×ZORAKİ EVLİLİK 《2》×

Bölüm-5-

.
.
.

"Of... Sasuke ben senin.."

Belimi tutarak yan bir şekilde doğrulmaya çalıştım. Sadece çalıştım, çünkü belimdeki sızının aynısı kalçamda da vardı ve istesem de oturamıyordum.

Bir yandan elimle yataktan destek alıp o halde durmaya çalışırken bir yandan da diğer elimi boynuma çıkardım. Sızlayan birkaç yer vardı ki oralarda izler bıraktığına eminim.

Söylenmeye devam ederken kapı açıldı. Başımı hemen oraya çevirdim. Sasuke'ydi. Benim sinirli bakışlarımı fark edince hafifçe sırıttı. Siyahlarını her yerimde gezdiriyordu.

"Hala bakıyor ya! Sasuke bir tane çarparım, duvara yapışırsın! Sinirlendirme beni!"

"Tamam, tamam. Kızma hemen. Bu sefer benim bir suçum yok."

Ona 'ciddi misin' der gibi bir bakış atıp derin bir nefes verdim. Sinirden istemsizce güldüğümde başımı eğdim. Sakinim... Sakinim...

"Suçun yok mu? Benle dalga mı geçiyorsun? Oturamıyorum..."

Sona doğru dolaptan kıyafet seçen Sasuke'nin üzerine atlamamak için dişlerimi sıkmıştım. Sakin olmayı denesem de vücudumu kaplayan ağrılar gerçekten buna izin vermiyordu.

Sasuke dudaklarını birbirine bastırmış, gülmemek için direniyordu. Buradan görebiliyorum. Eğer ağzından kıkırtı bile kaçırırsa elimden kurtuluşu olmaz.

Elindeki giysilerimle bana döndü. Anında sinirli mavilerimi siyahlarına diktim.

"Güneşim, gerçekten bu sefer zorlamadım. İlacını almadığın için ağrıların fazla."

İstemsizce hak vermiştim Sasuke'ye. İlacımı almadığımda gerçekten kendimi kaybediyordum ve vücudum kısa süreli de olsa omeganın kontrolüne geçtiğinde sebepsizce fazla fazla ağrım oluyordu.

Bakışlarım yumuşarken dudaklarımı büzdüm. Yine de fazla yorgundum. Bu yüzden istemsizce çok sinirleniyor ve Sasuke'ye yükleniyordum.

Başımdan geçirilen giysiyle kollarımı da tek tek kaldırıp Sasuke'nin beni giydirmesine yardımcı oldum.

"Üçüzler ne alemde?"

"Annemi çağırdım... Tabi daha yeni, sen uyurken geldi."

Kısa bir açıklama geçen Sasuke'yi birden yakasından tutup çekince şaşırmış, yatağa, yanıma düşmüştü. Şaşkın bakışlarını umursamadan iyice boynuna sokuldum.

"O zaman azıcık uzanalım..."

Uykulu bir mırıldanmadan sonra Sasuke kalkmasın diye üstüne bacağımı atmış, kollarımı boynuna sarmıştım. Kokusunu daha yakından duymak isteyerek burnumu hafifçe beyaz tenine sürttüm ve gözlerimi kapattım.

"Güzelim birazdan uzanalım, olur mu? Şimdi annem masada bizi bekliyor."

"Hayır ya! Kalkmak da yürümek de istemiyorum. Yatak böyle çok güzel... Sen de gitme, sonra yeriz."

"İlacını içmen gerek-"

"Hayır. Üçüzlerin karnını ben doyurduğum sürece zorunlu olmadıkça ilaç kullanmam yasak. Doktoru dinlemedin mi?"

Sasuke belimden kavrayıp aniden tamamen üstüne çekti ve benimle beraber biraz zorlansa da ayağa kalktı. Neden zorlandığını da anlamadım ki kilo falan da almadım. Tamam, belki biraz almış olabilirim ama sadece birkaç kilo, o da hamilelikten sonra normal yani. Ellerini de kalçalarımın altına koyup beni daha sıkı tuttu.