Sinirle kendimi toplantı odasından dışarıya attım soyunma odasından eşyalarımı alıp ardından kulüpten dışarıya çıktım. Yağan yağmura aldırmadan otoparka doğru ilerledim.
Sinirim kendimeydi.
Onu görünce hâlâ hızlı atan kalbime ve özlemden kavurulan yüreğimeydi.
"Ryan!" ardımdan duyduğum sesle bedenim çakılı kaldı. Peşimden gelmişti, gelmemeliydi. Görmemem lazımdı onu.
Yanıma gelip karşıma geçti, yağmurdan dolayı ıslanan saçları yüzüne yapışmış yüzünü biraz olsun kapatmıştı. Elimi saçlarına atıp yüzünden çekmek istedim. Bunu yapmamak adına ellerimi yumruk yaptım derin bir soluk verdim.
"Ryan, lütfen konuşalım. Haftalardır sana ulaşmaya çalışıyorum ama her yerden engellemişsin beni.
"Konuşacak bir şey yok." diyerek araba doğru ilerleyip bindim çalıştırıp kulübü terk ettiğimde dikiz aynasından arkayı kontrol ettiğimde peşimden geldiğini gördüm.
Pes etmeyecekti.
Derin bir soluk verip trafiğe karıştım. Evime doğru ilerlerken girdiğim sokakta hâlâ peşimden geliyordu, bir anda önüme geçip durmamı sağladığında gözlerimi yumdum.
Arabadan aşağı indiğini fark ettiğimde bende aşağı indim. İndiğimi görünce gülümsedi, gülüşüne bakıp yutkundum.
Yanıma yaklaştı karşımda durdu, "Ryan, sana yemin ederim ki sana olan sevgim lekesiz. Onun hiç bir suçu yok. Lütfen inan bana sevgilim. İzin ver tekrardan birlikte olalım. Sensiz olmuyor, olmayacakta." güldüm "Kendini iyi edemiyor musun psikolog hanım?" kafasını olumsuz anlamda salladı.
"Sensiz iyi olamam Ryan Kent. Benim ilacım senin gözlerinde."
"Kandırdın beni."
"Hayır, sadece psikolog olduğumu gizledim senden onun dışında hiç bir suçum yok."
"Her şey plandı."
"Sadece tanışmamız plandı, onun dışında her şey gerçekti."
"Kendine aşık ettin."
"Ben de sana çok aşığım."
"Yalan söylüyorsun."
"Yemin ederim yalan söylemiyorum. Seni kendimden çok seviyorum ve sevmeye devam edeceğim."
"İnanmıyorum sana." dediğimde yıkılmışlıkla baktı bana.
"Bir şans daha istiyorum, ne olur o şansı benden, sevgimizden esirgeme." dediğinde kafamı olumsuz anlamda salladım "Sevgi yerine bana yeni bir travma bıraktın Feraye Keskin." diyerek onu arkamda bırakıp arabama bindim son kez gözlerine bakıp arabayı çalıştırdım.
İlerleyip dikiz aynasından baktığımda yolun ortasında öylece bana bakıyordu. Kafamı çevirip önüme döndüm direksiyonu sıkarak yoluma devam edeceğim sırada son kez bakmak için kafamı çevirdiğimde gördüğüm görüntüyle frene bastım.
Az önce yolun ortasında olan Feraye orada yoktu.
Yerde öylece yatıyordu.
Hızla arabadan indiğimde ona çarpan şoför yanına ilerliyordu.
Görüntü alanım bulanıklaşırken boğazımda acı bir yumru oluştu.
