×ZORAKİ EVLİLİK 《2》×

Bölüm-7-

.
.
.

Sasuke'ye hak veriyorum aslında. Abime neden bu kadar soğuk davrandığımı, daha düne kadar aramızdan su sızmazken şimdi neden ondan kaçtığımı merak ediyor.

Abimle arama girmez, aramızda olanlara da karışmaz ama dıştan bakınca Deidara abime saçma tripler atıyor ve 'trip' atarken de kendimi üzüyor gibi görünüyorum. Sasuke de üzülmemi istemiyor. Bu yüzden de aramızı yapmaya çalışıyor. Hissediyorum bunu.

İçindeki dürtüleri beni her şeyden korumak istiyor sadece ve otomatikman oluyor bu sert tavrı. İşte, dıştan gördüğü için böyle.

Bir de benim içimde olanları görse...

Görmek de istiyor, her seferinde şimdi olduğu gibi gözlerimin içine bakıyor ve sebeplerimi öğrenmeye çalışıyor ama ben izin vermiyorum. Ya gözlerimi kaçırıyorum ya da o gergin havayı dağıtmak için rastgele bir konu açıyorum.

Fark ediyor bunları, yine de bir şey demeyip bana izin veriyor. Belki de beni bekliyor, ona anlatacağım o uygun anı benim tercih edeceğim zamana bırakıyor.

Ve ben şimdi de -önceki seferler gibi- gözlerimi kapatıp ondan kaçıyorum. Pardon, Sasuke'nin gözlerinden kaçıp yine onun boynuna sokuluyorum. Benim yaptığım bu, çünkü Karin'i benden ayırdıkları andan sonra başka sığınacak biri kalmadı. Güvendiğim kalmadı...

"Naruto..."

Boyun girintisine kokusunu hissetmek adına iyice gömüldüğümde sesiyle beraber sıcak nefesini de kulağımın dibinde hissettim.

"Seni seviyorum..

Ben de seni Sasuke... Seni, sana olan güvenimden daha çok seviyorum...

..ve ne olursa olsun arkanda değil, yanında olacağım... Canını yakmayacağım..."

Sözlerinin devamını getirdiğinde içimi titretti. Kalbim kafesine hızlanarak çarpmaya devam ederken nefesim kesildi adeta.

Bedenimin tepkilerini anlamasın diye boynuna daha da sokulurken titrek bir nefes bıraktım beyaz tenine ve gözlerimi kapattım.

Ben de ona cevap vermek isteyerek zihnimde doğru kelimeleri aradım ama en sonunda dudaklarım arasından küçük bir 'ben de seni seviyorum' bile çıkmadı. Konuşamadım. Sadece hislerime tercüman olması adına tenine minicik bir öpücük kondurdum.

Sasuke bence beni anladı. Biliyor beni. Heyecanlandığımda konuşulacak her şeyi unuttuğumun ve kelimelerin yerine böyle, minik öpücükler bıraktığımın farkında. Anlamıştır yani.

"Naruto..."

Sasuke...

"Sende en çok sevdiğim ne, biliyor musun?"

Bilmem... Saçlarım mı? Gözlerim? Belki de benim sende sevdiğim gibi senin en sevdiğin de kalbimdir...

Ben senin kalbini çok seviyorum Sasuke... Kapıları duvar olan odalara benziyor senin kalbin ve ben kimsenin giremediği o odaların duvarlarını tek dokunuşumla açmayı, o odalarda herkesten saklanmayı çok seviyorum... En çok da o odalarda yalnız olduğumu bilmeyi...

"Tenin..."

Tenim?

Belimde olan eli usulca geceliğimin içine kaydığında parmakları hafif dokunuşlarla sırt çizgime ulaştı. Narin bir şekilde okşuyordu.