Kayboluşlar b×b

~42~

Zihnimde her şey bölük pörçüktü.Ruhumu esir almış tüm duygular beynimin içinde volta atarken nasıl hissettiğimi bile anlayamıyordum.Hayata devam etmek en büyük arzumdu ama aynı zamanda durmak da istiyordum , sonsuza kadar durup dinleneceğim bir yere varmak istiyordum artık.Varla yok arası sürdürdüğüm var oluşum insanların arasında süzülüyordu.Yanımdan geçen genç grubuna baktım o sırada.Ortadaki arkadaşları bir şaka yapmıştı muhtemelen ,diğer iki genç kız kahkaha ile yanıt vermişti kıza.Oldukça imrenmiştim onlara.İşte buydum ben, her gün kendine acıyan zavallı bir insan.Her şeyi düzeltmek isteyip de kılını kıpırdatmayan bir insandım.Sonra da her gün yakınıp dururdum kendime.Acizin tekiydim belli ki.Hep ruhumdaki ağırlıklardan bahseder dururdum sadece , acılarını var oluş amacım haline getirmiştim sonra da neden düzelmiyorum diye sızlanıp dururdum her gece.Sorunumu bulmuştum işte ama o kadar uzun zamandır bu sorunla yaşamıştım ki sorunun ta kendisi olmuştum.

Zihnimde dünün anıları gelip geçerken apartmanın önüne vardım.Yine aynı bilindik bina karşımda duruyordu.Bir süre apartman girişinin önündeki merdivenlerde durdum.Etrafıma bakındım.Sütlaç'ı arıyordum.İsmini sesledim.Hemen bahçe duvarının arkasından bir miyavlama sesi işittim.Sütlaç hızlıca duvarın üstünden atlayıp yanıma doğru koştu.Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip hemen eğildim ayaklarımın üzerine.Bacaklarıma sürtündü hızlıca.Miyavlayarak suratıma bakınca ellimi kafasına doğru yönlendirip okşadım.Bir dakika kadar sevdim kediyi.Sonra sırtımdaki çantayı çıkarıp , yere koydum.Sütlaç sabırsızca çantamı koklarken bir kere daha gülümsedim bu haline.Karnı oldukça büyümüştü, nerdeyse doğum yapacaktı.Çantamın içindeki mamaları çıkardım sonra kedilerin mamalarını döktüğüm alana doğru yürüdüm.Sütlaç ezberlemişti yerin neresi olduğunu benden önce ulaştı oraya.Hızlıca önüne döktüm yemekleri.Birkaç kez mırıldanıp önündeki mamaları yemeye koyuldu.O sırada Çakır geldi hemen yanımıza.Onun için de bir paket açıp hemen önüne boşalttım.Hızlıca yemeklerini yediler.Sonra birkaç kedi daha geldi, elimdeki diğer paketleri de önlerine boşaltırken.Bir anda bu şekilde toplanmaları beni çok sevindirmişti.Teselli buluyordum yanlarında.Bir bağlılık hissediyor gibiydim yaşadığım bu hayata , minik bir amaçtı belki ama en azından hala nefes alıyordum bunun sayesinde.Havalar oldukça soğumuştu , daha dün bir kez daha kar yağmıştı.

Soğuk bir rüzgar bir anda yüzüme doğru esince ürperdim.Kafama ceketimin kapşonunu attım , kulaklarım donmuştu.Burnum ise soğuktan sızlıyordu.Hava neredeyse kararmak üzereydi.İşte yine oldukça yoğun bir gündü yine de olaysız geçtiği için mutluydum.

Soğuktan titreyen ellerimi ceketimin cebine yerleştirdim.Soğuk hava burnumun akmasına sebep olmuştu.Burnumu çektim hızlıca.Derin bir nefes aldım sonra.Dün azda olsa yoksunluğumu kontrol altına alabilmiştim.Elimde zor günler için sakladığım birkaç torba madde vardı.Fakat bana uzun süre dayanmazdı.Sıkıntıyla ofladım.

Sütlaç önündeki yemeği bitirmişti.Doymuş gibi görünüyordu , patisini yalıyordu o sırada.Çömeldim yavaşça ona doğru , tekrardan sürtündü dizme.Başının altını okşarken minik kafasını havaya kaldırdı.Mırıldanışları huzur veriyordu.

"Üşümüyor musun?Buz gibi hava." Önümdeki kediye daldığım için arkamda duyduğum tanıdık ses irkilmeme sebep olmuştu.Yutkundum hafifçe.Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.Cevap vermedim adama.O sırada Sütlaç'ı sevmeye devam ediyordum.Patisini yavaşça kucağıma koyunca gülümsedim üzerime çıkmaya çalışıyordu.İstediği gibi kucağıma aldım onu.Ceketimin önünü açıp arasına aldım.Sonra ayağa kalktım yavaşça.Yüzümde hala kocaman bir gülümseme vardı.Sütlaç kucağımdayken apartmanın merdivenlerine doğru yöneldim , ardından merdivenin her zaman oturduğum kısmına oturdum.Barkan hala önümde oturmuş beni izliyordu.Derin bir nefes aldığını duydum.