×ZORAKİ EVLİLİK 《2》×

Bölüm-9-

.
.
.

Annemi teselli etmeyi, Sasori denen kuklaya güvenmesini, abimin iyi olacağını söylemeyi çok istedim. Ben ve Sasuke gibi o ikisinin de çok mutlu olacağını söylemeyi ve de inanmayı o kadar çok istedim ki...

Sadece istemekle kaldım...

Ruh eşiyle evlenecek olmasına rağmen abimin mutlu olacağından emin değildim.

Belki kurdu rahat olacaktı ama aklı hep bizde olacaktı ya da olmayacaktı.

Belki de Sasori denen kukla abimin beynini yıkayacak ve onu bize düşman edecekti.

Belki de abim bizden, benden o kadar kopacak, o kadar nefret edecekti ki o gruba fiilen katılarak bize saldırmaya bile kalkışacaktı.

İşte bu yüzden anneme teselli veremedim. Abimin önünde iki yol var: ya Sasori beynini yıkadığı için gruba fiilen katılıp kötü biri olacak ya gruba katılmayı reddettiği için zarar görecekti.

İki ucu boklu değnek, derler ya. Aynı o şekil...

"Naruto..sen de öyle hissediyorsun, değil mi?... Bu yüzden evlenmelerine karşı çıktın?..."

Yavaşça ayrıldım annemden ve tekrar ellerini tuttum. Masum masum ama korkulu bakan ıslak, mavi gözlerine derince baktım. Annem hissediyordu, bilmese bile annelik içgüdüleri fısıldıyordu ona.

İçgüdülerine kulak asmayıp sırf abimin mutluluğu için de sessiz kalıyordu, karşı çıkmıyordu.

"Kushina?"

Babamın sesiyle beraber annem irkildi bir anlık. Ellerini ellerimden çekip göz yaşlarını sildi ve bize doğru gelen babama doğru döndü.

"İyi misin hayatım?"

Annem ne kadar göz yaşlarını silmiş olsa da babama bakınca tekrar gözleri doldu. Dudakları hafifçe titredi. Başını iki yana sallayıp kendini babamın kolları arasına bıraktı.

"Kushina..."

Babam annemin belini sarıp çekerek kendisine yaslanmasını sağladı. Ayakta duramayacak gibi görünen annem böylece tamamen babamdan destek almış oldu.

Babamın bakışları sert ama meraklı bir ifadeyle beni buldu hemen. Tabi, haklı olarak sertti. Sonuçta eşi ağlıyordu ve yanında da en son -ne kadar oğlu da olsam- ben vardım.

Omuz silktim. Ne diyecektim babama? "Annemin de benim de içimizde kötü bir his var, bu yüzden çok korkuyoruz," dediğim an sıçtık demektir. Babam bir saniye bile durmaz, düğünü iptal eder. Zaten o da iptal etmeye yer arıyor, bahane olur eline.

Gerçi iptal etmeye çalışsa bile abimin inadı inat...

"Minato... Lavaboya gidelim..."

"Tamam hayatım. Hadi, gel."

Babamlar yanımızdan uzaklaştığında ben de bir adım kadar arkamda olan Sasuke'ye dönüp elini tuttum. Evde olsaydık düşünmeden boynuna sokulurdum ama bu kalabalık ortamda sarılamıyorum bile.

"Naruto? Sasuke?"

Nagato abimin sesini duyunca sesinin geldiği tarafa doğru başımı çevirdim. Giydiği siyah takımın içinde harika görünen abim geliyordu. Adeta ışık saçıyordu.

Abim diye demiyorum ama çok yakışıklı ya! Bizim ailedeki bu yakışıklılık nereden geliyor acaba? Babam da yaşına rağmen hala oldukça iyi duruyordu. Benim üçüzlerim de genlerim sayesinde oldukça yakışıklı olacaklar!!