Her Heart's Desire

HER HEART'S DESIRE 16

Nang makadating kami sa kusina ay bumungad sa amin si manang Lucy at ang isang matipunong lalaki, he looked like he was in his mid-40's or so.

Nakaupo siya sa pinakadulo ng lamesa at nakapandekwatro pa habang nagbabasa ng libro.

His gaze soon lifted and turned towards us as we approached the table. His blank stare now turning into one of confusion and surprise.

"Luh, may bisita pala tayo?" Malalim man ang boses ng lalaki ay halata mo na sa kaniya na hindi siya istrikto. His brown eyes immediately sparkling with interest and excitement as he looked at me.

"Yes, hun. Gusto ko sana sabihin agad pero nagbabasa ka pa." Tugon ni tita Julianna, so that must mean he's her husband, and the boys' father.

"Hi, 'nak! Ano pala
pangalan mo?" Malambing ang boses ng Ginoo, nakangiti pa siya habang hinihintay ang sagot ko.

Naramdaman ko naman ang pamumula ng pisngi ko. He called me 'nak', like literally, omg! Hi po, ako pala future daughter-in-law niyo, char!

"Uh, I'm Vivienne po. Classmate ako ni C-Crimson po." Pagpapakilala ko.

"Oh such a pretty name," he complimented, "I'm Calvin, call me tito Calvin nalang, ako lang naman ang pinakaswerte na napangasawa ni tita Julianna mo." Bungisngis niya. I chuckled as tita Julianna blushed and hit her husband's shoulder lightly.

Mukhang kay tito Calvin nga talaga nagmana si kuya Oliver. Napakakulit, haha.

"Dad, you're making her uncomfortable." Crimson said, hindi ko man lang napansin na nasa likod ko na pala siya.

"Hay nako, anak. Hayaan mo na nga iyang si papa mo at ngayon ka lang naman kasi ulit nag-uwi ng bagong kaibigan!" Nakangiting saad ni tita Julianna ay inalok akong umupo.

I sat quietly in between Crimson on my left and kuya Julian on my right.

Nagtaka naman ako sa sabi ni tita. 

'Did Crimson ever have a friend?'

Nang dumating ang pagkain ay nagsimula na kami sa pagkuha ng mga putahe at inilagay iyon sa kani-kaniyang mga plato at nagsimula na sa pagnguya ng mga pagkain.

The family has been talking about random stuffs but I didn't want to say anything, baka sabihin na bida-bida ako.

"How about you naman, Vivienne? Hm?" napalingon ako kay tita Julianna. "Kamusta naman ang school? Mahirap ba?" She asked, her eyes sparking with pure interest.

I chuckled and gulped down ths piece of roasted chicken before answering.

"Ah, ayos lang naman po." I pursed my lips before continuing. "I find our subject about politics an interesting subject to be honest, it helps me figure out how our society works much easier po." I smiled.

Mukhang nabigla naman sila sa sagot ko, but there wasn't any tinge of negativity so I guess it's a good thing?

"Ano'ng course ang kukunin mo kapag college ka na, 'nak?" si tito Calvin naman ang nagtanong.

I felt a blush spread its way on my cheeks. "W-Well, I still don't have a solid choice po. Pero I'm either choosing Medicine or business po."

I heard a set of fascinated 'ooh's and 'woah's so I decided to just keep on eating as we continued to talk about other things.

The lunch was splendid, actually. Ang dami kong tawa sa mga jokes ni kuya Oliver at tito Calvin, nafa-fascinate din ako sa mga kwento ni kuya Julian tungkol sa mga nangyayari sa medschool nila.

Si tita Julianna naman ay halatang masaya kapag pinag-uusapan ang baking at ang mga pasyente niyang bata sa pediatric ward nila sa hospital.

Dahil din sa kwentuhan namin ay nalaman ko na may hospital pala na pag-aari ang pamilya nila, at plano ni kuya Julian at kuya Oliver na itake-over ang hospital na 'yon kapag retired na ang parents nila. Nalaman ko rin na hindi nila inexpect na kambal ang una nilang magiging anak nila kasi bihira daw magkaroon ng kambal sa pamilya nila.

"Eh, tita. Bakit po gano'n mga names ng mga anak niyo po? They're very unique." Napatawa naman si tita Julianna sa tanong ko.

"Okay, well..." She heaved a sigh, looking up at the ceiling bago ako tingnan. "Ang totoo niyan ay isang anak lang talaga ang nabigyan ko na ng name kasi akala ko nga isa lang magiging anak ko." She laughed, placing her hand on kuya Julian's shoulder.

"Julian Orion. I got that name from, well, my name. And also because the orion star shines brightest on the month where my baby was due." pagsasalaysay ni tita, tumango naman ako dahil naging interesado ako sa story ni tita.

She then shrugged, "Tapos around the third month of pregnancy, nagpaultrasound na kami ni tito Calvin mo." Ngayon naman ay hinawakan niya ang kamay ni kuya Oliver. "That's when they found out about me!" kuya Oliver chimed in, grinning from ear to ear like a proud golden retriever.

"Sadly." Bigkas ni kuya Julian, napahagikhik naman si Crimson habang si tita Julianna ay hinampas ang anak niya. "Kuya, don't be like that sa kapatid mo." tita scolded.

"Anyways, binaliktad ko nalang initials ng pangalan ni Julian para mapangalanan si kuya Oliver mo." I nodded, their names were really cool kasi. Pangalan palang alam mo na na mayayaman at gwapo.

"Crimson was actually named by me! Alam mo ba 'yon?" singit ni tito Calvin, umiling naman ako. Ngumiti siya at nagsimula nang magkwento.

"Crimson Red pangalan ng bunso namin kasi when he was born, mas madugo ang pagpapanganak ni tita Julianna mo sa kaniya." my jaw slightly fell in shock and interest.

"Unlike his brothers, mas nahirapan si tita Julianna mo na ipanganak si Crimson kasi cord-coiled siya. Inabot din ng halos isang araw si tita Julianna mo sa delivery room noon."

Tita Julianna slightly shivered nang mukhang naalala niya ang panahon na iyon sa buhay niya.

"Pagkatapos no'n, sabi ko kay tito Calvin mo na last na si Crimson." Tumawa naman ako na agad naman sinundan nila kuya Oliver, at napuno nga ng tawanan at kwentuhan ang hapag-kainan nang gabi na iyon.

Overall, I knew more about Crimson's life but still nothing at the same time.