De Verschoppeling |2|

3. Onbekende krachten

Robyn rilde en wierp een bezorgde blik naar de lucht. Dit konden weleens de laatste mooie dagen van het jaar zijn. De donkere wolken die langzaam kwamen aandrijven uit het zuiden voorspelden in ieder geval niet veel goeds. Ach, gek was het ook niet. De herfst liep nou eenmaal ten einde en zoals elk jaar kwam de winter dan weer om de hoek kijken.

Ze keek nog een laatste keer naar de stralende zon. Binnen onafzienbare tijd zou die bedekt zijn met een dikke laag zwarte wolken. Jammer, want ze werd altijd vrolijk van de zon. Toen schudde ze haar hoofd en drong ze de mijmeringen weg. Ze draaide zich om en schoof de roestige grendel op de deur omhoog. Een muffe lucht kwam haar tegemoet en Robyn trok haar neus op. Bah. Helaas had ze geen tijd om het hier schoon te maken, anders had ze het zeker gedaan. Eigenlijk zou Desmond een schoonmaakster moeten inhuren, maar Robyn gokte dat hij het salaris niet zou kunnen betalen.

Ze stapte naar binnen en zette haar spullen neer in het donkere gangetje. Daarna ging ze de keuken van het restaurant binnen, op zoek naar wat water waarmee ze zichzelf kon opfrissen. Ze was wel toe aan wat verkoeling, want ze had al goed gezweet op de weg hierheen en ze wist dat als ze zou gaan werken, ze het gauw genoeg heet zou krijgen.

"Goedemiddag Desmond!" groette ze de oude man, die ijverig aan het koken was in de keuken. Zijn ogen lichtten op toen hij haar zag. "Robyn! Fijn dat je er bent. Je kunt meteen aan de slag. Wil je zo eerst de ronde doen?"

Robyn knikte, terwijl ze haar handen in een emmer koud water doopte. "Komt voor elkaar," beloofde ze, "dan ga ik daarna direct even bij Abigail kijken."

"Je bent fantastisch." Robyn zag pure dankbaarheid op Desmonds gezicht en bloosde. Ze was naar de twee oude mensjes toegegroeid, de afgelopen tijd. Ze had het idee dat ze haar zagen als de kleindochter die ze nooit hadden gehad. Robyn was blij dat ze hen een plezier kon doen. En eerlijk gezegd – het werken in het restaurant was leuker dan onkruid wieden bij oma.

Robyn veegde haar natte handen af aan haar wangen en begaf zich naar de gelagkamer. Ze moest even knipperen toen ze naar binnen stapte. Het was er wat donker en benauwd, zoals dat meer het geval was de afgelopen dagen. Waarschijnlijk was het een combinatie van minder schoonmaken en druilerig weer.

Robyn haalde even diep adem toen ze zag hoe vol het in het restaurant was. En het was niet eens etenstijd. Toen rechtte ze haar rug en begon ze aan haar ronde door het restaurant.

"...wilt u nog wat drinken? Nee? Oké. U wel?" Robyn haalde een lei uit het schort dat ze had omgeknoopt. Met een oude griffel schreef ze de bestelling op. "Komt voor elkaar, meneer." Ze liep door naar de volgende tafel. Toen ze zag dat de mensen hun bord nog vrij vol hadden zitten, maakte ze zich zo klein mogelijk en glipte ze langs de tafel. Mensen die tevreden aan het eten waren moest je zo laten, anders kreeg je het alleen maar drukker.

"Ha Robyn! Meid, kom hier!" Voordat Robyn zich had omgedraaid wist ze dat het het vaste groepje stamgasten was. Ze nam niet eens de moeite om naar hen toe te gaan. "Drie pullen gerstebier, zeker?" riep ze boven het geroezemoes uit. De boeren staken hun duim op en Robyn wurmde zich naar de volgende tafel.

De gasten van tafel 6 waren juist van plan om te vertrekken. Oftewel: bekers en borden oprapen en vast houden totdat je aangenomen wordt in het circus. Als een ware acrobaat liet Robyn drie borden op haar arm balanceren en hing toen de houten pullen aan haar vingers. Vijf aan elke hand. Haar kleine vingertjes pasten amper om de oren heen, maar dat oefening kunst baarde, was ze onderhand al wel achter gekomen. Met haar overgebleven arm drukte ze het laatste serviesgoed tegen haar borst en haastte ze zich tussen de tafels door naar de keuken.

Hoe Desmond en Abigail dit als oude mensen voor elkaar hadden gekregen, was haar een raadsel. In de keuken aangekomen plaatste ze heel voorzichtig al het servies op een tafel. "Ik zal het zo afwassen, als ik klaar ben bij uw vrouw," beloofde ze. Desmond knikte haar dankbaar toe. "Nog nieuwe bestellingen?"