ဆော့ဂျင် ဗိုလ်မှူးဂျွန်ကိုထိုင်ကြည့်နေရင်း
ဘယ်ဘက်လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ...
" သတိရပါတော့နော်....
ခင်ဗျားနဲ့စကားတွေအများကြီးထိုင်ပြောချင်တယ်လေ...
ကျွန်တော့်ကိုရှုခင်းတွေလိုက်ပြပေးမယ်လို့ကတိပေးထားတယ်မဟုတ်လား မြန်မြန်သတိရလာပါတော့နော်..."
" ဆော့ဂျင်...."
ဆော့ဂျင် မျက်ရည်တွေကိုလက်ခုံနှင့်သုတ်လိုက်ကာ.....
" ဟိုဆော့..."
" အွန်း..."
" သူဘာလို့သတိမရလာသေးတာလဲ.."
" သတိရလာတော့မှာပေါ့...
မေ့ဆေးရှိန်ကြောင့်သတိမရသေးတာလေနော်..."
" သတိရစေချင်နေပြီ..."
" ဒါပေါ့...အိပ်လိုက်ဦး လာ..ငါနဲ့ဂျီမင်နဲ့စောင့်လိုက်မယ်.."
ထိုစဉ်.....
" ဟိုဆော့..."
" အော..ဂျီမင်တောင်လာပြီ...
ဗိုလ်ကြီးထယ်ယောင်းရောပါလာတာလား..."
" ဟုတ်တယ်ခင်ဗျ.."
" ဆော့ဂျင်...ခဏလောက်အိပ်လိုက်ဦးနော် လိမ္မာတယ်."
" သူသတိရလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..."
" ငါလာနှိုးမယ်လေ...
ဗိုလ်ကြီးထယ်ယောင်းရောအတူတူစောင့်ပေးမှာမလို့
စိတ်မပူနဲ့နော်....
ဟိုဆော့..ဆော့ဂျင်နဲ့အတူတူအိပ်လိုက်ဦး..
ငါနဲ့ဗိုလ်ကြီးထယ်ယောင်းစောင့်လိုက်မယ်..."
" အင်း...အဲဆိုအဲလိုပဲလုပ်လိုက်ကြတာပေါ့.."
" တကယ်လာနှိုးမှာလား..."
" တကယ်လာနှိုးမှာပေါ့..သွားသွား..အိပ်လိုက်ဦးနော်.."
ဟိုဆော့ ဆော့ဂျင်ကိုချော့ခေါ်ထုတ်သွားပြီးနောက်
ဗိုလ်ကြီးထယ်ယောင်းကတော့ထိုင်ခုံမှာထိုင်၍
စောင့်ကြည့်နေ၏။
ဂျီမင်ကတော့လိုအပ်သည့်ဆေးတွေစစ်ဆေးနေလိုက်သည်။
ခဏကြာသော်.....
ထယ်ယောင်း သူ့သူငယ်ချင်းကိုထိုင်ကြည့်နေရင်း
လက်ချောင်းလေးတွေလှုပ်လာတာကိုမြင်လိုက်ရတော့သည်။
" ဂျောင်..ဂျောင်ကု...
ဒေါက်တာဒီကိုလာပါဦး..ဂျောင်ကုသတိရလာပြီ..."
YOU ARE READING
Love begets Love 🌻 {တစ်ဦးမေတ္တာတစ်ဦးမှာ}Complete ☑️
Fanfiction🌻 ကျွန်တော်တို့ဟာ တစ်စုံတစ်ယောက်၏အစားထိုးခံလည်းမဖြစ်ချင်သလို.... ကျွန်တော်တို့နေရာမှာလည်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုအစားထိုးနေရာပေးလိုက်မှာမျိုးလည်းမလိုလားပါ... ဒါဟာအတ္တဆန်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေဟာကိုယ့်အတွက်သီးသန့်ဖြစ်တည်နေတာမျိုးပဲလိုချင်ခဲ့ကြတာပ...
