«បងមិនដោះលែងអូនឡើយដាច់ខាត!!អា៎~~»ថារួចនាយក៏សម្រុកមួយទំហឹងរួចក៏បញ្ចូលអ្វីគ្រប់យ៉ាងចូលខ្លួនរាងតូចបន្ត
ដោយឃើញថារាងតូចសន្លប់បាត់ស្មារតីហើយនាយមាំក៏បានឈប់ហើយក៏យកក្រណាត់សូត្រដែលមានក្នុងរទេះនោះមកដណ្ដប់ឲ្យរាងតូចដោយខ្លួននាយគឺស្លៀកពាក់យ៉ាងរៀបរយវិញ
នៅពេលដែលទៅដល់រាជវាំងវិញនាយមាំក៏បានបីរាងតូចចុះពីរទេះយ៉ាងលឿនហើយក៏ដើរសំដៅទៅរាជដំណាក់របស់ខ្លួន
«ហេតុអ្វីបានជាអូនស្អប់បងខ្លាំងដូច្នេះ??អាយីង~~»
ធ្វើឯងណាមិនដឹងខ្លួនទៀត😒
#មួយយាមក្រោយមក
«ហឹម~~អឹស. .អាស. .អាស. .ឡានវ៉ាងជី. .អា៎~~ឈឺ. . ហឹក. .ហឹក. .ឈឺណាស់. .. .អឹស. .ឡានវ៉ាងជី. .ឈប់ទៅ. .អាស»រាងតូចបានដឹងខ្លួនឡើងគេក៏ត្រូវនាយមាំធ្វើរឿងនោះម្ដងទៀតដោយមិនដឹងថាធ្វើវាតាំងពីពេលណានោះទេ គេឈឺស្រគាពេញខ្លួនទៅហើយជាពិសេសគឺតំបន់ផ្នែកស្រទាប់ផ្កា
«អា៎~~ស្រួលណាស់. .អឹស. .»រាងមាំនាយមិនបានស្ដាប់ពាក្យរបស់រាងតូចដែលនិយាយមកកាន់នាយឡើយគឺនាយគិតតែពីសម្រុកទៅមុខឥតឈប់នោះទេហើយសកម្មភាពនោះគឺបន្តទៅមុខទៀតពីមួយយាមទៅមួយយាមពីមួយក្បាច់ទៅមួយក្បាច់រហូតដល់រាងតូចសន្លប់ម្ដងហើយម្ដងទៀតក៏នាយនៅតែបន្ត
«អធិរាជទឹកក្ដៅគឺបានរៀបចំរួចហើយក្រាបទូល» លុះដល់ព្រឹកឡើងលោកអាមាត្យក៏បាននិយាយឡើងប្រាប់អ្នកដែលនៅលើគ្រែនាគនោះ
«ហឹម~~»គ្រាន់តែលឺសម្លេងគ្រហឹមរបស់អ្នកជាស្ដេចភ្លាមគ្រប់គ្នាក៏បានចាកចេញបំបែកគ្នាធ្វើការទៅតាមតួនាទី
«. . .»បន្ទាប់ពីមនុស្សចាកចេញទៅអស់នាយមាំក៏បានបីរាងតូចចេញពីលើគ្រែសំដៅទៅរកអាងទឹកក្ដៅ
ពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យបានចាំងមកប៉ះស្បែកដ៏សខ្ចីរបស់កាយតូចដែលកំពុងលង់លក់នោះក៏បានបង្ហាញឲ្យយើងឃើញថាស្បែកដ៏សរលោងនោះក៏ពោរពេញដោយស្លាកស្នាមស្នេហ៍ជាច្រើនពេសពេញរាងកាយទាំងមូល
«អឹស. .អា៎. .យីងអឺ. .អឹស. .»បន្ទាប់ពីដាក់កាយតូចចូលក្នុងអាងជាមួយខ្លួនរួចបានមួយសន្ទុះដោយសារតែរាងកាយរបស់អ្នកដែលដេកលង់លក់លើទ្រូងខ្លួនទាក់ទាញព្រមជាមួយនឹងការនឹកនា វាក៏បណ្ដាលឲ្យនាយមាំប្រតិបត្តិការរឿងនោះទៅលើមនុស្សដែលដេកលង់លក់មិនដឹងអ្វីជាថ្មីម្ដងទៀតរហូតដល់រសៀលថ្ងៃផុតមេឃ
