Kara Deniz 2

10. bölüm "söz dinle Miray"

Kimse mi anlamıyor beni yoksa
ben yaşadığım acı içinde çoktan
kayboldum da kimse beni bulamıyor mu?
~•

Okullar açılana kadar miranla asla yollarımız kesişmedi, ınstagramdan iyi misin yazmama rağmen mesajım 3 hafta önce gönderildi olarak kalmıştı. Ne olmuştu, merak ediyordum. İyi miydi, neredeydi?..

12 Eylül~•
"Hadi çıkalım" dedi Berat heyecanla.

Ayakkabılarımızı giyindik. Ardından teyzemle ve anannemle vedalaşıp evden çıktık.

"Baba, benim gerçek anne ve babam nerededir acaba" dedi Berat.

Berat daha 5 aylıkken annesi ve babası boşanmıştı ve ikisi de berata bakmak istememiş... Bu nedenle Alperen amcam ve teyzem beratı evlatlık almışlardı...

"Gökyüzünde" dedi Rabia elini beratın omzuna koyup. Bende o esnada asansörün tuşuna basarak asansörü çağırdım.

"Ne zaman görebileceğim" dedi Berat.

Asansörün kapıları açılınca hep beraber asansöre bindik.

"Bir nefes kadar yakın oğlum" dedi Alperen amcam.

Asansörden inene kadar kimse konuşmamıştı. Bahçeye çıkıp arabada yerlerimizi aldık. Ardından rabia'yla aynı fen lisesini kazandığımız okula doğru yol almaya başladık.

~•

"9/A nerede bakalım" dedi Rabia yanıma gelerek.

"İlk katta sanırım" dedi arkamdan tanıdık bir ses.

Arkamı döndüm kaşlarım refleksle çatılmıştı. Mirandı!

Gülümseyerek yanımıza geldi.

"Nasılsın" dedi.

"İyiyim, sen" dedim sesimin titrememesine dikkat ederek.

Elini kaşlarıma götürüp kaşlarıma dokundu. "düzeltmelisin bence" dedi.

Kaşlarımı çatmayı bırakıp gülümsedim.

O esnada İstiklal Marşı için anons geçildiğinde hızla sınıfımıza doğru ilerledik.

"Aynı sınıfta mıyız" dedim üçümüz beraber 9/A'ya girerken.

Miran güldü.

Ben ve Rabia orta sıradan 3. Sıraya; Miran ise arka sıramıza yerleşmişti.

İstiklal Marşı'mızı söyledik ardından yerlerimize oturduk.

Saat 8.40 olmuştu. Ders zili çalmış öğrenciler yerlerine oturmuştu. Sınıf sayabildiğime göre 28 kişiydi...

Ben ve Rabia aramızda konuşurken sınıfın kapısı açılmasıyla bakışlarımızı kapıya çevirdik aynı anda.

"Oha" dedim şaşkınlıkla. "Yiğit bu"

Yiğit sınıfa göz gezdirip benim ve rabia'nın oturduğu sıraya sabitleyerek yanımıza geldi.

"Vay be" dedi gülümseyerek. "Kadere bak sen"

Ben ve Rabia gülümserken Miran seslendi bana "Miray"

Arkamı dönüp miran'a baktım ve 'ne oldu' anlamında göz kırptım.

"Hoca gelecek şimdi, ayakta olan arkadaşını uyarmalısın bence" dedi derin nefes verip.

Yiğit gülümseyerek Mira'nın yanına oturdu. Bende önüme dönüp başımı rabia'nın omzuna koydum gülerek. Bir kulağım arkamda oturan Miran ve yiğit'in arasında geçen konuşmalardaydı.