Lonely Boy ~ Yeonbin

9. FİNAL

"Kimseyle konuşmak istemiyorum dedim. Yeter, aramayın beni artık."

"Bencillik etme zamanı değil Yeonjun. Jisung senin için nasıl endişeleniyor bilmiyorsun."

Minho'dan gelen cevapla derin bir nefes verdi Yeonjun. "Jisung'a ondan özür dilediğimi söyle. Ama gerçekten beni daha fazla merak etmesine ihtiyacım yok. Ben böyle daha iyi olacağım."

"Gerçekten bencilsin. Seni merak eden tek arkadaşını görmezden geliyorsun."

"Hakkım değil mi Minho? En iyi sen bilirsin o arkadaşının ne yaptığını."

"Ama o pişman oldu. Yaptıkları kız arkadaşını ona geri getirmedi. Kız onu tamamen silmiş hayatından. Üstelik Jisung istemediği için ben de onunla görüşmüyorum. Tamamen yalnız kaldı."

"Ona olanlar gram ilgilendirmiyor beni artık. O eski Yeonjun değilim. Ayrıca bu bilmezden gelme numaranı da yemeyeceğim. Daha fazla konuşmak istemiyorum."

Minho haksız olduğunu anlayıp susmuştu. Ama ezilmeye de niyeti yoktu. "Bu olanlar bizim suçumuz değil Yeonjun. Soobin'i böyle yapması için ikna eden ben değildim sonuçta, değil mi?"

Yeonjun dalga geçer gibi güldü. "Hadi ama, haberin bile mi yoktu yani? Komik, Minho. Her şeyi biliyordun sen. Üstelik durdurmak için hareket bile etmedin. Göz yumdun Soobin'in bana bunu yapmasına. İyi niyetin sana kalsın, ben istemiyorum."

"Saçmalama Yeonjun." şeklinde telaşlı bir ses geldi karşıdan. "Nereden çıkardın bunu?"

"Soobin'in o eski sevgilisinin ağzı pek sıkı değil anlaşılan. Ama biliyor musun, ne yapmış olursan ol umurumda değil. Sadece Jisung için üzülüyorum. Senin bana destek oluyor gibi görünüp aslında her şeyden haberin olduğunu asla bilemeyecek."

"Ona söyleyeyim deme. Seni pişman ederim."

Yeonjun umursamazca omuz silkti diğeri görmese de. "Gerçekten umurumda değil. Ona söyleyecek değilim çünkü seni seviyor. Böyle biri olduğunu bilse buna katlanamaz. Ama onu benden uzaklaştır. Eskiyi hatırlamak istemiyorum artık. Hem yanımda olmazsa söyleme şansım da olmaz, değil mi? En azından Jisung mutlu olsun istiyorum."

"Sen mutlu olmayacak mısın?"

"Bununla ilgileniyor musun sanki?"

"Jisung için soruyorum."

Yeonjun direksiyonu çevirirken arabasının aynasından geriye doğru baktı. Terk ettiği şehre son bakışıydı bu. "Ben iyi olacağım evet, sizin beni bulamayacağınız bir yerde. Jisung'a iyi bak, kendine ise ne yaparsan yap ama onu sakın üzme."

Ve cevabını beklemeden telefonu kapattı. Bununla da yetinmeyi istememiş olacak ki telefonuna birkaç saniye baktıktan sonra diğerleriyle olan son iletişim aracını da yolun kenarına fırlatarak attı arabasının camından. Sonrasında yeni numaraya sahip yeni telefonunu çıkarıp ezberlediği o numarayı tuşladı.

"Alo, Beomgyu? Ben Yeonjun. Uzun zaman oldu görüşmeyeli."

Kötü bitse de, bu bir bitişti. Varsa okuyanlara ve bu fici yazmamda bana yardım eden Enhypenenayisi1 e teşekkür ederimm.