Arya

Ağlamak

Evde olan çığlıklarla gözümü açmam bir oldu . Evde kıyamet kopuyordu sanki yatağımdan kalkıp salona koştum irfan amcanın sinirden gözü dönmüş gibiydi . Beni görmesiyle üstüme yürüyüp saçımdan tutmadı bir oldu .

- fahişe ha fahişe bi bu olmadığın kalmıştı öyle de oldun .

Saç diplerimin acısıyla gözlerimden akan yaşlar bir oldu

- ne diyorsun amca sen ne yaptım ben günahım yok .

Annemın çığlıkları arasında beni sürükleyerek odamın içerisine fırlattı .
 
- bu kız burdan çıkmayacak  Züleyha  , hele bi çıksın senin de omunda bacaklarını kırarım .

Neye uğradığımı şaşırmış bir haldeydim  ne olmuştu böyle bir den bire dün beni hiç bir şey üzemez dedim diye mi böyle oldu güzel şeyler den söz edemezmişim ben yapmadığım bir şey için neden bu şekilde suçlanmıştım

Annem kapıyı üstüme kilitleyip anahtarı yeleğinin cebine koydu

- ben senin sözünden çıkarmışım hiç bey hırpalama yeter ki kızı o halde görse kabul eder mi ki Harun bey

Amcam memnun olmuş bir ifadeyle başını salladı oda anneme hak vermişti ama ne için neden hırpalanmam gerekti hatun kimdi . Bu düşüncelerde hıçkırıklarım birbirine karıştı .

Aradan yarım saat geçmişti ama halla bir ses yoktu

Kapı kilididin sesi duyuldu kapıya doğru koştum ne olduğumu anlamam lazım dı . Leyla elinde siyah bir elbiseyle içeri girdi . Mutlu gözüküyordu yüzündeki sinsi tebessüm  banaydı .

- al abla bu senim elbisen akşama kadar güzelce hazırlan ki seni beğensinler .

Ne diyordu bu kız bana faresi olduğu aşikar dı .

- ne diyorsun sen Leyla ne beğenmesi

Gülümsemesi daha da gelişti

- Aa sen bilmiyorsun dimi babam seni Harun beye verdi evleneceksin onunla , şanslısın ama zengin adam bir elin yağda bir elin bağda olur hem fena mı .

Duyduklarım karşısında hayrete düşmüştüm ne evlenmesi ben yapamam evlenemem buna hazır değilim gelme ki Harun amcayla . Harun amca oturduğumuz binanın sahibiydi 2 sene önce karısı nimet yenge vefat etmişti  . O beni kızı olarak görürdü böyle bir şey mümkün değildi Leyla bana olan nefretinden böyle söylüyor olmalıydı .

- annem nerde Leyla bırak annemi görim onunla konuşmam gerek .
Kapıya doğru gittiğimde önüme dikildi .

- annem in senin rezilliğin yüzünden insan içine çıkacak hali bile kalmadı  hazırlıklar için dışarı çıktı .

Ne yapmıştım ben de annem insan içine çıkamacam halle gelmişti .

- ben ne yaptım da annem benden utansın sen ne dediğini bilmiyorsun .

- kafe de olanları biliyoruz . Bu sabah Enver amca babamı arayıp anlatı namusum olmuşsun sen resim kursuna diye nerelere gittiğin belli oldu senin .

Bu kadarı da fazlaydı artık . Beni dinlemeden duyduklarına inanmaları ne kadar da acı . Leyla'nın söyledikleriyle sinirlerime hakim olamadım Leyla'nın yüzüne atiğim tokatla yana savrulması bir oldu .

- düzgün konuş benimle ablanın ben senin her şeyi sineye çektim yeter bu kadarı da olmaz .

Saçlarını arkasına atıp üstüme yürümeye başladı bu kıza bu kadar cesareti ben vermiştim korkak pısırığın bir olmuştum ama ben bu değildim bastırılmış duygularımda beni mağlup eden .

- bugün kurtuluruz senden istediğin kadar ağla sızla ben atığın yıkadın intikamını alırım elbet senden .

Kapıyı tekrar kapatıp çıktı . Ben neler yaşadım böyle bunu hak edecek ne yaptım amcam annem beni dinlemeden olayın astını astarını bilmeden nasıl inanırlar . Sevmediler beni ama hiç mi güvenmeyiniz kazanamadım bunca zamandır . Gözlerime dolan göz yaşlarımı akıtmaya başladım .

Akşam olmuştu neredeyse odamın penceresinden batan güneşin kızıllığını izliyordum .
Kapı tekrar tıngırdadı bu defa gelen annem di

Hemen ayaklarına kapandım annemin

- Anne bana inan benim bir suçum yok o adam geldi masamıza yanlış anlaşılma anne hiç bir şey yapmadım ben .

Ayağıyla beni ittirmeye çalişiyordu dinlemek bile zor geliyordu ona

- hazırlan hatun bey gelir nerdeyse gidiyorsan da namusunla git bari yüzümüzü kara çalma

- anne ben evlenemem o adam kaç yaşında farkındamısın bunu mu reva görüyorsun bana .

O kadar duygusuz bakıyordu ki bana annem . Evladı olduğuma şüphe sığdıracak kadar ifadesiz ve boş

- olay senin anlattığın gibiyse bile ne malum öyle işlerle uğraşmadığın hadi hazırlan dedim sana

- Anne  ne diyorsun sen kızınım ben senin kızınım ben başkasının  değilim bu kadar mı sevgisizlik bana hiç bi sevmedin beni

Omuzlarımdan tutup beni yüzüne denk getirdi yüzüme aynı ifadesizlikle bakıyordu ama bu defa gözleri dolmuştu .

- baban seni çok severdi sen doğduktan sonra dünyası sen olmuştun bana onu hatırlatıp acı vermekten başka bir şey hissettirmiyorsun bana iki evladım var bana yeter onlar anneliğimi onlar hissetse yeter bana

Babamın ölümü ona acı vermişti ama bu acının sebebi ben değildim benden çıkartılmamalıdır bu haksızlık değilmiydi .

- babamın emanetine sahip çıkman gerekirken onu sevgisiz büyüttün öbür dünyada babam bunu da hesabını senden sorar bunu da unutma Züleyha hanım

Annemin kararan gözleri kendini tutmak için zorlanıyordu .

- hadisiz seni , hazırlan evleniyorsun bu akşam imam nikahın da kıyılacak .
  
Ben direnmeye çaliştikça herşey üst üste geliyordu annemin sevgisizliğinin sebebi babamı hatırlatmam dı oysa daha çok sevmeye çalişabilrdi
.