17 yaşına kadar mükemmel bir hayatı olan sinir hastası bir kızın abisiyle birlikte hastaneye gitmesiyle hayatı altüst olur. Acaba ailesi gerçekten ailesimiydi?
Hoop geldim. Nasılsınızzz ben bomba gibiyim! Neyse neyse çok konuşmadan bölüme geçelim.
Medyada benim çok sevdiğim bir şarkı bıraktım sizleree!
Bölüm şarkıları
Ömrümüz yine Geçiyor-Ari Barokas Yastıklı Şarkı-Ezginin Günlüğü Kalmak Türküsü-Kaan Tangöze
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Aziz)
———————-
Işık.
Bahçeden gelen sesle hepimiz oraya yöneldik. Yavuz elindeki içki şişesini yere attı. O sırada nerdeyse hepimiz bahçeye çıkmıştık Eren hızla kardeşine yöneldi.
"Naptığını zannediyorsun sen!" Yavuz abisini ittirdi. "Işık!" Gözleri beni arıyordu ama odağını koruyamadığı için beni bulamıyordu . Kara da hızla onun yanına gitti. "Lan kendine gel!" Ama onuda ittirdi.
"Işık !" Bir adım öne çıktım. "Burdayım." Gözleri hızla beni buldu. Ve yanıma ilerledi hızla. Can , Bora ve Sarp hızla önüme geçti. Kadir ise onu benden uzaklaştırmaya çalışıyordu.
"Bırakın konuşmak istiyorum bırak!" Kadir'i ittirdi. Ve tekrar yanıma geldi. Önümde duranların arasından sıyrılıp karşısında durdum. İlk önce bana sadece baktı sonra gözleri doldu. "Nefret ediyorum senden! Doğduğun için karıştığın için! O adama abi diyip ona sarıldığın için! O evde mutlu olduğun için!" Artık hıçkırarak ağlıyor ve titriyordu.
"Gördüm! Araştırdım! O adama abi derken ne mutlu olduğunu gördüm! Nefret ediyorum senden! Nefret ediyorum." Bedeni ayaklarımın önüne düşünce ona sadece baktım. Herkes şok olmuş bir şekilde kalmıştı. Duyduklarımı hazmetmek için bir adım geriye çekilmek istedim ama Yavuz bacaklarıma yapıştı. "Gitme Işık! Nolur gitme! Yalan söyledim!" Daha yüksek sesle ağlamaya başlamıştı.
"Yemin ederim nefret etmiyorum senden! Gitme!" Abileri ve Bora beni ondan ayırmaya çalışıyordu. "Gitmeyecek aslanım hadi bırak." Kara kardeşini rahatlatmak için konuşuyordu.
"Hayır gidicek! Neler söyledik ona! Gidicek! Kötü davrandık ona! Kadir onu yere düşürücekti! Canı acıdı yalan söyledi! Gidicek!" O kelimlerini bitirince Bora hızla doğruldu. "Kadir ne yaptı dedin!" Sesi o kadar korkunç çıkmıştıki titremiştim. "İttirdi onu canını acıttı! Gidicek bizden!" Bora'nın Kadir'in üstüne atlaması o kadar hızlı olmuştuki. Ama onları ayırmayan tek bir kişi vardı Eren. Bana özür dileyen bakışlar atıyordu. Bora ise bağırıyordu. "Demek hakaret ettiniz ona öldürürüm lan sizi!" Kimse onu tutamıyordu. Yavuz ise bacaklarıma sarılmış ağlamaya devam ediyordu. Kalbim daha fazla bu ortamı kaldıramayacaktı. Kendimi hızla Yavuz'dan uzaklaştırıp koşmaya başladım. Bahçe kapısından dışarı koşarken nereye gittiğimi bilmiyordum çünkü bu şehirde yeniydim. "Işık !" Arkamdan adımı sesleniyorlardı ama ben durmadım. Gözüme gelen ormanlık araziyle beraber hız kesmeden oraya koştum. Kendimi ormanın içine attım. Bunalmıştım artık. Herşeyden hayatı mahvolan bendim ama herkes beni suçluyordu.
————-
Benden.
Işık hızla ormana girmişti. Eren arkasından koşmuş ama yetişememişti. İçine dolan endişeyle soluklanmaya başladı. "Lanet olsun!" Kadir ve Bora'da koşarak Eren'in yanına geldi. "Nerde!" Bora Eren'i yakalarından tuttu. Eren onu ittirdi. "Haddini bil." Bora çıldırmış gibiydi. "Ne bilicem haddimi! Naptınız lan ona!" Kadir içindeki pişmanlıkla yanıyordu. Bugün kız kardeşiyle arabada gerçekten eğlenmişti. Evde atışmalarını sevmişti. Onu babasına şikayet ederken sevmişti.Kadir sanırım kız kardeşini sevmişti. "Sanane lan sanane!" Sarp arkadan hızla gelip Bora'yı ittirdi.
"O benim sizden daha çok kardeşim lan! Ben vardım lan yanında siz yokken ben vardım." Bora'da Sarp'ı ittirdi. "İkiziyim lan ben onun." Bora sinirle güldü. "İkizimisin! Ha! Ben onun her anında yanındaydım! Sizi değil beni seçer! Söyle biliyormusun onun en sevdiği rengi!" Sarp bu zehirli sözcüklerle geriledi.
"Bilmezsin! En basit şeyi bile bilmezsin! ." Sonra aklına gelen düşüncelerle hızla Eren'e döndü tekrar . "İlaçları! Kullandımı!" Eren'nin kafası karışmıştı. "Ne ilacı!" Bora daha sinirlenmişti. "Kalp lan Kalp! Kalp hastası!" Başlarından aşağı kaynar su döküldü resmen. Eren olduğu yerde sendelerken Sarp kalbinde keskin bir acı hissetti. Kadir gözlerini sıkıca kapatarak duyduğu şeyi hazmetmeye çalıştı.
O sırada Can kafayı yiyordu. Kardeşi buraları bilmiyordu ve onları bırakıp gitme ihtimali onu delirtiyordu. Abisinin aksine o sağ tarafa koşmuştu. Artık nefes alamadığında durdu. Gözleri hızla etrafı tarafı taradı. "Işık!" Nolursun gelsindi kardeşi. Koşmaya devam etti.
Kara ise mahvolmuştu. Mert ağlıyordu. Yavuz ise ondan beterdi. Hala olduğu yerde Işık gitme diye ağlıyordu. Kara'nın eli ayağı birbirine girerken ilk önce Yavuz'u kaldırdı. Zorla içeri sokup koltuğa uzandırdı. Sonra hızla bahçeye çıkıp Mert'e sarıldı. "Abicim. Abinin yanında durman gerekiyor. Benimde ablanı aramam lazım. Lütfen!" Mert çok korkmuştu. Psikolojik olarak iyi bir durumda değildi zaten. Bir de ablası giderse ki gerçekten ablası olduğunu hissedeli daha saatler oluyordu onu kimse toplayamazdı. Ama güçlü olmaya çalıştı. Abisine kafasını sallayıp Yavuz'un yanına gitti. Kara hemen babasını aradı. Cenan bey eşine belli etmemeye çalıştı ama içi kavruluyordu. Kızı buraları bilmiyordu ve büyük ihtimalle kaybolmuştu.
Işık ormanın içindede durmadan koştu. İçi yanıyordu resmen. Onun hayatı mahvolmuştu ama yine ondan nefret ediliyordu. O mutlu yaşadı diye. Lanet etti kendine doğduğu için. İçinde bastırdığı duygular gün yüzüne çıktı. Ayağı takılınca düştü. Düştüğü yerde ağlayamaya başladı . Zaten canı acıyordu birde ayağının acısı eklenmişti. Işık o gece orda saatlerce ağladı. Allah'a canını alması için yalvardı. Kalbine giren ağrıyla nefesi kesildi. Bilincini yavaş yavaş kaybederken bir daha uyanmamayı diledi.
Kadir duyduklarından sonra hızla Aziz'i aradı. "Alo! Aziz!" Aziz ne olduğunu şaşırmıştı. "Noldu !" O da korkmuştu ne olduğunu bilmiyordu ama kötü hissediyordu. "Kardeşim kayboldu! Yardım et!" Aziz şaşırmıştı. "Nasıl kayboldu nerde kayboldu!?" Kadir titreyen bir sesle konuştu. "Bizim evin oralarda bilmiyor Aziz buraları bilmiyor! Başına bir şey geldi belkide!" Aziz montunu ve anahtarlarını aldı. "Tamam geliyorum!" O sırada adamlarına haber verdi. Kadir'den Işık'ın fotoğrafını istedi. Kadir hızla attı. Aziz fotoğrafa bakmadan bütün adamlarına attı. Ve sonra sağ kolu olan Diyar'ı aradı. "Bulun bu kızı! Beşiktaş taraflarında kaybolmuş! Ne yapın ne edin bulun!" Aziz daha hiç tanımadığı bir kız için endişelenirken evden çıktı.
