Tanrı öldü ve yakalandık.
Hasan Ay.
Bir karavan gezisi nasıl bir kıyamete dönüşürdü? 7. dünya savaşının üstünden yıllar geçti ve Canavarlar, Cadılar, periler ve daha niceleri insanlar ile birlikte yaşıyor. Peki bizim hapsolduğumuz bu kulübe de bizi...
Hoş geldiniz *_* Bu bölüm de artık olaylar yavaş yavaş açılıyor ki bundan sonrası Roller coaster gibi bundan emmin olabilirsiniz ama bu bölümü düzenlemedim bu nedenle içime hiç sinmedi püfff bölüm sonunda görüşürüz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"DOĞDUĞUMUZ GÜN YAZILIRDI KADERİMİZ HER DOĞUM GÜNÜNDE ÖLÜME BİRAZ DAHA YAKLAŞIRDIK VE HER DOĞUM BİR ÖLÜMDÜ"
Doğmuştuk ve ölüyorduk.
Yanmıştık ve kül olmuştuk.
Donmuştuk ve buz kesmiştik.
Nefes aldık ve nefesimiz çalındı.
Nefesim kesilmişti ve biri beni öldürmeye çalışmıştı, şuan tehlikenin yanı başında nefes alıp veriyordum. Gözlerim acı ile açıldı ve dün gece bana bıraktığı tek şey nefesimin kesildiği oldu.
Uyandığımda etrafıma baktım ama odanın içinde kimse yoktu ve çoktan şafak sökmüş gün ağırmıştı.
Yatığım yerden ayağa kalktım ve hızlı adımlar ile merdivenlerden inerek ortak salona vardım ve bağırarak bir şey söyleyecektim ki Lara bir anda bağırarak konuşmaya başladı.
"Günaydın bilim kadını bugün benim doğum günüm." Lara uçuyor ve bağırıyordu bir yandan ise doğum günü şarkısı söylüyordu.
Herkes salonun içindeydi ve gözlerim Berty ile buluştuğunda ona doğru ilerleyip yanına vardığımda kulağına fısıldadım.
"Buradan hemen gitmemiz lazım." diye fısıldadım.
"Ne oluyor Maria?" dedi Berty.
"Anlatıcağım şuradan bir an önce kurtulmamız lazım" dedim ve bizi dikkatle dinleyen Dermy ile karşılaştım.
Gözlerim Dermy'nin olduğu yerden ayırıp salona döndüm ve herkesin rahatlıkla duyabileceği bir ses tonu ile konuşmaya başladım.
"Arkadaşlar biraz beni dinleyebilir misiniz?" dedim ve Lara bile birden durdu.
Herkes beni dinlemeye başlamıştı boğazımı temizleyerek konuşmaya başladım.
"Bizi dün akşam bu tatlı sıcak kulübeye aldığınız için öncelikle çok teşekkür ederiz ama zaten yağmur durana kadar burada kalacaktık ve şu an hava güzel karavınımızı ise illaki tamir edecek birini buluruz sizi tanımak güzeldi başka bir zaman başka bir hayatta görüşmek üzere."demem üzerine kulübeyi ölüm sessizliği hakimiyeti altına aldı.
Dermy bu sözlerim üzerine kafasını hızlıca bana çevirdi ve onun neden böyle bir şeyden haberi olmadığının der gibi yüz ifadesi yaptı sırf Dermy'nin bu merakını gidermek üzere tekrardan konuştum.
"Yani sadece Berty ile ben gideceğiz bu kulübeden çok bir şey kaybetmiyorsunuz üzülmeyin." dedim ve Dermy'nin gözleri bu sefer şaşkınlık ile açıldı ve kırılmıştı bu her taraftan belliydi.
