Kabul eder mi?

Pervanelere Döndüm 112 km..

Hellooo! Bugün savura kalkacağız. Bende dedim ki: "Ben, oruç tutarken bölüm falan atamam! O yüzden tek solukta oturup yazdığım kitabıma bölüm atıyorum. İyi okumalar ve güzel ramazanlar. 1 ay boyunca bölüm yok. Belki, var. Bilemeyiz.

💜

Kafeye el ele bir giriş yaptık. Şu an sanki rüyada gibiydim. O an bana asırlar gibiydi. Çoktan kafamda gelecek planlarını yapmıştım bile.

Kızların hepsi gelmişti. Komik bir muhabbet hakkında konuşuyorlardı. Yanlarına gittik ve yan yana sandalyelere oturduk. O kadar kalabalık kişiydik ki. Bir masaya zor sığıyorduk. Buda Vargas ve benim bacaklarımızın değmesine vesile oluyordu. Mutluluk sarhoşu olmuştum. Düşüp bayılabilirim. Aslında düşeceğim yer Vargas'ın kolları olacaksa neden olmasın?

"Neden geç geldiniz? Trafiğe falan mı yakalandınız?"

İkimizde birbirimize baktık ve sırıttık.

"Yaa öyle oldu Simge ablam." Dedim menüye bakarak. Çok güzel tatlılar vardı. Rusya da çok fazla tatlı yiyemiyordum. Hatta Starbucks da yoktu. Oranın en popüler yerinden kahve alıyordum. Şimdi bir güzel tatlı sefası çekebilirim.

Göz ucuyla Vargas'a baktım. Gözlerimiz birleşmişti. Gözü gözüme değdi irkildim, sevgi... Tamam, tamam!

"Karar veremiyorum." Kulağıma eğilip fısıldadı sımsıcak nefesi ile. Yanaklarım yanmaya başlıyordu.

"Sana tavsiye vereyim." Deyip ona döndüm. Birbirimize doğru eğildiğimiz için vücutlarımız ve yüzlerimiz çok yakındı. Eğer burada kimse olmasa tutup öperdim. Tabi Vargas hanım izin verirse.

"Sütlaç yer misin? Yada künefe?" Menüden bakışlarımı çektim. Tek odağı bendim. Kızarmaktan terlemeye başlayacaktım şimdi. Hatta avuç içlerim terledi bile.

"Çok tatlısın, Ebrar." Deyip gülümsedi. Ama bu gülümseme bir değişikti. Benimle oyun oynamıyor değil mi? Tüm bunları yaparken ciddi. Öyle değil mi?

"Şey, ben hangisini istersin diye sormuştum." Odağımı tekrardan menüye çevirdim. 32 diş sırıttı ve ellerini ensesinde birleştirirken arkasına yaslandı. "Sütlaç olsun bakalım." Dedi. Başımı "tamam" anlamında sallayıp yerime geri döndüm. Nefesim kesildi galiba. Ortam alev alev yanıyor. Elimi yelpaze misali yüzüme doğru sallamaya başladım. Vargas ise pis pis sırıtıyordu.

"Hadi şarkı yazalım! Eğlenelim biraz!" Hande, peçete ve kalem alırken heyecanla bağırdı. Bende hemen peçeteyi ve kalemi alıp istediğim şarkıyı yazdım. Katlarken yanımda ki Vargas'ın gözlerinin içine baktım. Oda, benimle bakışıyordu. Garsona katladığımız peçeteleri verdiğimizde şarkı söyleyen adamın yanına gitti. Bizden başka kimse şarkı söylemiyordu. Bende aşırı romantik bir şarkı seçmiştim.

Hepimiz heyecanla beklerken çalan şarkı ile irkildim. Benim istediğim şarkı gelmişti!

Ben bal arısı gibiydim senden önce
Bak pervanelere döndüm seni görünce
Yana yana kül olsam her an, yine de senden ayrılamam
Yoluna adadım ömrümü ben sensiz olamam
Yana yana kül olsam her an, yine de senden ayrılamam
Bin yıl yaşasam yine sana doyamam
Sana gönlümü verdim ey nazlı güzel
Seni almazsam gözlerim açık gider

Bana ellerini ver hayat seni sevince güzel
Yoluna adadım ömrümü ben gel kaçma güzel
Bana ellerini ver hayat seni sevince güzel
Sana gönlümü verdim nazlı güzel

"Bu kimim yazdığı?" Diye sordu Eda abla.

"Benim!" Herkes gülümsedi. Şarkıya eşlik ediyorlardı, sadece dinliyorlardı yada dans ediyorlardı. Dans edenler kalabalıklaşmaya başlamıştı. Omzumda bir eli hissedince döndüm. Vargas, ayağa kalkmıştı vw elini uzatıyordu.

"Benimle dans eder misin?"

Bir eline bir de ona baktım. Naz mı yapsam diye düşünürken kendi iradem dışında ağzımdan çıkan "evet!" İle hızla elini tuttum. Beni, yerimden kaldırdı ve döndürdü. Daha rahat dans etmek için kafenin geniş alanına doğru yürüdük. Bizimkiler de dans ediyorlardı. Ellerimizi birleştirip yavaşça dans ediyorduk. Gözlerimiz hiç ayrılmamıştı birbirimizden başka. Sadece dans ediyorduk. İçimizdekileri de tutarak.

Dans bitince tatlılarımızı yemek için masaya gittik. Kızlara Rusya'da yaptığım ve yaşadığım onca şeyi anlatıyordum. Arkamda da çalan çok hoş bir şarkı vardı.

Sanki ilk baktığım gözlerdi gözlerin
Duyduğum en güzel şarkı sesin
Sabah uyanmak artık başka, çok başka
Çünkü sabahlar artık senle, hep senle
Her şey senle

İlk aşk belki senle
Senle, senle karışmak güzel senle

(Bu şarkıyı da ilk defa duyuyorum. Yazarken çalıyor.)

Bana bir sürü soru sormuşlardı. Hepsini anlattım. Mutluluğum yüzümden okunuyordu. O anda tüm ilgi bendeydi.

Dizime elini atmış ve sandalyesini bana çekmiş Vargasla da ara sıra bakışıp sohbete geri dönüyorduk. Bu kadar yakın olacağımızı tahmin edememiştim.

Gece geç olunca evlere dağılalım dedik. Vargas, beni kendisinin bırakacağını söyledi. Teklifini hızla kabul edip siyah arabasına yürüdük.

Sohbetlerimize kaldığımız yerden devam ediyorduk. Radyoyu açtım. Çalan şarkı bu ortamı daha da fazla canlandırıyordu.

İnan ki senden başka
Senden başka, senden başka
Hiç kimse yok içimde
Kimse yok içimde

Yüzüne bakmasam da
Başımı çevirsem de
Seni her gördüğümde
Seni her gördüğümde

Evimim önüne geldik. Gece birdi. Vargas'a döndüm. Gözünden uyku akıyordu. Bu halde eve zor giderdi.

"Gece çok geç oldu. Bende kalır mısın?"

Başını hızla bana çevirdi. "Tabi, olur!" Deyip anahtarı aldı ve arabadan indi. Evimi hızlıca açtım. Temizlik yaptığım için kendimi bir kere daha takdir ettim. Vargas, kendini koltuğa attı.

"Hemen uyuma. Sana pijama getireyim." Odama gidip en bol pijamalarımı buldum. Geri döndüğümde çoktan üstünde ki gömleği çıkarmış Vargası gördüm. Yüzüme kızarıklık gelmişti. Pijamaları yanına atıp yan odaya yürüdüm. Giderken "yorgan getireyim!" Diye bağırdım. Komşular bana küfür ediyor.

Pijamaları giymişti. Çok yakışmıştı. Çarşafları koltuğa serdim ve çok yumuşak iki tane yastık koydum. Yaz sıcağına göre ince bir pike getirdim. Hemen uzandı ve gözlerini kapadı. Uyurken "sağol Ebrar." Dedi. Gülümseyip yakınlaştım ona. Dalgınlığından yararlanıp alnından öptüm. "İyi uykular, Vargas."

"Ebrar! Ebrar!" Diye bağıran yatağıma doğru koştum. Günün yorgunluğunu sabah ona kadar uyuyarak değerlendireceğim.

💜

Eveeeettttt! İkisinin olması için 1 adım attım, 3 şarkı gösterdim ve bölümü paylaştım! Hadi bana müsadeee.