စစ်သူကြီးကတော်ဖြစ်လာခြင်း
Part 5
_________
အခုတလော ရှောင်ကျန့်နဲ့မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲချေ လူကို
တွေ့ပြီဆိုတာနဲ့ လောင်ကုန်း ဆိုပြီးတော့ အကျယ်ကြီးအော်ပြီး ပြေးဖက်တယ် အိမ်ကအစေခံတွေကတော့ တစ်ပြုံးပြုံးနဲ့
ကြည့်နေကြသည်။
"လောင်ကုန်း...မှားလို့ လောင်၀မ်လို့ပြောတာ ဟီး...."
"....."
"အခု နန်းတော်သွားမှာလားဟင် ကျန့်ကျန့်လိုက်လို့ရမလား"
"မ..ရ..ဘူး"
"လောင်၀မ်က...ကျန့်ကျန့်ကိုတပ်မှူးတွေဝိုင်းကြည့်မှာကြောက်လို့မှတ်လားဟင်"
"...."
"ဟုတ်နေတာပဲ...သ၀န်တိုတယ်ပေါ့...အဲ့တာဆိုကျန့်ကျန့်မလိုက်တော့ပါဘူး"
ဘာမှလည်းမပြောရသေးဘူး ရှောင်ကျန့်ကသူ့ဘာသာသူမေး
သူ့ဘာသာသူပဲဖြေချသွားလေတာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လိုက်မရူပ်ရင်တော့ တော်သေးတာပေါ့ ။
"ကောင်းကောင်းသွားနော်...စောစောပြန်လာခဲ့နော်...လောင်ကုန်း! မှားလို့...လောင်၀မ်!"
ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြလို့ ထွက်သွားလေပြီ ဒီနေ့တရားမ၀င်
ကျွန်ကုန်သည်တွေကိုဖမ်းရမှာဖြစ်သည် သတင်းရထားတာ
ကလည်း ဆောင်ကြာမြိုင်မှာတဲ့လေ ။
"အိမ်တော်ထိန်းကြီး..."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး"
"ဟုတ်ဘူး...စစ်သူကြီးကတော်လို့ခေါ်တော့ ရပြီ"
"ဗျာ...ရုတ်တရက်ကြီးဘာဖြစ်လို့လဲ"
"အစက ၀မ့်ကိုစစ်သူကြီးလို့မထင်မိလို့ပေါ့ဗျ အဲ့တာကြောင့်
မို့အခုခေါ်တော့ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့...စစ်သူကြီးကတော်"
"အင်း!...အခုဘာလုပ်နေတာလဲ"
"စစ်သူကြီးကတော်မွှေသွားတဲ့ အမွှေကိုရှင်းနေရတာပါ"
"အဲ့တာဆိုရင်လေ ကောင်းကောင်းလုပ်ကြပါနော်..."
"...."
ရှောင်ကျန့်မီးရှိူ့လိုက်သော စာကြည့်ဆောင်ကို ပြန်ရှင်းနေရသည် ရှောင်ကျန့်ကလက်လေးနောက်ပစ်လို့ ပြုံးပြကာ
အားပေးစကားပြောရင်း ထွက်သွားတော့သည် ပျင်းလိုက်တာ
အိမ်မှာလည်း ဘာမှသိပ်မလုပ်ရဘူး အပြင်ထွက်ရင်ကောင်းမလား.....။
