Mafya

68.

"demir"

dedim elbiselerimi giyerken demir elbisesini giymiş saçlarını eliyle kurularken bana doğru döndü.

"efendim gülüm"

yüzümde gülümseme oluşurken onun bana kullandığı hoş kelimleri özlemiştim

yüzümdeki gülümseme büyürken dudaklarımı yaladım ve giyindiğim bol tişörtü düzeltim ardından bakışlarımı yavaşça demirde durdu ve ıslak dudaklarım aralandı.

"herşey düzelecek mi?yani bunları atlata bilecek miyiz? tüm bunlardan uzak kalıp ona iyi bakabilecek miyiz?"

konuşmamla beraber demir saçlarını kurumayı bırakmış ve bana odaklanmıştı siyah gözleri üzerimde gezinirken onun düşüncelerini oldukça merak ediyordum yavaş adımlarla bana yaklaşıp önümde durduğunda iri eli yüzüme değmişti bir saniyeliğine huzurla gözümü kapatıp açtığında demirin eli yüzümü avuçlamıştı yavaş hareketlerle tenimde gezinirken konuşmaya başladı

"o bizim çocuğumuz onun için endişelenme herşey iyi olacak tüm bu saçma şeyler bitecek hayatımıza kaldığımız yerden devam edeceğiz efra."

endişeli yüzüm zor da olsa demirin konuşmasına gülümserken yüzümdeki gülümseme solmuştu yerimde kıpırdanırken demirin elini yüzümden çekip ondan uzaklaşmıştım.
elim ıslak saçlarımın arasına daldığında bıkkın ve itiraz eden sessimle dudaklarımı araladım

"sorun da bu ben eski hayatımıza devam etmek istemiyorum demir. çünkü ben o hayatta tutunamadım tek çektiğim acıydı üstelik sen bana söz vermene rağmen son zamanlarda o kadar değişmiştin ki. ve üstüne bu olaylar da eklenince ben o eski hayatı hatırlamak bile istemiyorum.
senin çocuğunun karnımda taşıyorum o bizim çocuğumuz ona daha iyi bir hayat sunmalıyız bunu değil.".

derin derin nefesler alırken demirin iri elini kirli sakallarını daldırmıştı ona bakarken tekrar konuşmaya başlamıştım.

"demir..ben daha doğrusu biz olacaksak ben bazı şeylerin netleşmesini istiyorum ben artık bulanıklık belirsizlik görmek istemiyorum çok yoruldum ben demir"

gözlerim istemsizce dolunca bakışlarımı kaçırdım tırnağımı avcumda gezindirirken hala nefes alış verişlerim net şekilde duyuluyordu

demirin adımları beni bulup yanıma yaklaştığında iri eli belime dolanmıştı beni kendine doğru çektiğinde başım göğüse yaşlanmıştı iri eli bedenimi sıkıca kavramıştı bende karışık vererek kollarımı ona sardığımda Hasret giderdiğim kendine Has kokusunu içime çekmiştim burnuma dolan kokusuyla gözlerimi kapatmış ve  onu özlediğim günlerin acısını çıkartıyordum.

"herşey istediğin gibi olacak sadece biraz zaman"

demirin beni sıkıca sarran kollarına kendimi bıraktım ve biraz olsun içimdeki endişeleri bastırmaya çalıştım ona bu sefer güvenmek istiyordum hemde her zerreme kadar bu kez tamamen onun olmak ve ona kendimi bırakmak istiyordum lakin elbette karşılıklı şekilde her ne kadar kendimi demire adayacak olsamda bu sefer acıları kabullenmeyeceğim demirin beni severek yıpratmasına göz yumayacağım fakat ortalık biraz dinene kadar uslu durmakta niyetliydim çünkü herşey boğuk bir su gibiydi.