devre arasında yazmıştım atayım dedim
🧡
Güven, sevgiden önce gelirdi ben Ryan'ın ilk güvenini sonra sevgisini kazanmıştım. Bana defalarca 'seni seviyorum' demek yerine 'Sen ve Sebastian güvenli limanımsınız' demişti.
Şimdi o limanı yakmışım gibi hissediyordum.
Ali Koç, yanıma ilk gelip durumu anlattığında kim olduğunu görmeden sadece hastam gözüyle bakmıştım Kent'e. Fakat onu araştırmaya başladığımda ilgi duymaya başladım ardından hoşlandığımı kabul ettim.
Onla konuştukça bu gizli saklı olan işten vazgeçmek için çok diretmiştim fakat bir türlü Ali Koç tarafından kabul edilmemişti.
Ryan, bu olayı duyduğunda ne tepki verecekti bilmiyordum. Sonsuza kadar saklamak gibi bir niyetim hiç olmamıştı fakat şimdi aramız iyiyken bir anda bozulacak korkusu ruhumu daraltıyordu.
Birçok hastamı iyi eden ben eğer Ryan benden ayrılırsa kendimi nasıl iyi ederdim bilemiyordum.
Ryan, sevgiden çok güvene, sadakate önem verirdi çünkü böyle büyütülmüştü. Ailesi ve kendisine göre sevgi gelip geçebilir ama güven geçemezdi.
Derin bir soluk verdiğim sırada arkamdan sarılan bedenle korkuyla sıçradım, "Benim sevgilim." diyen Ryan'la rahatladım. Arkamı dönüp sımsıkı sarıldım.
Son sarılmamızmış gibi.
"Çok özledin sanırım beni?" dedi gülerek, gülümsedim burukça "Çok özledim." dedim kollarımı biraz daha sıkılaştırırken "Güzelim biraz daha sarılırsan, bir daha sarılacağın sevgilin olmayabilir." dediğinde kollarımı çözüp yüzüne baktım "Deme öyle hep olsun." gülümsedi yanağımı okşadı "Hep olacak." dedi.
Gözlerim dolarken bakışlarımı kaçırdım, "Konuşalım mı?" dedim göle bir bakış atarken ilk buluştuğumuz yere gelmiştik.
Heyecanlı bir şekilde nefes verdi ellerimiz sımsıkı tuttu, "Sözümü kesmeden beni dinler misin güzelliğim?" dediğinde yutkunarak kafamı salladım ellerimi daha sıkı tutup konuşmaya başladı.
"Seninle ilk göz göze geldiğimiz andan beri mavi gözlerinin esiri oldum, zamanla konuşup tanıştığımızda senden etkilenmemek imkansızdı benim için. Bu yüzden senden kaçtım fakat yine sende buldum kendimi. Bana verdiğin eşsiz sevgin ve güvenin o kadar kıymetli ki benim için." dediğinde boğazım düğümlendi gözlerim doldu "Ryan." diye fısıldadım "Feraye." dedi sevgi dolu bir şekilde "Seni seviyorum hatta seviyorum kelimesi eksik kalır sana aşığım." dediğinde boğazımdan bir hıçkırık koptu.
"Ryan," dediğimde gülümsedi "Benden beklemiyordun biliyorum, bu cümleleri duymak için çok bekledin ben de söylemek için."
"Ryan."
"Kelimelerle aram pek iyi değildir konuşmayı çok sevmem ama senin yanında sabaha kadar konuşmak sevgimi dile dökmek istiyorum artık."
"Ryan."
"Aşkın tek güvencem."
"Ben sana yalan söyledim."
Ryan, durdu dudakları aralanmış bir şekilde bana baktı "Ne?" dediğinde göz yaşlarım hızlandı "Ryan, bak anlatacağım ama lütfen bana inan." ellerimi bıraktı yavaşça "Ne diyorsun sen?"
"Benim seninle tanışmam tesadüf değildi Ryan, beni Ali Koç tuttu. Ben psikoloğum senin travmaların için iyi olman için Ali Koç beni buldu."
"Şaka değil mi?"
"Ryan, yemin ederim sana olan sevgimde hiç bir yalan yok. Seni görmeden önce konuşacağım ve yaklaşacağım bir hastamdın evet ama sonra seni gördüm ve etkilendim. Etkilenmem zamanla aşka dönüştü ve senle tanışıp konuşmaya başladık."
Ryan, şakaklarını ovdu "Aptalca bir şaka olmalı bu." diye mırıldandı kendi kendine, ellerini tutmak için uzandığımda kendini geri çekti.
"Ben sana güvenip bütün duvarlarımı yıktım."
"Ryan, lütfen."
Güldü ruhsuzca, "Ne lütfen'i? Ne oldu bari bulabildin mi hastalığımı neymiş sorunum doktor hanım?" yüzünü sıvazladı sertçe "O tavsiyelerin bundandı demek." deyip gülmeye devam etti ellerini iki yana açtı "Ee bir ilerleme var mı bari?"
"Ryan, özür dilerim."
"Bitti."
Gözlerim şokla açıldı "Hayır, Ryan lütfen." dedim titrek bir şekilde. Eline uzandığımda tekrar kendini geri çekip soğuk bakışlarla bana baktı oysa az önce sevgiyle bakıyordu.
"Sana olan güvenimin bittiği gibi ilişkimizde bitti doktor Feraye Keskin."
