ගෙදර බෙල් එක ගහන සද්දෙට වඩා දොරට ගහන සද්දෙ එක්කන් මං ලාවට ඇස් ඇරියා...ඒ ඇස් ආයෙම වැහුනේ ඔළුව පිටිපස්සෙන් හයියෙන් යකඩයක් අනිනවා වගේ දැනුන වේදනාවක් එක්ක..ෆෝන් එක තවම වයිබ්‍රේට් වෙනවා..මම මේසෙට අත තියලා නැගිටලා ෆෝන් එක අරගත්තා..
"ඕ අක්කි..."
"කොහෙද ළමයෝ ගියේ.."
"අහ්..අක්කි ම- මම නෑවා..."
ෆෝන් එක කනේ ගහගෙන මම හෙමින් දොරට තඩිබාන්න කවුද බලන්න එනකොට ඒ අසිරු..
"මොන ලෝකෙද යෝධියෙ හිටියෙ"
"අක්කි , අසිරු ඇයි මේ..මම නාන ගමන් හිටියේ..ෆෝන් එක චාජර් එකේ තිබ්බා"
මම අසිරුට කතාකරන්න එපා කියලා සයින් කරලා අක්කිට උත්තර දුන්නා..
"මම බය වුනා කොහෙද ගියේ කියලා.. ඔයාට හෙට උදේම සීයලාගේ ගෙදර යන්න පුලුවන් නේද..ඉස්කෝලේ වැඩේ හරිද"
"ඔව් අක්කි මම යන්නම්"
අසිරු මගෙ හැප්පිලා ගේ ඇතුළට ආවම මම දොර වැහුවා..
"හරි පැටියෝ..මම සීයට කියන්නම්..කොහෙ ගියත් ෆෝන් එක අරන් යන්න අනේ"
"හරි අක්කි..සොරි.."
"ම්ම්..පරිස්සමෙන් යන්න හරිද..මම රෑ වෙලා කෝල් කරන්නම් ඔයාට ආයෙම"
අක්කිගේ ෆෝන් එක තියලා මම අසිරු වාඩි වෙලා හිටිය තැනට ආවා..එයාට හොඳටම පේනවා මම නාන ගමන් නෙවෙයි හිටියේ කියලා.
"මට බොරු කියන්න බෑ නේ..අක්කිට පෙනුනේ නැති වුනාට මට පේනවනේ ඔයා නාපු කෙහෙම්මලක් නෑ කියලා..අක්කි ඔයාට කෝල් කරලා ආන්සර් කරේ නැතුව මට අරගත්තේ ගෙදර ඉන්නෙ බලන්න කියලා"
මම මොකුත් කිව්වෙ නෑ...මගෙ ඔලුව බිම වැදුන පාරද කොහෙද හෙනටම රිදෙනවා..
"කතාකරන්න ඉතින්..ඇයි මොකද වුනේ.."
"මොකුත් වුණේ නෑ"
"පොඩ්ඩක් අල්ලන් ඉන්න..වින්ඩි කෝල් එකක් හරි මැසේජ් එකක් හරි දායි..ඔයා තනියම ඉන්න එපා..අක්කි කිව්වා වීස් එක එනවා කියලත්..නැති ලෙඩ හදාගන්න එපා ලෙතුවි..ඔයා දුර්වල ළමයෙක් නෙවෙයි නේ..නුවර එළියේ ගිහිනුත් පරිස්සමෙන් ඉන්න..දැන් එහෙට එච්චර වැස්ස එහෙමත් අඩුයි නේ මේ කාලේ"
YOU ARE READING
පිහාටුවක්... | GL STORY | COMPLETE
Lãng mạnඅවුරුදු ගානකින් මූණට මුණගැහිලා නැති ඒත් අපේ පන්තියේ නාමලේඛනයේ නම තියෙන ඒ වුණත් නැටුම් කාමරේට වෙලා ඉන්න බණ්ඩාරනායක එහෙම නැත්තන් වින්ඩි එහෙම නැත්තන් නේවින්දි ඒවත් නැත්තන් එයා කවදාවත් පාවිච්චි නොකරන රුරී කියන්නේ ඒ 'සමහර මිනිසෙක්' වෙන්නෝනේ..මොකද පොඩි ක...
