Bölüm üç

279 21 0
                                    

"Ne?" derin bir soluk verdim ayağa kalkıp yüzümü ellerimle kapattığımda Ravza konuşmaya devam etti. "Annen, beni alıkoydu sevgilim inan bana." 

"Ravza, annem nasıl yapar?" şaşkın bir tonla konuştuğumda burukça gülümsedi gözleri doluyken "İnanmaman normal, ama yalan söylemiyorum. Uyandığımda annen yanımdaydı. Seni istediğimi söylediğimde buna engel oldu. 'Oğlum seni öldü biliyor ve bu hep böyle kalacak' dedi bana." 

"İnan bana lütfen, sana ulaşmayı çok denedim olmadı. Annen hep engelledi. En sonunda yanıma getirdiği yeni hemşire sayesinde oradan kurtuldum. Size, sana kavuştum."

Ağır adımlarla yanına gidip oturduğum, akan gözyaşlarını narince dokunarak sildim alnına bir öpücük kondurup sarmaladım "Sana inanıyorum Ravza, sen bana yalan söylemezsin biliyorum." dediğimde sıkıca sarılıp hıçkırdı.

"Şaşkınım, annem neden bunu yaptı günlerce karşısında öldüm ben. Bunu göre göre nasıl bu kötülüğü bana yapar."

"Beni hiç bir zaman sevmediğini biliyorsun sevgilim, eline böyle bir fırsat geçmişken bunu kullandı." titreyen elini tutup öpücük kondurdum gülümsedi bu hareketime.

"Bana hep 'oğlum senden daha iyilerini, güzellerini hak ediyor' derdi. Umursamazdım. Komadan uyandığım ilk gün bana," sustu derince yutkundu "Sana?" dediğimde derin bir soluk alıp devam etti "Bana, senin ve yanında olan sarışın bir kadının fotoğrafını gösterdi. Her gün, her dakika bana sizi anlattı. Uzaktan çekilmiş olduğunuz fotoğrafları gösterip 'Sonunda hak ettiği güzelliği buldu oğlum' derdi."

Sinirli bir soluk aldım, "Adı Yasmin'miş sanırım. Gerçekten güzel kadın." dediğinde sinirli bakışlarım Ravza'ya döndü. "Bana ne ondan Ravza?" ellerini sımsıkı tuttum "O bahsettiği kadın, oğlumuzun psikolojik danışmanıydı. Onunla olan muhabbetim sadece Bartu üzerineydi. Ne dış görüntüsü ne de kendisi beni zere alakadar etmiyor." dediğimde derin bir soluk verdi.

Kendime çekip sarıldım, "Bu konuları, orada neler yaşadığını tek tek konuşacağız ve ben sana, bize bunları yaşatan kadından yani annemden bunların hesabını tek tek soracağım." saçlarına bir öpücük kondurdum "Canımı aldı benden. Bu affedilemez." 

"Şey," dedi başını omzuma yaslarken "Bu Yasmin, hâlâ geliyor mu?" dediğinde burnumdan nefes vererek güldüm "Geliyor." dediğimde huysuzca konuştu "Gelmesin." 

"Tamam güzelim, sen nasıl istersen." dedim saçlarını severken kulağına fısıldadım "Ben seni ruhumla sevdim Ravza, ruhum ne seni unutur ne de başkasını kabul eder." 


anlıyorsun değil mi?|Dušan TadicHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin