Oğlum İçin / GAY

Bölüm 10

Kulağının dibinde hala minik çoçuk hediyesine iltifatlar ve kendisine de teşekkürler derken Demirin tüm dikkatı burnun dibinde ki adamdaydı.

Araf anın şokuyla ne yapacağını bilmeden öylece dibinde ki adam bakıyordu. Bel boşluğuna yaslanmış kol ve sırtında hiss etdiği parmaklar bedeninin cayır-cayır yanmasını sağlıyordu.

Yıllar sonra eski sevgilisi ve çocuğunun babasıyla bu kadar yakınlaşması Arafı saç diplerine kadar titretmişdi. Gururu özlediğini kendisine itiraf etmesine el vermese bile bu kadar yakından hiss etdiği dokunuşlar ve koku burunun ucunu sızlatmaştı. Geri çekilmek istese bile o cesareti kendinde bulamadığından hiç bir şey yapmadı. Demirin şaşkın ama keskin bakışları üzerindeyken daha fazla kendisini ele vermemek için geri çekilmedi.

Oğlunu yavaşca Demirin kollarına bıraktı.

Demir kucağında duran çocuk porselenden yapılmışcasına sıkıca tuttu Eymeni. Düşmesinden ve yaralanmasından çok korkmuştu o an. Kucağında tutduğu çocuktan gelen buram buram çiçek kokusuyla ne yapacağını şaşırmıştı. İçten içe dudaklarını çoçuğun yanaklarına ve boynuna bastırarak kokulu öpücükler bırakmak istediğini fark etmişti. Bir çoçuk nasıl bu kadar güzel kokardı, bir koku nasıl bu kadar güzel gelirdi insana, anlıyamadı.. Kucağında kendi oğluydu, öpmek koklamak, sıkıca sarılmak en büyük hakkı gibi bir kaç saniye beyninde yer edinse bile, kendine geldiği an oğluna göz ucuyla bile bakmaya hakkı olmadığını anladı. Onu sevemezdi, ne hakla yapardı bunu, daha Arafın rahmindeyken kabul etmediği, istemediği minicik bebeği, şimdi ne hakla istiye bilirdi ki.

Sadece bir an, bir kaç saniyelik kucağında ki çocuk o kadar fazla huzulu hiss etmişdiki kendisini.. O bir kaç saniyeye bir ömür sığdıra bilirdi ama oğlunun elinden 6 senesini almıştı. Babasız büyümesini sağlamıştı..

Kucağında ki tatlı çocuktan bakışlarını çektiği an Arafın dolmuş gözleri ve titreyen dudaklarıyla karşılaşmayı beklememişti. Karşısında ki adam ağlamamak için kendisini sıkıyordu, her halinden belliydi bu. İçine yayılan boğucu hissle ne yapacağını bilemeden öylece durdu Demir.

Eymen babasına dönerek elinde ki bilekliği "Baba takarmısın rica etsem." diye mırıldanarak konuştu.

Araf hemen aldı bilekliği ve Eymenin koluna geçirerek ucunu taktı.

Eymen bir daha sevinçle kolunu havada salladı ve "Ölene kadar asla çıkarmıyıcağım kolumdan. Söz veriyorum." dediğinde Araf sesini kontrol edemeden sertce "Babacım böyle şeyler söyleme." diyerek uyardı oğlunu.

Eymen dudaklarına büzerek "Peki baba." dedi.

Demir küçük çocuğun boyundan büyük verdiği söze elini kaldırarak Eymenin saçları arasına daldırarak "Sen büyüyünce ben sana daha güzellerini alırım. Tamammı?" diye sordu.

Küçük çocuk bu sefer huzursuzca babasına çevirdi bakışlarını.

Demir anlık olarak ortamda değişen havayı hiss etdi. Bir anda kollarının arasında ki çocuk yere düşmek isteğini belli edercesine ayaklarını salladığında hemen yere bıraktı küçük bedeni.

"Acıktım baba, yemek yesek olurmu?"

"Tabi oğlum, ellerini yıka ve mutfağa geç, bende geliyorum."

"Peki baba. Abi bizimle yemiyicekmi?"

Araf karasız kalmıştı ama daha fazla Demir ve Eymeni aynı ortamda görmek istemediğinden "Abinin işi var, belki başka bir zaman." diye cevapladı oğlunu.

"Görüşürüz o zaman." dedi Eymen elini Demire sallıyarak. Demirde cevap olarak "Görüşürüz ufaklık." dedi ve gülümsedi.

Eymen koridorda ileyliyerek gözden kaybolduğunda baş başa kalan iki eski sevgili ne yapıcaklarını bilemeden etrafta bakışlarını gezdiriyordular. Sonunda Demir "O zaman ben gideyim artık." dediğinde Araf içten olmuyan bir şekilde "Peki, git." dedi.

Demir ayakkabılarını giyinip kapıdan dışarı çıktıktan sonra gitmeden Arafa yeniden bakmıştı.

"Demir." diye Araf söze başlamak istediğini belli etdi.

"Efendim."

"Bir daha gelme olurmu? Zaten gelmiyiceğini biliyorum ama olurda gelmek istersen gelme. Bu gün hiç olmamış gibi davran."

Devam edicek...