Dawnlike Black

27

Önsezi doğruydu.

Alexio ve Adeline kaplıca banyosunun önünde durmuş, buhar yükseliyor, ikisi de tepeden tırnağa sırılsıklam birbirlerine bakıyorlardı.

"Hadi, ıslak elbiselerini bana ver. Onları açık tutarsanız vücut ısınız daha da düşer."

Onların normal bir çift olduklarına inanan Bayan Tiziana, cesurca ıslak kıyafetlerini çıkarmalarını talep ediyordu.

Bu makul bir talep, çünkü birbirlerinin en mahrem yerlerine göz diken bir çiftin zar zor çıplak kalmaktan kaynaklanan bir sorunla karşı karşıya kalması pek olası değil.

Mesele şu ki, onlar gerçek bir evli çift değillerdi ve birbirlerinin en mahrem yerlerini de keşfetmemişlerdi.

Alexio ve Adeline arasında garip bir atmosfer vardı. Özellikle Adeline için utanç onu üşüttü.

"Aman tanrım, hala yeni evliler gibi formaliteyi sürdürüyor musun?"

İkisinin tereddütünü gören Bayan Tiziana, onları sevimli buluyormuş gibi kıkırdadı. Elini uzatarak hala orada durmasına bakılırsa, geri adım atacak hali yoktu.

Utanan Adeline yerine Alexio önce soyunmaya başladı.

Alexio gömleğini ve ardından pantolonunu çıkarırken Adeline hızla başını ters yöne çevirdi. Yine de Alexio'nun çıplaklığını görmek onu bir anlığına hayrete düşürdü ve yüzü kırmızıya döndü.

Alexio utançtan titreyen Adeline'e baktı, sonra Bayan Tiziana'ya seslendi.

"Prenses Adeline'e soyunmasında yardım edeceğim, kıyafet değişikliğini hazırlayabilir misin?"

"Aman tanrım! Emin misin?"

Bayan Tiziana, memnun bir şekilde gülümseyerek Alexio'nun ıslak kıyafetlerini memnuniyetle kabul etti.

"Çiftin birlikte geçirdiği zamanı bilmeden böldüm. Kıyafet değişimini girişte bırakacağım, o yüzden acele etmeyin ve keyfinize bakın. Hahaha."

Kaplıcanın tadını çıkarmak isteyip istemediği ya da ilişkilerinin belirsiz olup olmadığı. Yine de, Adeline'in zaten kızarık yüzü, zaman ayırdıklarından bahsederken daha da kızardı.

Utangaç bir gülümsemeyle Bayan Tiziana sessizce kaplıca banyosundan ayrıldı.

Thunk.

Kapının kapandığını duyar duymaz Adeline'in omuzları gerildi. Çıplak bir adamla aynı odada olduğu için hala gergindi ve sinirleri ondan daha iyi oluyordu.

Ancak gergin Adeline'in aksine Alexio'nun hareketleri gevşedi. Yavaşça kaplıca banyosuna girdi, sonra donmuş Adeline ile yüzleşerek konuştu, "Soyunmak daha iyi."

"ne? Soyunmak mı?"

"Bayan Tiziana'nın dediği gibi, ıslak giysiler giymeye devam ederseniz vücut ısınız düşer."

"Bu doğru, ama ""

"Utanıyorsan Prenses Adeline banyoya girene kadar gözlerimi kapatacağım. Vücudumu zaten gördün, ama bu ödenmesi gereken küçük bir bedel."

Alexio'nun alayına yanıt olarak Adeline, gözlerinin hızlı bir şekilde titremesiyle başını ona doğru çevirdi.

"Onu görmek istemedim. Birdenbire soyunan sensin."

"Öyle mi? Gözlerin uzunca bir süre oyalanıyor gibiydi, bu yüzden vücudumu merak edip etmediğini merak ettim. İstersen sana tekrar gösterebilirim.