Beğenmeyi unutmayın lütfen.
İki adam karşılıklı masalarda oturuyorlardı, davete katılan çoğu insanın gözü karşılıklı masalarda oturan adamlardan ayrılmıyordu, herkes merakla ve hayranlıkla bakıyordu ikisine, ama bu onların umurunda değildi.
Kerem Ataman, ve Mirza korkmaz...
Yer altı ve yer üstünde yaşayan onlarca insanın tanıdığı, korktuğu iki düşman, ikisi de birbirlerinden oldukça nefret eden ve birbirine her türlü zararı veren insanlarlardı.
Şimdi ise karşılıklı Masalarda gayet şık ve cesur bir şekilde birbirlerinin gözlerine bakıyorlardı, eski dost şimdiki düşman...
Mirza yanındaki kızı yalnız bırakıp kerem'in masasına yaklaştı, nefesler tutuldu, birbirlerine öldürecek gibi bakan iki insan birbirine dostça sarıldı...
Bu kimsenin beklediği bir şey değildi.
Kerem güldü
"Görüyor musun korkmaz, yine herkesi şaşırtmayı başardın, gözlerim yaşardı" dalga geçer gibi sarf ettiği sözler ile, Mirza mutluluktan uzak bir şekilde sırıttı.
"Ataman, şaşırtmak benim göbek adım daha önce bunu sana gösterdiğimi hatırlıyorum, yoksa unuttun mu? Tüh tekrar gösterebilirim daha iyi bir ortamda" Mirza küçümser bir ifadeyle bakıyordu keremin yüzüne, fakat keremin de ondan aşağı kalır bir tarafı yoktu...
"Unutmak ne mümkün, dün gibi hatırlıyorum korkmaz, tıpkı senin verdiğim karşılığı unutmadığın gibi" Mirza elini keremin omuzuna koydu dostça, ve elinin altındaki omuzu birkaç kez tozunu alır gibi silkeledi eliyle...
"Yeni süprizimi beğendin mi?"
"Beğenmemek mümkün değil"
"Karşılığı ne zaman gelir?"
"Seni fazla bekletmeyeceğime emin olabilirsin"
İki dostun konuşmaları her ne kadar masum görünse bile, asla masum bir konuşma değildi...
Kimin kimi alt edeceğini zaman gösterecekti...
&&&&&&&&&
Güzel bir geceden sonra Esat beni eve bırakmış ve bu gece tekrar ve tekrar dudaklarını dudaklarımla birleştirmişti...
Mutlu hissediyordum...
Güzel bir duş almıştım ve yatağımın üstünde oturmuş geceyi düşünüyordum, saat bir hayli geç olmuştu fakat uykunun kırıntısı bile yoktu gözlerimde...
Düşüncelerime daldığım sırada dış kapının açılıp kapandığını fark etmiştim, tedirgin bir şekilde Aşağıya inmiş karanlıktan görebildiğim kadarıyla bir adamın sırtıyla göz göze gelmiştim.
Hırsız olmalıydı!
Sakinliğimi koruyup çiçeklerin olduğu masadan cam bir saksı altı aldım elime, ses çıkartmamaya dikkat ederek arkadan yaklaştım ve elimdeki saksıyı kafasına sertçe geçirdim.
Gözlerimi sıkı sıkı kapattım bu görüntüyü görmek istemiyordum, fakat ses gelmemesi ve kolumun biri tarafından tutulmasıyla gözlerimi hemen açıp bir adım geriye doğru gittim.
"Ruh hastası mısın kızım?" Bu ses...
"Abi! Sen mi geldin?"
Çıkardığımız sesten dolayı annem yatak odasından çıkmış salonun ışığını yakmıştı, abim uzun zaman sonra evindeydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Nefha Mahallesi" (TAMAMLANDI)
Chick-LitKlasik olmayan bir Mahalle kurgusu... "İçinde bitmek tükenmek bilmeyen o küçük umuda iyi bak o senin her şeyin..." Sevmek güzel mi? Sevmek güzeldir ama sevilmeyi hak edeni sevmek daha güzeldir en güzel Masum duygularımızı hak etmeyen biri tarafından...
