Yanlış Kişi

0.2

İyi okumalarrr ✨✨✨

~~~~

Sabah kalktığımda ilk defa güne heyecanlı başlamıştım ev sessizdi annemler ya hiç gelmemişti yada erkenden çıkmışlardı çünkü evin içinde derin bir sessizlik hakimdi. Mutfağa gidip kendime ekmek arası bişeyler yaptım annemler evde değildi biraz telefonla oynasam bişey olmaz. Yemeğimi yerken sosyal medyada gezindim biraz sonra okula geç kalacağımı fark edince telefonu bıraktım ve seke seke odama gittim. Hayatım bok gibi olabilir ama bu sekmeyeceğim anlamına gelmez. Odama geçip rahatsız edici derecede kısa olan eteğe yüzümü buruşturarak uzandım elime alıp bir çırpıda giyindim, okul çantamı hazırladım ve anahatarımı alıp çıktım evden.

Kulaklığımı takarak bu aralar favorim olan şarkıyı açtım
Anıl emre daldal-M.
Başlat tuşuna bastım ve sesini dinledim

Merhaba ben Anıl belki de bu şarkının anlamını hiç kimse hiç bir zaman tam anlamıyla öğrenemeyecek, ama sana şu şekilde anlatmak isterim dertlerimiz aslında bir kağıt parçası kadar hafif onları büyüten bizleriz... Saçlarınız herşeyden daha önemli olsun artık. Sevginin ne olduğunu unuttuğumuz bu dönemde nefretler,kavgalar umarım son bulur çünkü bazen o kızdığımız insanlar kızamayacak kadar bile yakınımızda olmayabiliyorlar....

Dertlerimi büyüten ben miydim gerçekten? Ailem bana biyolojik olarak nekadar yakınsa manevi olarakta bir okadar uzak. Aileme kızamayacak kadar yakınlarında değildim. Ama onlara uzak olmayı tercih eden ben değilim onlar beni kendinden uzaklaştırıyor...

Onlara bunu açıkladığımda bunu aptalca bulmuşlardı. Neymiş aile çocuğuna arkadaş gibi olmamalıymış. Ben onlardan bunu istememiştim ki sadece arkamda olduklarını, bana olan desteklerini hissetirmelerini istemiştim. Ama onlar beni umursamalarını geçtim evlat olarak bile görmemişlerdi. Boğazımda ki yumru nefes almamı zorlaştırırken kaldırıma oturdum derin derin nefes almaya başladım

~~~~

Okulun sokağına girerken sabahki heyecanı geri gelmişti okula doğru yürüken ara sokaktan üstünde bizim okulun ünüforması olan gençler bana doğru yaklaşmaya başladılar. Onlar gelmeden telefonumu ve kulaklığımı çantama koydum. Kafamı kaldırdığımda yanımda durdukların gördüm.

Ellerimi birbirine çarpıp "eee napıyoruz?" Diye sordum çocukların yüzünde şaşkınlık belirirken iki kolumdan tuttular ve çekiştirmeye başladılar "niye konuşmuyorsunuz ya çok sıkıcısınız, hadii beni korkutacak şeyler söylesenize" dedim alayla "ayrıca kendim yürüyebiliyorum kolumu niye tutuyosunuz?" Yanımdaki çocuk derin bir nefes alırken kaşları çatıldı ama birşey söylemedi. Okulun 2 alt sokağındaki boş araziye gidiyorduk sanırım. Sağa dönersek kesin oraya gidicez. Sağa dönünce boş arazideki kalabalık beni şaşırttı, tüm okul buradaydı. Daha da meraklanırken bir tepki vermeyerek olacakları bekledim

Araziye girdiğimizde 'çete lideri' dedikleri çocuk arazinin ortasına koydukları koltukta oturmuş bana sırıtarak bakıyordu. Tepki vermeden dururken beni buraya getiren çocuklar beni karşısına bıraktı ve çekildiler.

Yavaşça ayağa kalkarak bana doğru yaklaştı "sana tanımadığın insanlara yükselmemen gerektiğini söylemiştim ,bu arada ben Kaan " dedi ve elini uzattı eline baktım herhangi bir tepki göstermeyerek kollarımı önümde bağladım "sormamıştım zaten benim için çokta önemli bir detay değil " dedim alayla Kaan " şuan burdan seni kimse kurtaramaz bence özür dileyip ayaklarıma kapanmalısın" dedi aynı şekilde alayla "yaaa gerçektenmi o zaman senden özür dilemem lazım" dedim harika bir oyunculukla devam ettim" ama dilemeden önce sana birşey vericem " dedim en masum sesimle bana tatmin olmuş bir şekilde bakarken elimi cebime attım ve birşeyler arıyo gibi davrandım