Hellüü
Yıldıza basmayı unutmayın ☆✮☆
♧♧♧
En güzel deniz:
henüz gidilmemiş olandır.
En güzel çocuk:
henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz:
henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz:
henüz söylememiş olduğum sözdür...
-Penceremden yansıyan güneşin ışıltısı ile makyaj yapıyordum .
Bugün uzun süredir beklediğim gün gelmişti sonunda, iş yerinde çalışabilecektim doktor olmak benim hayalimdi , büyük dedemde doktormuş ama onu görme şansım pek olmamıştı başka şehirde oturuyordu 3 yaşında iken vefat etmişti , onun bana aldığı doktor eşyalarıyla bir geleceğe atıldım .
Aynada kendime bakıyordum, siyah kolsuz dizlerimin üstünde kumaş bir elbise giymiştim , parfümümü sıktıktan sonra kahverengi deri uzun kabanı giydim zaten önlükleydim ama oraya gidene kadar üşüyebilirdim , çantamda crocslarım vardı ama ne olsun ilk gün diye şımarmamak elde değil , kare burun siyah çizmelerimi giydikten sonra evden ayrıldım , Bugün bizimkilerle sabah doya doya konuşmuştuk .
Saate baktığımda daha 7:28 olduğunu gördüm bugün 9 gibi orda olacaktım güzel bir kahve içmek için cafeye rotamı oluşturdum , taksi gelmişti arkaya geçip yeri tarif ettikten sonra çantamın içinde karışmış kulaklığımı düzelttim , ve playlistimden şarkı açıp kafamı cama yasladım.
Dünkü görüntüler aklıma yavaş yavaş dolmaya başladı.
Hakan beni öptükten sonra saniye ile ayağa kalkmıştım yoksa Neşe Abla bizi görecekti , beni hâlâ odasında görünce birşey demedi ama gözlerinde merak vardı bende daha fazla duramayarak Sevilay anneye gözükmeden evden hızlıca çıktım .
...
O anlar aklıma yine geldiğinde elimi alnıma götürdüm kalbim yine aynı hızla atmaya devam ediyordu aramızdaki çekim git gide artıyordu ama ben yine yoksayıyordum neye neden .
Taksici geldiğimizi söyleyince çantamdaki cüzdanı çıkarıp , fiyatı ödedim , dışarı çıkınca bile iyi gelmişti , sıraya geçip latte aldım masaya oturup siparişi gelmesini bekliyordum , biraz sosyal medya hesaplarıma bakmak üzere telefonu aldım biraz daha gezinirken .
Kafamı kaldırdım.
-Efe
-Melek
-seni görünce dayanamadım geldim , rahatsız etmiyorum değil mi ?.
-yok hayır etmiyorsun , en son lisede görüşmüştük değil mi ?.
-evet evet Ozaman ki beni hatirlama ergenlik işte.
Diyip güldü
-Bende gülüşüne karşılık vermiştim gerçekten zor tanımıştım yanağındaki beni olmasa zordu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güz Mahallesi
Teen FictionYinede bir şeyler eksikti. Neler olduğunu tam anlamıyla soramıyordum.. Onun hayatında bir şeye sahip değildim. Ona baktığımda onun gökyüzünde kayboluyordum , binlerce yıldız vardı beni diğerlerinden özel kılacak bir özelliğim yoktu sadece kızkardeş...
