18 bölüm (Aile olmak)

179 11 11
                                    

Oy vermeyi unutmayın lütfen...

Kalbimin içinde sana ait bir oda yok, çünkü kalbimin tamamı sana ait...

Ben ve sen diye bir şey yok...
Biz varız, biz artık biriz ve biz birbirimize aitiz...

Sen bana önce şans verdin...
Sen bana ait olabileceğim baş kahramanı olduğum o aileyi verdin gül güzelim...

Sen güldüğün zaman
Şarkılar söylenir içimde
Güller Açar kendiliğinden
Başlar gözlerimde bir renk cümbüşü
Çimen yeşilinden
Gök Maviliğinden

Sen güldüğün zaman
Güneşler batmayı bilmez
Yıldız yıldızdır gökyüzü
Bir kadın gitar çalar
En mutlu sesiyle
Söyler türkümüzü...

Benim kalbim seni seçti
Seni sevdi
Seni bildi
Şimdi kalp bir tek sana divane
Ben sana muhtaç
Sana hasret
Sana vurgunum...

1 yıl sonra

Bir insanı sevdiğiniz zaman hayat yeniden yaşamaya başlayacak kadar güzel gelir gözümüze, umut dolu, heves dolu, Aşk dolu...

Elimdeki bardaktan meyve suyumu yudumlarken, gözlerim tedirginlikle mutfağın kapısında dolanıyordu, bir elim bir hayli büyük olan göbeğimin üstünde dururken oturduğum koltukta rahat etmeye çalışıyordum, bu kadar kilo almak beni piknik tüpüne çevirmişti, olduğum en rahat yerde bile huzurla oturamıyordum top gibi olmuştum.

Mutfaktan yanık kokusu ve patır kütür seslere kocam beyin küfür eden sesi karışınca zorlanarak da olsa ayağa kalkmayı başarmıştım, umarım mutfağım bıraktığım gibidir, duvarlara tutuna tutuna bir hayli zorlanarak mutfak kapısını açıp görmem gereken görüntüye içim giderek bakmıştım, beklediğimden daha kötüydü, vasatın üstü...

Kocam bey elindeki tavaya yapışan omleti bıçak, çatal, kaşık ile çıkartmaya çalışıyordu, hepsini aynı anda yapmaya çalışıyor sıcak olan tavaya her eli değdiğinde parmaklarını üflüyor küfür ediyor ve bir hayli sinirle kaynayan çorbayı karıştırmaya çalışıyor, olmadığını fark edince tavanın ucuyla karışıyordu!!!

Ne oluyor bu Aşağlık yerde!!

Mutfağın hali berbat denebilecek haldeydi fayansların üstünde yağ birikintileri, yumurta kabuğu, patates, ve domates kabuğuyla doluydu, bulaşıklar dolup taşmış, lavabonun içi su dolmuş her an taşacak durumdaydı, bütün bunları görünce bayılasım geldi, sen neler yaşadın canım mutfağım benim...

Kocam bey sonunda beni fark etmiş olacak ki, elindeki tavayı tezgahın üstüne bırakıp "dur sakın gelme, yerler yağlı bitanem" dedi panikle, fakat benim şuan bakışlarımdan olsa gerek bir elini sertçe ensesine atıp mahçup ve korku dolu bakışlarla yüzüme bakıyordu.

"Bu mutfağın hali ne Tamay" 1 yıl içinde ona çok nadir adını söylerdim, her zaman kocam, kocam bey dediğim için sinirli olduğumu anlamıştı, minik adımlarla yanıma gelip yavaşça koluma girdi ve beni mutfak olmaktan çıkan mutfaktan çıkardı.

"Nefha Mahallesi" (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin