Sevgili okurum,
Burada seninle bir yolculuğa çıkacağız. Yeri gelecek çok üzüleceğiz, çok yıpranacağız, yeri gelecek öyle bir mutluluk yaşayacağız ki yaşadığımız üzüntüyü unutacağız. Eğer şu an burayı okuyorsan bu yolculuk için ilk adımını atmışsın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En çok da, özgür olmak isteyen kuşlar kapatılırdı kafese değil mi?
"Sahra ne oldu? " Hocanın sorusuyla irkildim. "Kusura bakmayın bir an konuşamadım, heyecandan olacak sanırım. Devam ediyorum.. " En az bir ölüm kadar gerici olan sunumun sonuna geldiğimde ders bitmişti. Gözümü amfiden çıkanların üzerinde gezdirdim. Fakat mavi gözlerin sahibini göremedim.
Artık emindim, zihnim bana bir oyun oynuyordu ve ben bu oyuna kanmayacaktım. Zihnime takılan bu rüya olayını kafamdan attım. Uzun bir süre bunu düşünmek istemiyordum. Derslerime yoğunluk vermem benim açımdan daha iyi olacaktı. Sivil havacılık zaten zor bir bölümdü ,çalışmazsam pilotluk hayallerim hayal olarak kalırdı. Küçüklüğümden beri hep pilot olmak istiyordum çünkü uçmak demek benim için özgür olmak demekti, bense özgürlüğe aşık bir insan olarak uçmak istiyordum. Bir kuş gibi özgürce...
Özgür olma isteğim ailemin yaptığı baskı nedeniyle gelişiyordu, bunu biliyordum. Ama içgüdümdeki isteği bastıramıyordum belki de bastırmak istemiyordum.
Salıncağa bindiğimde uçuyor gibi hissettirdiği için hep çok hızlı sallanırdım ve gözlerim kapatırdım. Bisiklete binerken gözlerimi kapatır hızlanabildiğim kadar hızlanırdım, küçüklüğümde bile hep uçmak istemiştim, saçlarım savrulsun istemiştim uçarken. Gökyüzüne ve kuşlara hayranlıkla bakardım hep, şuanda da öyle aslında hep hayranlıkla bakarım gökyüzüne, güneşe, aya, kuşlara...
Fakülteden çıktığımda en yakın arkadaşım Tomris'in bana doğru yürüdüğünü gördüm.
"Kızım sen hep ters bakışlar mı atacaksın etrafa, yüzün gülsün biraz" bunu kaşlarını çatarak ciddi bi şeymiş gibi söylemeye çalıştı ama ciddi olmadığını biliyordum, tebessüm etmeye çalışarak
"Ne yapayım yapım böyle ,mutlu olsam da sinirli bakıyomuşum gibi oluyor, elimde değil" tam olarak böyle bi insandım,her zaman kaşları çatık ve sinirli görünen. Aslında sinirli ve gergin bi insanım ama tanımadığım insanlara karşı böyleyim, yakınlarıma en içten ve samimi şekilde davranırım.
Tomris gülümsedi sonra biraz ciddileşerek "Bi kahve mi içsek ne dersin, annenler bi şey der mi? " evetderler
"Bi arayıp sormam lazım" annemi aramak üzere cebimden telefonumu çıkarttım, tam kapanmaya yakın
"Efendim kızım, bitti mi dersin? " Diyerek açtı telefonu. Boğazımı temizledim "Evet anne bitti "
"İyi kızım sunumun nasıl geçti? " Anneme ne kadar gerici olduğunu ve kafamın karıştığını anlatamazdım o yüzden " iyi geçti" diyerek kısaca yanıtladım onu. Cevap vermesini beklemeden
"Anne bi şey soracaktım sana" dedim.
"Sor kızım bi şey mi oldu? " Yine her zamanki gibi hemen paniklemişti.
