Kabul eder mi?

Aşkım

Hello, selam kızlar n'aber? Evet, baya bir süre yoktum. Bunalımdaydım, o sıralar ilgim farklı şeylere gitti ve çoğu şey için üşengeçtim. Şimdi, ise hayatım anlamı olan bir yazar arkadaşım, yeni bölüm atmış. Onun kitabını okuyunca gaza geldim, bir de edit izledim. İyice harmanlandım. Olimpiyatları kazanamadık maalesef. Sağlık olsun, ne diyelim. Sağlık her şeyden önce lazım. Umarım seneye harika bir şekilde geri döneriz. Hem böylelikle sporcularımız tatil yaparlar, dinlenirler. Seneye yüksek enerji de bekliyoruz sultanlarımızı.

Bu arada Ebrar ve Mile küsmüş diyorlar. Ne iş? Bi' video da gördüm Vargas, el çakışmak için ellerini gösterdiğinde Ebrar hiç passlamadı bile geçip gitti. Vargasım da arkasından nasıl bakıyor. Ne oldu bu ikiliye?

*

Gezecek bir yer bulamadığımız için klasik alışveriş merkezine gittik. Girer girmez ilk mağazaya girdik. Mile'm, ben, reyonlar arasında gezinirken peşimdeydi. Bi' anda durunca bana çarptı. Arkamı döndüm ve başını ellerim arasına aldım,

"İyi misin, Mile'm?"

Mile, sanki sert çarpmış gibi dudaklarını büzdü ve köpek yavrusu gibi baktı. Kollarını belime sardı.

"Öpte geçsin."

"Hiçbir fırsatı kaçırmıyorsun."

Uzaklaştım ve kıyafet bakmaya geri döndüm. Mile, somurtup telefonuyla ilgilenmeye devam etti. Bazı siyah kıyafetler seçtim. Ne yapayım, esmerime siyah aşırı yakıştırıyorum. O sırada dejavu yaşadım resmen. Mile hanım, Zehra hanım istemediği için benim seçtiğim kıyafetleri almamıştı. Neyse Ebrar, eski eskide kaldı. Sen, o Mileyi daha cool bir Mile'ye dönüştüreceksin. Sana inanıyorum!

Kıyafetleri sevgilime uzattım. Aldı ve yanımda durdu. Bende bekliyorum kabine git diye.

"Aşkım, kabime gitsene."

"Sen gelmeyecek misin?"

"Vargas, orada bekleyip ne yapayım?"

"Vargas mı?"

Hay senin kafana be Ebrar.

"Şey, Mile'm diyecektim."

"Öyle olsun."

Mile'm, kıyafetleri alıp kabinlere doğru yürüdü. Arkasından ilerledim hızlıca. Haftasonu olsa da herkes dışarıdaydı. Çoğu mektepleri tatil olmuş talebelerdi. O sırada soyunma kabininde kimse yoktu şansımıza. Mile'm en sonda ki kabine yürüdü. Kapıyı açtı ve yana çekildi. Bu resmen bir davet işaretiydi. Etrafımın temiz olduğunu fark edince içeri girdim.

Esmerim, üstünü çıkarırken onu süzdüm. Aklıma gelen anılarla hafifçe gülümsedim. Dövmeli ve hafif kaslı vücudunu görünce buralar bi' sıcakladı. Ona verdiğim siyah tişörtü uzattı. Benim giydirmemi istiyordu. Tişörtü alıp rahatça giydirdim. Altına da verdiğim siyah şortu giyince kabinde ki aynaya döndü. Kıyafetlere baktığını zannediyordum ama bana bakıyormuş.

"Beğendin mi?"

Normalde benim, sade zevkimi beğeneceğini düşünmüyorum. Kıyafetleri göz attı. Vücuduna tam olmuştu ve çok güzel gözüküyordu. Kız Ebrar, sen az değilsin. Zevklerin süper. Harika olduğun kadar da alçakgönüllüsün.

"Çok güzel,"

Güzel tabi. Ebrar Karakurt, bir şeyi yaparsa güzel olur.

"Alıyoruz o zaman..."

Demeden duvara yapıştırıldım. Mile'm, boynumu öptü. Kollarını tekrardan belime sardı. Bir dakika geçmeden yanımdan ayrılmak istemiyordu. Bu şimdi böyleyse ilerde ne olur acaba? İşin hiç o yanını düşünmedin Ebrar.

"Mile, yeri değil."

Tabiki umurunda değildi. Mile'm de her asi karakter gibi umursamaz olmalı, kızlar.
İşin o yanını da düşünmedin, Ebrar. Neyse, sevdiceğim kadınla mutluyum ben.

"Mile'm, aşkım. Evde, lütfen."

Somurtarak ayrıldı.

"Evde, söz."

"Söz,"

Mile'm, son bir kez dudaklarımı öptü. Ben, etkisinden çıkamazken üstünde ki tişörtü çıkardı.

"O zaman bunları ödedikten sonra yemeğe gidelim, açım."

"Aşkım, daha yeni yedin."

"Açım,"

*

Daha yeni baktım en son 29 Nisan da bölüm atmışım. Şimdi, ben, neredeyse 1 buçuk ay boyunca bölüm atmamışım. Nasıl bir depresyona girdiysem. Neyse, ben, bu hızla bi' tane daha yazıcam ulan. Voleybol damarım artıyor. Ah aşkım voleybolum. Sizden ayrı olmakta ayrı koydu bu arada.