ÖZGÜRLÜK İSTEYEN MELODİ

8. Bölüm ~ Ateş Dokunduğunu Küle Çevirir

Keyifli Okumalar.

30 Haziran 2002
Teyzem mışıl mışıl uyurken çıplak ayaklarımla zeminde ses çıkarmamaya özen göstererek kendimi odamdan dışarı attım. Ağır adımlarla merdivenleri inip kendimi salona yönlendirdim. Büyük koltukta gözlerini kapalı olan televizyona dikmiş babama baktım. Geldiğimi fark etmemişti. Bakışlarım onun ve kapalı televizyonun arasında gidip gelirken babam ismine sigara dedikleri beyaz kağıt gibi bir şeyi elinde tutuyordu. Kağıt parçasından ise yere grimsi bir şey dökülüyordu. Yerler kirlenmişti ve bu annemi kızdırmayacaktı bile. Çünkü sebebi ben değildim. Dakikalarca babamı izledi gözlerim. O kağıdı öylece tuttu elinde ve ucundaki ateş sönene kadar grimsi şey dökülmeye devam etti. Babam ise bu olanları umursamadan kapalı televizyonun siyah ekranına bakmaya devam etti. Zihnim o gün bir şey daha öğrenmişti. Ateş dokunduğu ne varsa grimsi şeye dönüştürüyordu.

        Şiddetli yağan yağmurdan sakınmamın tek nedeni elimdeki sigaranın sönmemesiydi. Sımsıkı tuttuğum şemsiyeye sigaram için katlanıyordum aslında. Oysa bu yağmur damlalarını bedenimde hissetmek bana daha iyi gelecekti. Zehri bir yudum daha çektim ciğerlerime. Pis duman içimde dolanırken sanki her hareketini hissedebiliyordum. Yakıcı duman ağzımın kenarından sızarken sigaramın yarısı içilmemiş tarafına baktım. Aslında ateşi ucuna değdirip yaktıktan sonra ben ciğerlerime davet etsem de etmesem de o ateş küle dönüştürecekti zaten sigaramı. Hiçbir sigara yakıldıktan sonra öylece kalmazdı çünkü. Ateş dokunduğu her yeri küle çevirirdi elbet. Bu bizim kontrol edebileceğimiz bir durum değildi.

Sigaramdan son bir duman daha çekip izmariti çöp kovasına attım. Şemsiyeyi kafamdan çekip yanıma koydum. Şimdi çok arzu ettiğim gibi yağmur damlaları bedenime dokunuyordu. Şehir bu aralar hep ıslaktı. Gözlerimi kapatıp derin bir nefesi ciğerlerime doldurdum. Bedenimin ihtiyacı olan temiz bir nefesti ama ben onu zehirliyordum. Oysa sadece birkaç gün önceye kadar sigara içmeyi bırakmıştım. Sadece birkaç hafta içinde değişen hayatım ve birkaç günde değişen ev ortamım bunun bahanesi olamazdı. Ben sadece bunu bahane edip kolaya kaçmayı seçiyordum. Sigaraya başladım çünkü hayatım düzensizleşti.
Kolay olan bu kelimelere sığınmaktı.

Gözümün önünden geçen görüntüler pek iç açıcı değildi. Star'ın tüylerini okşayan Berre ve yüzündeki huzur. Evimden defolup gitmemiş koltuğuma yayılmış, üstelik şimdi de uyuyordu. Gideceğini düşündüğüm her dakikada başka bir konu açıyordu. Susmadan, çenesi yorulmadan konudan konuya atlıyordu. Onun durulmayan kelimeleri yüzünden uyuyamamıştım ve sanırım uykusuzluktan ölecektim. O, sonunda pes edip uyurken ben ise kendimi dışarı atmıştım. Önce polis merkezine uğrayıp şikâyetimi geri çekmiştim. Sonra tekrar evimin önüne gelmiştim. Arka arkaya 3 sigara içmiş ve zehrin içimde dolanmasına izin vermiştim. İzmaritler tek tek çöp kovasına atılırken sanki ben de kendi içimi çöp kovasına döndürmüştüm. Usulca gözlerimi açtım. Yağmur hızından hiçbir şey kaybetmemişti. Yerden destek alarak açık olan kapıdan içeri girdim.  Her yerimden su akıyordu. Islak kipriklerimin arkasına sığınmış gözlerim etrafı süzdü. Berre yattığı koltukta uzanmaya devam ediyordu ama uyanmıştı. Gözleri tavandaydı. Barçın ise tekli koltukta bacaklarını kendine çekmiş kafasını dizine yaslamış, gözleri kapalı bir biçimde duruyordu.

"Seni ilk defa başka bir evde kalırken görüyorum."

Soru soran Barçın'a hak verdim. Berre kendi evi dışında başka bir evde kalmazdı. Senelerdir ince çizgisinden biriydi bu durum. Nedeni ise bariz belliydi. Rahat hissetmezdi kendini. Daha önce defalarca bu evde tek kalmaktan korktuğum zaman onu aramıştım, yanımda olsun diye. Hiçbirinde ormanından adım dahi atmamıştı.

Berre tavandan çevirdiği bakışlarını önce Barçın'ı sonra ise beni süzmek için kullandı. Gözleri bana dokunduğunda hızla yattığı yerden doğruldu. Şaşkın şaşkın ona bakıyorken aniden öyle bir kahkaha koptu ki dudaklarından öylece bakakaldım. Karnını tuta tuta gülmesinin sebebini merak ederken Barçın ile göz göze gelmiştim. Tek kaşını kaldırmış beni süzüyordu. Sinirle yerimde kıpırdandığım sıra tam ağzımı açacaktım ki Berre benden hızlı davrandı.