Brave Queen Series 1: The Only Exception (🌜)

Chapter 18

The Only Exception 18

"Who are you really? Why do I always see you here outside our Mansion?"tanong ko rito ng makita ulit yung babae ilang beses ko na itong nakikitang nasa labas ng mansion

"Kung hindi niyo din naman sasabihin ang kailangan niyo pwede pong umalis na kayo? Seriously! Your creeping me out."nakapabuntong hiningang sambit ko rito

"Hindi mo ba talaga ako nakilala, Henrietta?"tanong nito napakunot ang noo ko rito

"How did you know my name?"takang tanong ko rito. I don't remember mentioning it to her

Napahakbang ako pa atras rito ng mapansing balak sana nitong hawakan ang pisngi ko

"Sorry, but I don't really like it being touch by someone specially stranger."turan ko rito

Ewan ko kung bakit tila nasaktan ito sa sinabi ko

"It's me, sweetie. Your mother."may namumuong luhang sambit nito. Napa-awang ang labing napa-titig ako rito

"My what?"

"It's me, Mommy. Hindi mo ba ako na mumukhaan sweetie? Galit ka pa rin ba kay Mommy? Hindi mo parin ba ako kayang kausapin? Miss na miss na kita, Anak ko."hilam ang luhang sambit nito

Dahil sa gulat ay hindi ako agad nakakilos lalo na ng yakapin ako nito Tila nanigas ako sa kinatatayuan ko

"I'm sorry, sweetie for leaving. I just need to masyado ka pang Bata noon para ipaliwanag ang dahilan kung bakit ako mawawala ng ilang taon. I didn't know. Hindi ko naisip na sobrang masasaktan kita."humihikbing wika nito habang mahigpit ang yakap sa'kin

Sunod sunod akong napalunok pakiramdam ko ay may nakabara sa lalamunan ko at nag-iinit na din ang gilid ng mga mata ko

"Please... Let me go..."halos pabulong ng wika ko rito

"Please, Henrietta forgive Mommy for leaving you."bakas ang susumamong turan nito

"I-I'm not yet ready to see you..."naka-yukong wika ko rito. Hindi ko kayang salubungin ang tingin nito dahil pakiramdam ko kahit anong Oras ay may babagsak na luha ko

"It's okay. I understand,"bakas ang lungkot nitong wika saka ako nito binitawan sa pagkakayakap niya "Sobrang na miss lang kita kaya hindi ko an napigilan pa ang sarili kong yakapin ka."dagdag nito

Kiming ngumiti na lang ako rito saka tumango bago siya lagpasan at nag-tuloy tuloy sa pag-pasok sa loob

Pag-pasok ko sa Mansion ay nadatnan ko ang mga Kuya ko sa Salas na nanonood ng Movie

Mabilis na lumapit ako sakanila saka sumiksik sa pagitan ni Kuya Felix at Kuya Zayr

"What's the matter princess?"sabay sabay nilang tanong

"I saw her..."mahinang wika ko "I always saw her outside the gate."dagdag ko

"Did you talked to her?"masuyong tanong ni, Kuya Terron habang hawak nito ang kamay ko

"I told her that I'm not yet ready to see her."pag-amin ko rito

"It's hurt."pigil ang luhang sambit ko "I hurt her with my words and it's hurt me more knowing that after what she did I still miss her. I still cared about her feeling."

"She's still our mother, Henrietta,"masuyong ngumiti sa'kin si, Kuya Terron "Mom, doesn't want to leave us back then, but she doesn't have a choice."dagdag nito

"Why? She left without a word."humihikbing turan nito

" You're too young to remember it, Henrietta and because of it to save yourself from to much pain your brain choose to forget everything about her."turan ni, Kuya Thorn