17 yaşına kadar mükemmel bir hayatı olan sinir hastası bir kızın abisiyle birlikte hastaneye gitmesiyle hayatı altüst olur. Acaba ailesi gerçekten ailesimiydi?
Hop hop ben geldim. Nasılsınız canlarım. Valla ben çok hastayım. Bütün solunum yollarım tıkanmış durumda aslında bu bölüm daha uzun olucaktı ama kendimde yazmaya güç bulamadım.
Hadi bu sefer bölüm şarkılarını siz belirleyin ben sadece bölümün içinde geçen bir şarkıyı medyaya bırakıyorumm.
Alayım buraya şarkılarımızııı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Işık ve Alara)
——————— Işık
Eşyalarımızı aldıktan sonra yavru kediler gibi hepimiz Kara'nın arkasından yürüyorduk. Kadir bize kaçamak bakışlar atıp gülüyordu. Sessizce arka koltuğa oturduk. Ölüm sessizliği vardı resmen. Kadir kemerini takarken bile hala pis pis bize gülüyordu. Ona dil çıkarttım. Kara sinirle bir nefes alınca suspus olduk. "Allahım kızacağım kızamıyorumda!" Bakışlarımı sessizce önümdeki paspasa yönlendirdim. Bir anda kafamdan çekilip saçımın öpülmesiyle şok içinde beni öpen Kara'ya baktım. "İyi yapmışsın abim! Kardeşini korumuşsun ne güzel." Ona aşık aşık bakmaya başladım. Olum bunların hepsi çok yakışıklıydı lan!
"Şiddet yanlısı cadı! Mahvetmişsin kızı!" Kadir kocaman bir kahkaha atarken Sarp gevşek gevşek sırıtmaya başladı. "Abi kızın kafasını bir yere vuruşu var varya!" Mert'e kıkırdayınca gülerek onlara baktım. Ben onları çoktan kabullenmiştim. Alışmıştım. "Ama şiddet her zaman ilk seçeneğin olmasın güzelim." Kara en büyük abi olmanın gerektiriği nasihatını verince daha çok güldük. Kara'da gülerken arabayı çalıştırdı. "Nereye gidiyoruz abi." Mert'in heyecanlı ses tonu abileri ve ablasıyla vakit geçiricek olmasındandı.
"Ablana okul malzemesi alırız ve kendimize gezeriz biraz aslanım." Mert hevesle kafasını sallarken dayanamayıp yakasından çekip yanağını ısırdım. "Abla ya!" Gülerek saçlarını karıştırdım. "Banada yap banane!" Sarp'ın mızmız çocuklar gibi kollarını birbirine bağlayıp konuşmasına kahkaha attım. "Çocukmusun be sen!" Burnunu iki parmağının arasına sıkıştırdım. Ama o beni kendine çekip yanağımı ısırdı. "Sen yapmazsan ben yaparım." Sinirle onu ittirdim. Ve Kara'ya döndüm. "Ya Kara Yanağımı ısırıyo!" Kadir gür bir kahkaha attı. "Kızım yeter artık şikayet edecek adam kalmadı." Ona dil çıkarttım. O ise karşılık olarak saçlarımı karıştırdı. "Kara mı?" Lanet olsun buna mı takılmıştı.
"Kara değildir o ya Kara abidir." Omuz silktim sadece onlara abi demek için şuanda kendimi hazır hissetmiyordum. Ellerimi çırptım "Hadi müzik açalım! Kadir bağlasana telefonunu." Heyecanlı konuşmamla hepsi gülümsedi.
"Hemen bağlıyorum hanımefendi." Telefonu bağladığı gibi bana verdi. (Aldatıldık-Rengin.) şarkıyla ufakça dans ederken Mert bana uyuyordu. Kadir'de kendini sağa sola sallıyordu. Sarp kafasını cama yaslanmış gülerek bizi izliyordu. Kara parmaklarıyla direksiyonda ritim tutuyordu. Kadir bana doğru döndü ve aynı anda bağırdık. "Aldatıldık! Aldatıldık sevda böyle değil!" Saçlarımı sağa sola salladım Sarp'a bulaştım Mert'i ısırdım, Kadir ile şarkı söyledim Kara ile şakalaştım ben ben Sanırım yeni ailemi sevmiştim.
Kocaman bir Avmnin önünde durunca hepimiz indik. "İlk önce yemek yiyelim!" Gerçekten çok çok acıkmıştım ve kız dövmek zor bir işti efor gerektiriyordu bir kere! "Daha yeni yedin ya küçük cadı." Kadir beni kolunun altına alırken beni zorbalıyordu resmen.
"Yerim ben yine çok acıktııımm." Kara'ya yavru kedi bakışları atarken o burnumun ucunu sıktı. "O zaman ilk önce yemek." Mert Kara'nın koluna girerken Sarp hemen dibimde yürüyordu. Hemen yemek katına çıkıp kocaman bir porsiyon iskender yemiştim.
Sohbet etmiştik bissürü ama o kadar saçma konulardı ki Mesela ben Kara'ya "Köpekbalığımı alır senmi?" Diye sormuştum ciddiyetle Kadir kocaman bir kahkaha atmış Sarp ya hak demişti. Mert ise o kadar yemeğine gömülmüştüki bizi duymuyordu aç kurt. Kara bana ciddiyetle cevap vermişti "Aslında ağzını tutabilirsem alırım sanırım." Hepimiz gülerken on dakika sonra kalkmıştık şimdi ise kocaman bir kırtasiyede bana okul eşyası bakıyorduk
ben gerçekten ihtiyacım olan şeyleri alırken onlar önüne geleni arabaya atıyordu hatta Kadir bir kutu tuvalet şeklinde kalem almıştı. Ya sabır çekerek defterlerin olduğu kısımdada işimi hallettim.
Herşey tamam olduktan sonra arabayı Kara'ya teslim ettik ve onu Avm'nin dışında beklemeye başladık. Sarp'la dersler hakkında konuşuyorduk o sırada Kadir saçımı kendi kendine örmeye çalışıyordu. Ve amaçsızca gülüyordu. Mert hemen yanımda elimi tutuyordu
"Şişt güzellik!" Yüksek gelen sesle o tarafa döndük. Üç tane adam ellerinde içki şişeleriyle bize yaklaşıyordu. Gözlerimi kıstım. "Kime dedin lan sen!" Kadir resmen hırlayınca kolunu tuttum. Adamlar sarhoştu ve tekin görünmüyorlardı. "Yanındaki Afet'e dedim kime diyeceğim!" Sarp öne atlılınca diğer kolumlada onu tuttum. "Lan seni sikerim!" Adam gevşekçe güldü.
"Sizene lan hadi gel güzelim eğlenelim." Midem bulanmıştı gerçekten babam yaşında vardı kendilerini rezil ediyorladı. "Lan öldürürüm sizi!" Bambaşka bir ses duymamla arkamı döndüm. Aziz gözlerinden ateşler fışkırırken ben daha tutamadan bana gel diyen adamın üstüne atladı.
Şaşkınlıkla elimi ağzıma kapatırken Kadir ve canım ikizimi serbest bırakmış oldum hızla kalan iki adama atlarlarken benimde gözlerim adamların üstünde geziniyordu bıçak benzeri bir şey çıkartacaklarmı diye. Mert'i iyice arkama çektim ama o öne atılmaya çalışıyordu. "Abla bırak sıçayım bacaklarına!" Allah'ım sıraylamı veriyorsun bunları bana!
"Lan noluyor!" Kara'nın sesini duymamla sevinçten bayılabilirdim. Poşetleri sakince getirip yanımıza bıraktı.
"Abi bunlar ablama laf attı abimlerde dövüyor ablam bırakmıyo bir kaç tane ben vurayım!" Mert'in tek nefeste söylediği şeylerle Kara'nın kaşları çatılmadı resmen kırıldı! Arkasını dönüp sakince Sarp'ın altında yumrukladığı adamı tutup kendine çekti ayıracağını düşünmüştüm ama o yerdeki adama kafa atınca ağzım açık kaldı.
Sarp ise Aziz'in kafasını yere vurduğu adama tekme atmaya başlamıştı. O sırada o kadim ses duyuldu. "Eller havaya polis ayrılın!"
Gerçekten ağlamak üzereydim. Gerçekten! Polis zorla bizimkileri ayırınca Mert ve beni ayrı arabaya bindiriceklerdi son anda aklıma gelen poşetler ile resmen çığırdım.
"Durum memur bey!" Adam arabayı pat diye durdurunca az daha kafamı ön koltuğa vuruyodum. "Noluyo kızım!" Öndeki yaşlı polis bi tık gergoydu sanırım. "Poşetlerim kaldı memur amca." Adam ya sabır çekti.
"Ona bey de bana niye amca?" Bu sefer ben sabır çekmeye başladım o sırada şöför olan polis bey poşetlerimizi alıp arka koltuğa bana vermişti. Sessizce karakola gelip Mert ile yanyana beklemeye başladık. O sırada telefonum çaldı. Annem arıyordu.
"Geliyoruz güzel kızım sakin olun." Sonra bir fren sesi duydum ve havada uçuşan hakaretler "Lan seni şimdi sikmedimmi!" Bu da babamın sesiydi. "Cenan dur sarhoş adam!" Bu annemdi. Sonra telefon kapandı.
