" Lumturo Dhimbjen.."

Pjesa 56

Me te mberritur ne aeroport po prisnim qe dikush te na ndihmonte me gjetjen e avionit por nuk do ta mendoja kurre qe Sahara do te kishte ne pronesi monstren ruse qe nje punonjes na kallezoi.

 
-What the fuck!! Klark shikoje cfare cmendurie Ruse ?!?! Eshte nje Antonov mallkuar qofte!! Oh baby boy!! Eja te babushi!! - fliste Dejvid gjithe pasion per avionin e stermadh kargo qe kishim perpara syve.

-Klark Smith?? - pyeti nje burre qe po afrohej drejt meje.

-Kush e kerkon ? 

-Gabriel Pacuko. Do te jem piloti juaj. - me tha ai dhe i shtrengova doren. 

-Klark Smith!! - i thashe une dhe me pas ai dicka foli ne spanjisht ne radio.

Nuk e kuptova se perse e kishte fjalen derisa pjesa e pasme e avionit fillon te ngrihet duke krijuar nje hapje gjigante. Brenda saj ndodheshin tre automobile te blinduar me nga nje mitroloz 50mm mbi to..

-OH FUCK!!!

Mirror Mirror Mirror
#Aleks

Teksa shkumonte mbi floket e saj, buzeqeshnin si dy femije te lumtur ne kabinen e atij dushi. Mendonin se cdo gje tashme do te ishte me e lehte. Gjithcka do te perfundonte por i kishin bere llogarite shume gabim.

Disa te trokitura u degjuan ne deren e dhomes se Aleks. Te trokitura qe shkeputen ate prej Sahares te trembur. Ndjeu frike per Saharen dhe vogelushin e tyre. Do te ishin ne telashe te medha nese ndokush do ti zbulonte pasi tashme kishin mbetur vetem 24 ore nga sulmi i Alfredos dhe 24 ore ishin nje kohe relativisht e gjate.

Shperlan paksa trupin e tij. Del nga dushi i mbeshtjelle me peshqir dhe niset shume afer deres duke u munduar te normalizoje zerin e tij.

-Kush eshte? - pyeta teksa ende ndodhesha shume prane deres se drunjte te kesaj dhome.

-Jam Manuel. - foli personi pas deres dhe une me nje sjellje neutrale e hap deren edhe pse ndodhesha ende me peshqir ne brez.

-Po Manuel, doje ndonje gje ? - e pyeta une me njeren vetull ngritur dhe vereva syte e Manuelit te veshtronin ne brendesi te dhomes.

-Po ju therret Domenik. Zoti Emilio vjen pas pak minutash. Ju lutem vishuni dhe zbrisni poshte zoti Blum! - me tha ai dhe vereva qe kishte dicka te cuditshme ne fjalet e tij. 

-Po vij per pak minuta. Sa te vesh dicka. - i thashe une dhe pasi ai u largua, mbylla deren dhe u vesha menjehere duke i kerkuar Sahares te dilte pas meje pasi s'mund ta shikonte askush. 

-Aleks, te lutem ki shume kujdes!! - me tha ajo dhe e putha perpara se te largohesha nga dhoma.

Zbrita shkallet per te mberritur ne zyren e Domenik. Degjoja zera prej saj dhe se kuptoja se kush ishte personi tjeter qe po fliste pasi nuk e njihja..

Trokita ne deren e asaj zyres dhe pasi degjova nje "HYR" nga ana tjeter e hapa deren dhe u afrova prane Domenik. Ai nuk ndodhej ulur ne poltronin kryesor te zyres pasj ate vend e kishte zene nje mashkull rreth te gjashtedhjetave i cili ishte duke pire nje puro kubaneze.

-Xhejkob Blum. Me ne fund kam kenaqesine t'ju takoj nga afer. - me tha ai pasi shkundi hirin e cigares se tij. 

-Ke kam kenaqesine te kem perpara ? - pyeta une ne medyshje.

Dhe ne ate moment ai ngrihet nga poltroni, afrohet drejt meje dhe pasi me jep doren e tij, me afrohet dhe me peshperit dicka ne vesh..

-Si duket nuk qenke i mire ne shtrat pasi ajo kucka nuk degjohej thuajse fare??? Apo jo Aleks Rina?? - me tha ai dhe Domenik i cili ndodhej ne te djathten time me kishte drejtuar nje pistolete ne temth.