YENİ OKULUM#wattys2017

BÖLÜM 30

Gözlerimi açtığımda bir evdeydim.
Hemen kalkmaya çalıştım dışarıya baktıgımda sabah olmuştu aklıma buyukbabam geldi.
Beni arayıp durmuşlardır diye düşündüm .
Ortalıkta kimse görünmüyordu .
-Şeyy bakar mısınız birileri var mı?
Beni kim getirmişti.umarım kötü birinin eline düşmemişimdir .
Bir kız yaklaşıyordu.
Yanıma oturdu. Uzun boylu ,gözleri kırmızıydı.Bu kişinin Samualle bir ilgisi varmıydı.Belki de Samualin ailesini bulmuşumdur belki de.Samual buraları bilmiyordu bilse ailesini bulurdu.Tabi ailesiyse . Gerçi ben çok uzaklaşmıştım buraları bulması zordu.
Ama aklımda bir soru daha vardı. Eger bunlar büyücüyse bunların evini nasıl görüyordum.Samualin eski evini Samual oldugu için görmüştüm.
-Beni kim buldu nasıl geldim buraya.
Kız:
-Seni ben buldum yaralıydın.
-Ben teşekkür ederim .Burda tek sen yaşamıyorsundur heralde.
- Yok hayır tabi ki ben yalnız degilim biz bir aileyiz. Burda kardeşlerim ,akrabalarım var.
Utanarak büyücü olduklarını sordum.
-Sana birşey sorucam siz büyücüsünüz degil mi?
Kız şaşırmıştı birden ayaga kalktı. Aslında büyücü oldukları çok belli oluyordu gözlerinden.
-Ben sizin gözlerinize benzer bir büyücü tanıyorum.
Kız bana dogru bakarak:
Kimi tanıyorsun bizim aileden birini tanıman senin için zor bir durum biz ormandan fazla dışarı çıkmayız sen belli ki orman dışında yaşıyorsun imkansız bizim gibilerini görmen.
Demek ki bunlar hiç orman dışına çıkmıyorlardı dedim içimden.
Kız büyücü oldugunu itiraf etmiş sayılırdı.
Ben de gülerek yani kısacası siz büyücüsünüz.
-Eeevet biz büyücüyüz biz hep gözümüzün renginden kaybediyoruz Hem sen kimi tanıyosun anlatsana.
-Ben Samual diye birini tanıyorum sizinle bir alakası var mı?dedim
Kız birden fırlıyarak dışarıya gitti .
Ne oldugunu anlamadım.Galiba sevinçten aglıyordu .