anlıyorsun değil mi?|Dušan Tadic

Bölüm beş

"Uyuşturucu bağımlısı olduğunu da biliyor mu?"

Annemin ciddi sesiyle durup bakakaldım ardında daha fazla dayanmayarak kahkaha atmaya başladım.

Annem ve Ravza bana şaşkınlıkla bakmaya devam ederken gözlerimi ovalayıp gülüşümü durdurmaya çalıştım.

"Oğlum ne gülüyorsun?" diyen annemin yüzüne baktım gülüşüm soldu.

Sert bakışlarım yerine gelirken gözlerimi kıstım "Sana inanacağımı mı düşünüyorsun?" dediğimde yutkunarak gözlerini bana dikti "Oğlum yalan söylemiyorum." Dedi ardından Ravza'ya bakıp suratını buruşturdu "Bu kız uyuşturucu bağımlısı." Ravza'ya döndüğümde gözleri dolu bir şekilde bana baktığını gördüm.

Sinirle bir soluk alıp anneme doğru ilerleyip kolundan tuttum, kapıyı açtım ve onu kapıdan dışarıya çıkardım. "Bir daha seni görmek değil, sesini dahi duymak istemiyorum. Hayatımızdan defol." Diyerek kapıyı sertçe suratına kapattım.

///////

"Annem, hasta mı oldu baba? Yine mi gidecek yoksa?" diyen oğlumun saçlarını okşayıp alnına bir öpücük kondurdum.

Ravza, yukarıda odada uzanıyordu. Yanına henüz gidememiştim.

"Hayır, oğlum annen gayet iyi. Sen şimdi burada oyuncaklarınla oyna biz annenle bir şeyler konuşup yanına geleceğiz tamam mı?" dediğimde uslu bir şekilde kafasını salladı "Çok bekletmeyin ama sıkılıyorum." Dedi işaret parmağını yüzüme doğru sallarken, gülüp parmağına bir öpücük kondurdum "Tamam babacığım." Dedim yanından kalkıp odadan çıktım.

Derin bir soluk verip, yatak odasının önüne geldiğimde beklemeden içeriye girdim. Ravza kendi tarafında uzanmış bir vaziyette duruyordu.

Yanına gidip yatağa oturdum saçlarını okşadığımda kapalı olan gözleri aralandı, ağladığı belli olan gözlerini bana çevirip titrek bir nefes aldı.

Saçına bir öpücük kondurdum, "İyi misin güzelim?" dediğimde kafasını salladı sadece. Saçını okşamaya devam ettim, içim huzursuzken ne diceğimi bilemiyordum.

Tek istediğim karımın iyi olmasıydı.

"Annem," adını anmak bile sinirimi bozarken derin bir solak verdim "Yaptığı tek şey huzursuzluk çıkarmak bunu biliyorum, merak etme yaptığı her şeyin bedelini ödeyecek." Yanağını okşadım yavaşça "Bugün dedikleri saçmalıktan başka değildi bebeğim biliyorum." Dediğimde gözlerini sıkıca yumdu.

Yatakta hafifçe doğrulup yüzünü elleriyle kapattı içime endişe tohumları ekilirken ellerini tutup indirdim. "Bebeğim ne oluyor?" tuttuğum elleri tir tir titrerken öylece bana baktı dolu gözleriyle.

"Dusan," dedi kısık bir tonla ardından duymak istemeyeceğim o sözleri söyledi "Annen doğru söylüyor, ben bağımlıyım."