti. Aşağıda hem Hasan'ı görüp hem Nurseliyi bekleyebilirdim. Saat daha erken olduğu için daha kimse yoktu. Oturup bir yandan Hasan'ı bekliyor, bir yandan da mesajlarıma bakmayan Nurseliyi umarım uyuyakalmamışsındır diye darlıyordum (uyuyakalmış)
5 dakika sonra Hasan ve Yakup aşağı damladı. Hasan daha merdivenden inerken 10 metre öteden bana seslenmeye başladı "Ece telefonu bırak elinden, Ece üşüyeceksin sınıfına çık" ve her zaman ki benzer cümleler ile. O kadarda çok Ece dedi ki ismimi bilmeyen Yakup da Hasan'a katılıp "Ece üşümüyor musun kızım?" demeye başladı. Sağol Hasan, Yakup'a da ismimi öğrettiğin için ☺️
Tamam iyi hoş üşümemi çok düşünüyor falan da her gün aynı şeyi demesi artık cidden canımı sıkmıştı. Söylene söylene yanlarından geçip merdivene gidiyordum. Ve tekrardan papağan gibi tekrarlamaya başladı "Üşüyeceksin" "Hasta olucaksın"... Sussun diye kafamla onaylar gibi yapıyordum ama işe yaramıyordu. Sonra çok eksikmiş gibi Yakup dahil olup "Hasta olucan sonra bizim başımıza kalıcaksın" dedi. Pardon hocam hasta olunca siz mi bakıyorsunuz bana 🤔🧐 Hasan sonra daha da abartıp "HASTA OLUCAKSIN SENİ DÜŞÜNDÜĞÜMDEN DİYORUM" diye ekledi. Ama gram inanmadım.
İkisi birlikte koro halinde hastalık öğütleri vermeye başlayınca cidden sinir krizi geçirecektim. En sonunda sınıfına çık orda bekle arkadaşını üşüme dediler. Tam kurtuldum gidiyorum derken Hasan durup " Zibidi gibi geziyorsun" dedi.
Bir şey demeden arkamı dönüp yürürken "Zayıfsın zaten" diye ekledi. Sinirden gözlerim dolmuş bir şekilde yangın merdivenini çıkmaya başladım. (O an "Zibidi" kelimesini hakaret gibi algılamıştım ama zibidinin kısa giyinmek gibi anlamaları varmış keşke o gün biliyor olsaydım da ağlamasaydım) Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. En sonunda sınıfa girip başımı sıraya koyup ağlamaya başladım. Bu da böyle bir travmam 😍😍
-----------bölüm sonu------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
