Mafya

30.

yüzlerine bile bakmadan oradan ayrıldım hızlıca merdivenlerden çıkıp odama girdim hemen yatağa girdim ve sessizce ağlamaya başladım..

gerçekten olmuyor ne yapsam olmuyor akışına bıraksam da olmuyor hiç birşey olmuyor ben gerçekten bıktım  ya demire katlanacak hâl kalmadı bende olmuyor o bana eziyeten başka hiç birşey yapmıyor
biraz yaklaşsam sanki birden kayboluyor gibi.

bu kız da burda kalacaksa benim kalmanın bi manası yok ya o kız ölür ya ben ciddiyim o kızın aşağıdaki hallerine şahit oldum ya ben her an herşey yapabilirim.

yataktan ayağa kalkıp odanın kapısını açtım hiç düşünmeden elbise odasına gidip kapıyı kapattım alt üst siyah eşofman takımları giyip saçımı at kuyruğu yaptım yanıma hiç birşey almaya gerek yoktu.
burdan nasıl geldiysem öyle gideceğim

kapıyı açıp merdivenlere yöneldim.
aşağıya indiğimde demirin elinde içki kadehini gördüm zümrütün başında duruyordu zümrüt ise ona kulağıma mırıldı halinde gelen birseyler söylüyordu.
aralarında konuşurken demir beni hissetmiş olacak ki
bakışları beni buldu.
hemen kapıya doğru ilerlemeye başladım bakışları üzerimdeydi.
kapı kolunu açtım yüzüme vuran havayla derin bir nefes aldım

"nereye"

cehennemin kör dibine demek isterdim
fakat sizden uzak her yere
arkamı dönüp koltukta oturan Zümrüte baktım ardından demire

"sizin olmadığınız bir yere."

tekrar arkamı döndüm adım atacaktım ki demir tekrar konuştu

"attığın her adım misliye sana döner."

duyduğum şeyle burukca gülümseyip demire döndüm

"öylemi sen gerçekten asla değişmeyecek olan hayal kırıklığısın.
sen hiç bir şeyden pişman değilsin.
sen bunu yapmaktan zevk alıyorsun.
ama artık yeter bitti o devir.
ne ailemle nede başka birşey.
tehditlerin artık beni korkutmayacak. artık bitti."

"efra neden Beni çıldırtmaya çalışıyorsun! başıma iş açma yeter
varlığın yeterince dert oluyor bana.
geç şuraya adam akılı konuşacağız
birazdan zümrüt evine gidecek zaten"

zümrütün adı geçince ona döndüm
gözleri ağlamaktan kızarmıştı
ben anlamıyorum bir insan rol amaçlı nasıl bu hale gelebiliyor pes cidden

"tamam artık derdine çare olucağım sıkıntılara son.
ben gideceğim demir ne dersen de.
ne yaparsan yap.
anla şunu ben sana ait değilim beni bir kukla gibi ordan oraya sürükleyemezsin.
yoruldum her yerim yara bere fakat senin yaptığın tek şey yeni yaralar açmak lütfen bırak artık gideyim."

"izin veremem"

"neden?"

elindeki kadehi birden bire yere fırlattı
zümrüt çığlıkla ayağa kalktı demirin koluna dokundu

"sakin ol demir"

demir Zümrütü umursamayıp bana doğru gelmeye başladı iki çift kara gözler gözlerimden başka hiç birşeye bakmıyordu.

içimi kaplayan korkuya yeni düşmek iztemiyordum.
kafamı kaldırıp daha dik durdum arkam dışarıya bakarken
ayaklarım kaçmak için hazırda bekliyordu.
göz yaşlarımı saklayıp gizlemek istiyorum.
akmaları tüm duygularımı taşırır.