17 yaşına kadar mükemmel bir hayatı olan sinir hastası bir kızın abisiyle birlikte hastaneye gitmesiyle hayatı altüst olur. Acaba ailesi gerçekten ailesimiydi?
Gidersen- Jehan Barbur Kimse Bilmez-Mehmet Güreli Bal- Duman
Hadi sizde bana bir şarkı bırakın!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Işık kızım)
——————-
Benden.
Cenan bey ne kadar belli etmesede en sonunda eşine söylemek zorunda kaldı. Emine hanım evladını yeni bulmuşken kaybetme korkusuyla dayanamadı. Bütün gücü ondan çekilirken kendini yerde buldu. Cenan bey eşini hemen hastaneye götürürken bir yandan kendi adamlarına kızını bulmaları için terör estirmeye başlamıştı.
Can hala koşarken içindeki ses önündeki ormana girmesini söylüyordu. Hızla ormana girdi. "Işık! Ses ver lütfen!" Karanlıkta koşmaya çalışıyordu. Bir yandan telefonundan flaşı açmayı deniyordu. Ayağı birşeye takılınca o da kendini yerde buldu. Flaşı açıp takıldığı şeye bakınca kız kardeşi olduğunu fark etti. "Işık!" İçine dolan korkuyla kız kardeşinin nabzını kontrol etti. Elinin altında hissettiği kalp atışları ile şükürler etti. Hemen Eren'i aradı. "Buldum! Ama Baygın!" Eren kardeşinin bulunmasına sevinmiş ama baygın olduğu için içine katlanarak eklenen korkuyla kalbi sıkıştı. "Hemen ambulansı ara hemen! Nerdesiniz!?" Can korkuyordu çok korkuyordu. "Evin 200 metre uzağındaki ormandayız ben onu yola çıkarıcam şimdi çabuk gelin abi lütfen." Telefonu kapatıp kız kardeşini kucağına aldı. "Geçti abim. Abin burda iyisin!" Bunları kendini rahatmak için söylüyordu. "Abi" Işıktan gelen sesle kalbi gümbür gümbür atmaya başladı. "Burdayım abim!" Işık tekrar homurdandı.
"Hasan." Kısık sesi ve tek kelimesi Can'ı yıkmıştı. Ona değil o adama demişti. Hızla onu otoyola çıkardı ve ambulansı aradı. Yere oturup kız kardeşini kucağına çekti. "Uyan Işığım lütfen uyan!" Kız kardeşinin saçlarını yüzünden çekti. Yüzüne sayısız öpücük bıraktı. "Lütfen hayat Işığım uyan."
Diğer taraf ise koşarak buraya geliyordu. Bora'nın kalbi gümbür gümbür atıyordu. Lütfen diyordu ona bir şey olmasın. Işık onun için gerçekten küçük ve korunması gereken bir kız kardeşti. Her anları beraber geçmişti.
Sarp bayılıcak gibi hissediyordu. Korkuyordu çok korkuyordu . Kadir ise içindeki pişmanlıkla kendine lanetler ediyordu. Eren ise hastaneyi aramıştı hemen. Arkadaşı Koray nöbette olduğunu ve onları beklediğini söylemişti.
Onlar gelirken Işık ambulansa bindiriliyordu. Son gördükleri baygın bir Işık ve Ağlayan bir Can'dı. Kara arabayla hızla oraya gelmişti. Çünkü Sarp onu aramış ve nerde olduklarını söylemişti.
