စစ်သူကြီးကတော်ဖြစ်လာခြင်း
Part 29
__________
တစ်အိမ်သားလုံးအံ့ဩနေကြသည် မနေ့ညက စစ်သူကြီးလင်မယားရန်ဖြစ်သံတော့ကြားပေမဲ့ မနက်ကျတော့ စစ်သူကြီးကတော်က ယခင်နဲ့မတူစွာ တည်ငြိမ်နေတယ် ။
"စစ်သူကြီးကတော်...မုန့်ရပါပြီ"
"ကျန့်ကျန့် ဒီနေ့ကနေစပြီးထမင်းစားတော့မှာမို့လို့ မနက်ကျရင်မုန့်မလုပ်ထားနဲ့တော့"
"ဗျာ...ဟုတ်ကဲ့"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးလည်းကြောင်လို့ ခေါင်းကိုကုတ်ကာ
မုန့်ပန်းကန်ယူလို့ ပြန်ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်သည်။
"နေဦး..."
"ဟုတ်ကဲ့"
"အဲ့မုန့်ပန်းကန်ထားခဲ့"
"...."
ရှောင်ကျန့်ကထမင်းဆက်စားနေလိုက်သည် အရှေ့မှာထိုင်နေသော စစ်သူကြီး၀မ်ကိုရှိတယ်လို့တောင်မထင် ဒီနှစ်ယောက်
စိတ်ကောက်နေကြပြန်ပြီလား။
"အရင်ထနှင့်မယ်"
ရှောင်ကျန့်က အရင်ထသွားသည် အရင်ကဆိုအမြဲတမ်း
ပြေးလွှားလိုက် ခုန်ပေါက်လိုက်နဲ့သွားနေသောသူက
အခုဆိုရင် တည်ငြိမ်အေးဆေးလို့ဖြေးဖြေးချင်းပဲ လမ်းလျှောက်သွားတယ် ။
"စစ်သူကြီးကတော်စိတ်ကောက်နေတယ်ထင်တယ် စစ်သူကြီး၀မ်..."
"ဟင်း....ထားလိုက်...ဒီလိုနေတာကပိုပြီးနားအေးတယ်"
"...."
စစ်သူကြီး၀မ်က အကျီသွားပြင်ဆင်လို့ အပြင်ထွက်လာတော့
ရှောင်ကျန့်နဲ့သွားတိုးသည် လက်ထဲမှာလည်းစာအုပ်တစ်အုပ်နဲ့ တစ်ချက်ပဲကြည့်လို့ သူ့ကိုကျော်သွားတယ် ။
"ရှောင်ကျန့်"
"ဟုတ်ကဲ့...စစ်သူကြီး"
"နန်းတော်သွားမလို့လိုက်ဦးမလား"
"မလိုတဲ့ကိစ္စတွေဖြစ်ပြီး မွှေတယ်ဆိုပြီးခေါင်းစဉ်တက်မှာ
စိုးလို့ မလိုက်တော့ဘူး"
"...."
တကယ်ပဲ ရှောင်ကျန့်က သူ့ကိုစိတ်ကောက်နေတာပဲ
အရင်လိုမျိုးကောက်နေတာမဟုတ်ဘူး ကောက်ပဲကောက်နိုင်လွန်းတယ် ရှောင်ကျန့်မကောက်တဲ့ရက်ဆိုတာရှိသေးရဲ့လား
သူကမလိုက်ဘူးဆိုမှတော့လည်း စစ်သူကြီး၀မ်လည်းထွက်သွားတော့သည် ဘာဖြစ်လဲကောက်ပေါ့ သူ့အပိုင်းမှမဟုတ်တာ။
