AZRAH (TAMAMLANDI)

Konuşmalar

“Korkma tamam mı?
“Melis söyler misin neler oluyor?
“Azra…”
“Melis kızmaya başlıyorum, ama artık söyle ne
söyleyeceksen.”
“Biz şu an izleniyoruz.”
“Ne?”
O sıra Azra'nın o kelimesini duyan doktor, panikle ne
olduğunu sordu.
“Neler oluyor?
Azra, “Doktor sakin ol, bir şey yok.” Derken onu
sakinleştirmeye çalışıyordu.
“Nasıl bir şey yok! Aranızda ne konuşuyorsunuz? Üstelik
neden ben bulanık görüyorum?”
“Sorun yok doktor yanındayız. Merak etme.”
Melis, “Azra, sanırım birisi var. Orada gidip bakacağım.
Sen doktorun yanında kal.” diye söyledi.
“Melis, hayır!”
“Azra, evet! Başka çaremiz yok, ben gidiyorum. Bana bir
şey olursa babamı bul ve doktora göz kulak ol. Son olarak
babama, onu çok sevdiğimi söyle.”
Melis, Azra’nın ona bir şey demesine kalmadan oradan
uzaklaştı. Melis bilmiyordu ki aslında orada onları izleyen
yolunu kaybetmiş ve tarikat tarafından kaçırılmış babası
olduğunu.
Bir kaç metre ilerlemeye başladı. Elleri zangır zangır
titriyor ve elindeki demiri diğer elinden bir diğer eline atıyordu.
Korkusunu bastırmak için içinden şarkılar mırıldanırken
çalıların arasından bir ses geldiğini fark etti. Elindeki sopayı ileri
doğru tutarak o tarafa doğru ilerlemeye başladığında titreyen
ellerine ve korkudan hızla atan kalbine engel olamıyordu.
Bilmediği bir şey vardı. Orada olan aslında babasıydı.
Birkaç adım daha attığında gördüklerinin karşısında bir
de babası yüzünden şaşırmıştı. Üstü başı yırtılmış, yüzü gözü
yara bere içinde, yerde Melis'e doğru bakıyordu.
Melis çığlık atarak babasına seslendi.
“Babaaaaaa!”
Zoraki konuşmaya çalışan ihtiyarın ağızdan ve
burnundan kan gelmesiyle sesini güçlükle duyurdu.
“Kızımmm.”
“Babacığım! Bu halin ne, sana ne oldu? İnanamıyorum
sana bunu kim demiyoum kimler yaptı? Bu nasıl oluyor ya aklım
almıyor!”
“Kızım sakin ol, anlatacağım. Önce hastaneye gidelim.
Azra ve doktor neredeler? Onlar iyi mi?”
“Baba kızmaya başlıyorum!”