The Heir Of Darkness And Shine ~ Xiaother

Bölüm 8- Kırgınlıklar

𝑶̈𝒏𝒄𝒆𝒌𝒊 𝒃𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎𝒅𝒆𝒏 𝒌ı𝒔𝒂 𝒐̈𝒛𝒆𝒕:

"Aether odasına girdikten sonra kapısını kapatmış ve duşa girmişti. Duşta geçirdiği süre boyunca gözyaşları bir saniye durmamıştı.. Xiao geldiği için çok mutluydu ama bu 4 ay içerisinde hislerini neredeyse kaybettiği için bunu gösteremiyordu.. Yinede ağladığı için bile mutluydu.. Xiao geri dönmüştü.."

𝑰̇𝒚𝒊 𝒐𝒌𝒖𝒎𝒂𝒍𝒂𝒓~

꧂꧁꧂꧁꧂꧁꧂꧁꧂꧁꧂꧁

Aradan bir kaç saat geçmişti. Xiao biraz daha kendini toparlamıştı. En azından artık konuşabiliyordu ancak 4 ay boyunca hiç hareket etmeyen vücudu şu anda hareket etmekte çok zorlanıyordu. Kol değnekleri vermişlerdi ancak kolları da keza kendisini taşıyamayacak kadar kötü durumdaydı. Arkadaşlarının yardımı ile odasına çıktı. Nihayet yalnız kaldığında, hafıza kaybı hakkında kimsenin haberi yoktu. Boyutunu ve neyi kaybettiğini kendisi de bilmiyordu.

Xiao ve Aether'ın odaları yan yanaydı. Xiao odasında geçirdiği 1 2 saatin ardından Aether'ın yanına gitmek istedi. Çok zorlanıyordu ve en son Aether'ın kapısına gelmesi 15 dakika sürmüştü. Yere oturdu ve soluklandı. Hiç bir şey olmamış gibi kapıyı tıklattı.

Aether kapısının çalındığını duyduğunda kaşlarını hafifçe merakla çattı. Kimse kapısını çalmazdı. Kalkıp kapıyı açmasıyla bağırması bir oldu.

"Xiao?!" (Aether)

"Selam. ." (Xiao)

Aether Xiao'yu gücü yettiğince kaldırmış ve yatağına oturtmuştu.

"Salak mısın sen? Neden birini çağırmadın ki?" (Aether)

"Başıma üşüşmelerini istemedim. ." (Xiao)

"Hıh! Aptalsın.." (Aether)

". . . ." (Xiao)

Aralarında birkaç dakika bir sessizlik oldu... Aether en sonunda bu sessizlikten rahatsız olmuş olacak ki hafifçe kıpırdandı.

"Her neyse.. Ne oldu, neden geldin?" (Aether)

"Nasıl olduğunu kontrol etmek istemiştim. ." (Xiao)

"Gördüğün gibi gayet iyiyim. Boşa zahmet etmişsin." (Aether)

"Fiziksel olarak kast etmemiştim. . ." (Xiao)

Aether yutkundu.. Fark ettirmemek için çok uğraştığı halde gizleyememiş miydi?

"Öbür türlü de gayet iyiyim." (Aether)

"Bana pek öyle gözükmedi. . ." (Xiao)

"Bu seni ilgilendirmiyor, gayet iyiyim.. İlk önce kendinle ilgilen." (Aether)

Xiao yutkundu ve gözlerini kaçırdı.

". . . bak. . Özür dilerim. . ." (Xiao)

Aether hüzünle gülümserken bir süre sonra gülümsemesi ufak bir kahkahaya dönüştü.

"Özür? Özür. . Anladım.. Hahahah. ." (Aether)

"Ani bir karardı. . . Morax senin karşı geleceğini ancak bu şekilde devam edersen öleceğini söylemişti. . . Seninle konuşma şansım olmadı. . üzgünüm.. gerçekten başka seçeneğim. . yoktu." (Xiao)

"İki türlüde beni kaybedeceğini hiç düşünmedin değil mi?" (Aether)

". . . . Zaten sana sahip değildim. . En nihayetinde düşmanın olarak görüyordun beni. . en azından fiziksel olarak ölmeni istemedim. . . Biliyorum doğru değildi-" (Xiao)