Smoorverliefd

Met nog 1 hand op zijn dijen, want zo ver mocht die al gaan.

Matthy's pov;

Ik sla nog een bladzijde van mijn boek om, ik hou van lezen. De hoofdpersoon was net op het punt zijn liefde te bekennen, ik ben helemaal in het verhaal verdronken.

Ik wil niet meer om je heen dansen. Ik hou van je Olivia.
De muziek in mijn oortjes zet ik nog wat harder.
Het spijt me maar ik kan niet bij je zijn, ik-

"Matthyas!" Roept mijn moeder zo hard, dat zelfs mijn muziek er niet bovenuit komt. Ik zucht en loop naar beneden. Dat boek kan wel even wachten.
"Wat is er?" Vraag ik. Mijn moeder staat in de keuken, " Wil je de tafel dekken? Het eten is bijna klaar." .  Ik zucht maar knik en loop dan naar de kast waar al de borden liggen.

Na het eten ga ik naar boven, "Ik moet nog wat huiswerk maken" roep ik nog naar mijn ouders. Ik ga op mijn bed liggen en doe mijn oortjes weer in, mijn favoriete nummer begint te spelen.

I hear your whisper underneath your breath. I hear your SOS your SOS.

Ik begin te dagdromen, hoe zou het zijn om iemand te hebben die oprecht om je geeft. Die het altijd door heeft als het niet gaat en die er altijd voor je is. Ik heb wel vrienden maar met hun praat ik niet over dit soort dingen, mijn verleden. Zij willen alleen maar praten over fifa en meiden. Ik vind meisjes niet zo interessant, nooit gevonden. Ik heb altijd gehoopt dat het nog zou komen, maar mijn gedachten blijven eerder hangen bij die ene jongen van de snackbar of die jongen die de krantenwijk bezorgt.

It's true, I will rescue you.

Mijn gedachten blijven ook hangen bij koen.
Koen van heest.
Fucking koen.
Sinds ons laatste gesprek heb ik aan niemand anders kunnen denken. Het lijkt wel alsof hij mijn hele lichaam heeft overgenomen met zijn mooie lach, zijn iets over de grens grappen en zijn lieve woorden.
Hij is de eerste die mij in lange tijd echt heeft laten lachen.

I will send out an army to find you in the middle of the darkest night.

We zouden afspreken maar ik weet niet of hij daar nou eigenlijk wel op zit te wachten. Misschien deed hij het uit medelijden of uit vriendelijkheid.

I hear the whisper underneath your breath, I hear your whisper you have nothing left.

Maar tering hij was wel knap zeg. Zijn rode haar dat slordig door elkaar zat. Zijn mooie bruine ogen, waar ik steeds iets te lang naar keek. Alles van hem was perfect.

In the middle of the hardest fight it's true, I will rescue you.

Ik ben toch niet verliefd? Nee dat kan niet.
Dat mag niet.
Het kan niet weer gebeuren.

Oh, I will rescue you.

De laatste klanken van het nummer spelen af.
Mijn oogleden worden een beetje zwaarder.
En zwaarder.
En zwaarder.
En ik val langzaam in slaap.

Ik word wakker van het zonlicht dat in mijn ogen schijnt, ik ben helemaal vergeten de gordijnen dicht te doen gisteren. Ik heb nog best lekker geslapen voor het feit dat ik nog mijn kleren aanhad en mijn oortjes nog steeds mijn playlist afspeelde.

Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje, geen meldingen. Ik had ook niks anders verwacht, mijn vrienden hebben wel wat beters te doen dan mij appen.

Een paar uur later zit ik aan de keukenaanrecht, mijn boek heb ik een uur geleden al uitgelezen. Het was het cliché liefdesverhaal, ze vinden elkaar leuk, het mag niet van hun ouders maar uiteindelijk trouwen ze alsnog. ''Matthy, wil je een kopje thee?'' vraagt mijn moeder. ''Ja, lekker'' antwoord ik terwijl ik doelloos door instagram scroll.

Opeens krijg ik een melding binnen van een onbekend account.

K:
Hee matt! Zin om wat te doen vandaag?

Ik denk na k?
Wacht-
K van koen?
Ik ga rechter op zitten en klik op het account, en jawel hoor het is zeker koen. Ik kijk door de foto's heen, veel met zijn vrienden maar ook een paar alleen. Nu weet ik het zeker, hij is knap en niet zo'n beetje ook.

Ik schrik op wanneer mijn moeder het kopje thee voor me neerzet, "Naar wie zit jij zo te glimlachen?" Vraagt ze met een grijns. Ik wordt rood, "Niemand mam, zag gewoon een grappig filmpje." Dat was een leugen en ik weet vrij zeker dat zij dat ook doorheeft. Ze lacht en loopt weg.

Ik verplaats mijn aandacht weer naar zijn berichtje.

- u: Heb je me gestalkt, koen van heest?

Na een paar seconden heeft hij het gelezen,
1 minuut, geen antwoord.
3 minuten, geen antwoord.
5 minuten, geen antwoord.
Ik begin in paniek te raken, misschien vatte hij het helemaal niet op als grap, misschien wilt hij nu niet meer afspreken. Kanker ik heb het helemaal verpest.

-u: Lijkt me wel leuk hoor!!
Typ ik er nog achter aan in de hoop dat hij nu wel antwoord.
10 minuten gaan voorbij en nog steeds geen antwoord, ik heb de hoop al opgegeven en wil net mijn telefoon uitzetten wanneer ik toch een melding krijg.

K: Sorry moest even wat voor mijn moeder doen, ik ben er over ongeveer anderhalf uur. Zorg dat je dan ready bent.

Ik glimlach en ga me gelijk klaarmaken.

Precies anderhalf uur later gaat de bel, "ik ga al!" Roep ik. Het zou ongemakkelijk zijn als mijn moeder opendoet. Dan gaat ze weer vragen stellen enzo en daar heb ik echt geen behoefte aan.

Ik open de deur en daar staat die dan. Hij draagt witte nikes, een zwarte korte broek en een wit shirt met lange mouwen. " je ziet er leuk uit" zeg ik voordat ik erover na gedacht heb. Hij begint te lachen, "jij ziet er anders ook niet verkeerd uit".

En zo zit ik een dag later weer bij koen achterop, dit keer durf ik mijn handen om zijn middel te leggen. Langzaam verplaatst hij zijn linkerhand naar mijn dij en laat hem daar gewoon liggen.
" Is dit oke?"
Vraagt hij lief.
"Helemaal oke koen."

Alles wat hij doet voelt oke, hij voelt vertrouwd.