The Heir Of Darkness And Shine ~ Xiaother

Bölüm 7- Yeniden Doğuş

𝑶̈𝒏𝒄𝒆𝒌𝒊 𝒃𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎𝒅𝒆𝒏 𝒌ı𝒔𝒂 𝒐̈𝒛𝒆𝒕:

"Çığlıklar sustuğu an Aether derin bir nefes almış ve dizlerinin üstüne çökmüştü... Gözyaşları akmayı bırakmış ve gözlerindeki güneş bir anda sönmüştü.. Evet, belki de Zhongli'nin dediği gibi Aether'ın vücudu bu 3 ayda toparlayacaktı fakat kimse onun aklından neler geçtiğini bilmiyordu.."

𝑰̇𝒚𝒊 𝒐𝒌𝒖𝒎𝒂𝒍𝒂𝒓~

꧂꧁꧂꧁꧂꧁꧂꧁꧂꧁꧂꧁

Xiao herşeyini bırakıp öylece gitmişti.. Zhongli alt kattan çıktığında kimse onun yüzüne bakamıyordu. Herkes salonda sessizce oturuyordu. Ölümün sessizliği onlara da vurmuştu. Herkes bir aradaydı, Xiao hariç.... Kimsenin gıkı çıkmıyordu. İşkence gibi sürecek belirsizlik dolu 3 ay işte böyle başlamıştı...

𝐊𝐀𝐙𝐔𝐇𝐀 𝐕𝐄 𝐒𝐂𝐀𝐑𝐀 𝐏𝐎𝐕:

İkili yollarda çaresizce yürüyor ve Aether'ı arıyordu... Aether vampirler tarafından kaçırılalı tam 2 hafta olmuştu.. Aether kaçırıldıktan 1 hafta sonra ise konağa bir tanrı tarafından saldırı olmuş, hem konağı hemde 2 dostlarını kaybetmişlerdi... Albedo ve Yelan... Şimdi ise çaresizce tek dostları Aether'ı arıyorlardı...

𝟑 𝐀𝐘 𝐒𝐎𝐍𝐑𝐀:

Nihayet 3 asır gibi süren 3 ay bitmişti. Herkes heycanlanmıştı ve Xiao'nun dönüşüne özel kutlama yapmak için salonu süslemişlerdi. Aether da dahil herkes salonda oturuyor ve Zhongli'yle beraber Xiao'nun gelmesini bekliyorlardı. Zhongli'nin dediğine göre 1 saat içinde dönmeleri gerekiyordu.

Bu esnada Aether dalgındı.. Her ne kadar Xiao ona söz vermiş olsa da, o bir türlü buna inanamamıştı... Şuan ise kendini, duyacağı kötü haberlere alıştırmaya çalışıyordu..

Aradan 3 saat geçmişti ancak ses seda yoktu. . . Zhongli özellikle gelmeyin diye uyardığı için kimse inmeye cesaret edemiyordu. Aradan bir 3 saat daha geçmiş ve 6 saat olmuştu ancak kimse dışarıya adım atmıyordu..

En sonunda adım sesleri duyuldu. Ancak tek kişinin adımlarıydı bunlar. Zhongli yanlarına geldi. Yüzlerine bakamıyordu..

"Elimden geleni yaptım. . ." (Zhongli)

Hiçkimse bunun üstüne konuşamamıştı... Ganyu ve Chongyun ağlamaya başlamıştı. Hu Tao ve diğerleri hala sindirmeye çalışıyor kendilerini tutuyorlardı. Aether ise.. O zaten beklediği cevabı duymuştu... Aether yavaşça yerinden kalktı. Sanki hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordu.

"Beni elinde tutman gereken bir sebebin kalmadı artık sanırım?" (Aether)

"Sana gidebilirsin dediğimi hatırlamıyorum? Otur yerine." (Zhongli)

"Neden? Nasıl olsa bana ihtiyacın kalmadı?" (Aether)

"Prens olduğun gerçeği değişmiyor ve hala önemli bir kozsun." (Zhongli)

"Benle istediğini yap. Umrumda değil. Riske değmez demiştim.. Başından beri biliyordum.." (Aether)

"Bu gece bu kadar yeter. Daha fazla konuşmak istemiyorum" (Zhongli)

Herkes çıt çıkarmadan yıkılmış bir şekilde odalarına çekildi..

Son konuşmalarının üstünden 1 ay geçmişti ancak Zhongli ortalıkta yoktu. Çok nadiren gözüküyordu, onda da çok bitkin duruyordu. Bir gece yarısı Zhongli yine yok olmuştu. Bodrumda hala Xiao'yu uyandırmaya çalışıyordu.

"Ahh. . . bundan başka bir çözüm yolu bilmiyorum. . . bu gece son gece. Eğer bu gece de uyanmazsa temelli olarak ölecek. . . ne yapmalıyım? Uhhh. . . umarım bu işe yarar. . . Çok yorgunum. . ." (Zhongli)