Kara Deniz 2

12. bölüm "babam"

Evim bildiğim bu diyar bana
neden düşman?

Çarşamba~•

"ya gelmeyeceğim okula" diye bağırıp kafama kadar yorganı çektim. Karnım ve başım aşırı ağrıyordu.

"İyi misin" dedi Rabia elini alnıma koyup. "Miray okula gelmek istemiyor öyle mi, taş yağacak başımıza"

"Karnım ve başım ağrıyor" dedim uykulu sesimle.

"Anladım" dedi Rabia ve saçlarımı öptü. "Dikkat et kendine. Sıcak su torbası koy"

Rabia odadan çıktığında bende kendimi tekrar uykunun kollarına bıraktım...
~•

"Uyan uyan uyan" diye bağırdı Berat. "Uyan"

"Ya beni bir salın" diye bağırdım var gücümle.

Beş- on saniyelik sesslik ardından teyzem odama giriş yapmıştı.

"Lan eşek kız" diyip kafamdaki yorganı çekti hızla. "O nasıl çığlık"

"Teyze karnım çok ağrıyor. Ben bugün asla yataktan çıkmayacağım"

Teyzem yatağın köşesine oturup elini karnıma götürdü ve okşadı.

"su kaynatıyorum, getireceğim hemen sıcak su torbasıyla. Beratı bakkala göndereyim beyaz çikolata alsın. Sen tam bir beyaz çikolata aşığısın çünkü" diyip alnımı öptü.

Gülümseyerek teyzeme baktım. Ardından işaret parmağımla yanağımı işaret ettim. Teyzem gülerek yanağımı öpüp ayağa kalktı.

"Bugün misafir var miraycım" dedi teyzem. "Çok uzun zamandır tanıştığımız birileri"

"Kim" dedim merakla.

Teyzem derin nefes verdi ardından tekrar yatağımın köşesine oturup elimi tuttu.

"Annenin bir zamanlar manyak gibi aşık olduğu çocuk yani kaan" dedi derin nefes verip. "Çok zor Miray. En kötüsü de o adam evime gelecek. Her şey çok karışık mirayım"

"Yalvarırım teyze" dedim gözlerim dolarken. "Bana her şeyi anlat artık. Benim tek ailem sizsiniz ben gerçekleri sadece sizden duymak istiyorum, dışarıdan değil" sonlara doğru sesim kısılırken teyzem gözyaşlarını serbest bırakmıştı.

"Banu ve Kaan senin yaşlarındayken birbirlerine çok aşıktılar. Sonra Kaan anneni bırakıp gitti. Hemde bahanlerin arkasına sığındı. İşte şimdi bugün o bahanlerin gerçeğini söylemek için buraya eşi ve oğluyla birlikte gelecekler" dedi göz yaşlarını silerken.

"Neden biz " dedim kaşlarımı çatarken. "Neden bizim aile"

"Annen 14 yaşındayken tanıştı bu olaylarla. Annenin yüzü hiç gülmedi. Çok saf ve masumdu Banu. Yalanları bile ailesini kurtarmak için söylemişti" dedi teyzem iç çekerek ağlarken.

Gözyaşlarım yastığımı ıslatıyordu...

"Onca acılara rağmen annen babanı asla bırakmadı" dedi gülümseyerek. "O bu dünya için çok masumdu"

"Kara kim teyze" dedim bir nefeste. "Ben karayı çok kez okudum annemin bana yazdığı defterde. Ama her zaman gerçeklerden kaçtım ben teyze. Ben korktum çünkü gerçeklerden. Gerçekler beni delip geçer diye korkuyorum teyze"

Gözyaşlarım yastığımı sel ederken boğazıma oturan yumru yutkunmamı engelliyordu...

"Kara" diye fısıldadı teyzem. "Annene eziyetler çektirdi Miray"

Duyduğum söz karşısında kalakalmışken teyzem sözlerine devam etti. "Daha gencecik yaşında kendi bedeninden nefret edecek hareketlerde bulundu kara"