Kara Deniz 2

25. bölüm "hastane"

Flashback~•
11. Sınıf başları...
Anaannem kalbini tuttu. "İyi değilim" dedi.

Hızla yanına koştuk. Bir kaç gündür bu şekilde kalbi çarpıyordu...

"Korkuyorum anne" diye bağırdı Rabia. "Anaanneme ne oluyor böyle"

"Sakin ol" dedi teyzem. "Ambulansı arıyorum" teyzem de Rabia gibi ağlıyordu...

"Kalp krizi" diye fısıldadım.

"Ne" dedi teyzem.

"Aspirin var mı" dedim.

"Var" dedi teyzem ardından hızla mutfağa gidip aspirin getirdi. Anaannemin üzerindeki giysileri gevşettim, yakasını açtım.

"Rabiş pencelerin tamamını açar mısın" dedim.

Anaanneme aspirini içirdikten sonra sırtına ve bacaklarının altına yastık dayayıp bacaklarını kalbinin hizasına yaklaştırdım.

"Zorlanmaz mı" dedi Berat ağlarken.

"Hayır ablacım" dedim gülümseyerek. "Anaannemiz çok iyi olacak"

Elim ayağım buz kesse de soğukkanlı olmak zorundaydım...

Anaannemin yanına oturup kalp atışını ve solunumunu kontrol etmeye başladım. Elimi bileğine getirip nabzını kolumdaki saat yardımı ile ölçtüm.

Bir dakikada 150 kalp atışı. Kalp krizi belirtisiydi...

O esnada ambulans gelmişti. Teyzem hızla kapıyı açtı. Paramedikler sedye ile içeri geldiler.

"Süheyla Demirel. 65 yaşında. 1 dakika 150 kalp atışı. Kalp krizi olduğunu düşünüyorum. Aspirin içirdim. Kalp krizi pozisyonu uyguladım" diye sıraladım durumu...
~•
Hastaneye gelmiştik. Anaannem tedavi edilmişti, herhangi bir sıkıntı kalmamıştı artık. Ani üzüntüden ve strese bağlı kalp krizi başlangıcıymış... Bir gün boyunca doktor gözetiminde kalacaktı.

Doktor beni odasına çağırmıştı. "Oturun" dedi doktor gülümseyerek. Sandalyeye oturdum.

"Paramedik arkadaşlarımıza verdiğiniz bilgiler beni aşırı şaşırttı" dedi doktor. "Bir doktor gibiydiniz"

Gülümsedim. "Teşekkür ederim"

"Her hangi bir ders alıyor musunuz" dedi.

"Hayır" dedim. "Sağdan soldan kaptığım bilgiler"

"Olağanüstü" dedi. "Doktor olduğunuzda sizi bu hastanede görmek isterim"

"Umarım" dedim gülümseyerek...
Flashback son~•

Kasım 5•

Gözlerimi beyaz hastane odasında açmıştım. Elimde nabız ölçer, kolumda serumlar, başımda bone, üstümde beyaz örtü... Bir kaç dakika sonra içeri hemşire girdi, serumumu kontrol etti.

"İyi misiniz Miray hanım" dedi.

"Anaannem" dedim. "Cenazesi kalktı mı"

Hayatımda olan ölümler ve cenazeler beni sadece derinden üzüyordu artık. Ben anne ve babasını aynı anda kaybeden bir kız çocuğuydum. Bu hayat bana daha fazla can yaktıramazdı...

"Yanınıza ılgaz adında bir beyefendi gelecek" dedi.

Hemşire odadan çıktıktan bir kaç dakika sonra Ilgaz gözleri kan torbasına dönmüş şekilde içeri girdi. Ağlayarak bana doğru koştu ve sarıldı. "Bir şey oldu diye çok korktum güzelim" dedi kafasını boynuma gömerek ağlarken.